2 ตุลาคม 2548 09:35 น.
นัททียม
นวลพิลาสหยาดฟ้ามาโลมดิน
สุดถวิลในห้วงฝันไม่ห่างหาย
คะนึงถึงอรนารีมิรู้วาย
แม้นสิ้นปราณ..สุดท้าย..ฤา..จักลืม
19 กันยายน 2548 11:53 น.
นัททียม
แด่...กนิษฐ์
กระแสทิพย์..กระแสธรรม..ตามสอดส่อง
คอยคุ้มครอง...ในทุกที่...ไม่ห่างหาย
ตั้งแต่ตื่น...ถึงหลับไม่....อันตราย
สิ่งเลวร้าย..อย่าได้...กร้ำกรายมา
มีดวงแก้ว...แพร้วเพริศ....เลิศไตรรัตน์
เป็นสมบัติ...มัดหทัย....ขนิษฐา
ให้มีสุข....ในรสธรรม...ภควา
เฝ้ารักษา...ให้ดวงใจ....หวานไอธรรม
..จากจิตนี้ถึงจิตหนึ่งซึ่ง...คือเธอ
..ด้วยบารมี..มีแต่ให้...เป็นหลักใจ..มิคลายคลอน
อริยมรรค....จักอาทร...มิเคยถอน...คำสัญญา
8 กันยายน 2548 14:00 น.
นัททียม
แรกพบพักตร์..ลักขณา..แทบอาสัญ
เกินจำนรรจ์..โฉมพิลาส..ดุจวาดเขียน
กรอนงค์...ทรงเสลา..ดั่งเลาเทียน
มิอาจเบียน..นัยน์ตรึง..ซึ่งยุพา
หากชีวิต..ลิขิตไว้...ให้มาพบ
แรกประสบ..พระพรหม..ดลวาสนา
เพื่อร่วมเรียง..เยี่ยงคู่ขวัญ..สองหทยา
จงสถิตย์...รักมั่นกว่า...นิรันดร