11 ตุลาคม 2550 23:28 น.
นักเลงเพลงยาว
ทิ้งทรัพย์อันหวงแหนบนแดนหล้า
ไม่หมายฟ้าหมายฝันให้รันทด
ชีพมนุษย์สุดยืนฝืนกำหนด
ชั่ววูบหมดลมปราณถึงกาลตาย
อุทิศทั้งชีวิตสถิตไว้
ณแดนไร้ทุกข์โศกวิโยคสลาย
มีอรรถคือเสื้อผ้าศุภาพราย
มีดินทรายเป็นวิมาณสราญตา
สัมผัสส่งจงเจตน์วิเศษสุด
เป็นดั่งครุฑพาเหินเดินเวหา
เสียงขับกลอนเพียงเสียงจำเรียงมา
พิณนภาผ่องเพริศเลิศลำนำ
ประนังนมก้มเกศนบเจษฎ์เจ้า
เทพผู้เข้านิพพานโอฬารล้ำ
ทิพย์สุธานภาลัยให้จดจำ
ซึ่งถ้อยคำจะร่ำสัตย์ปฏิญาณ์
แม้นม้วยซึ่งอสงขัยในโลกนี้
สิ้นปราณีมวลมนุษย์สุดภพหล้า
บ่สิ้นสุดจิตกวินทร์ชั่วดินฟ้า
ประดับจักรวาลาตราตัวกู
หน้าส่วนตัว
1131
