27 มิถุนายน 2545 20:50 น.
นักเลงกลอน
เป็นเพียงแค่ เพื่อนที่คุย ยามเธอเหงา
เป็นเพียงแค่ เพื่อนปลอบเศร้า ยามเธอหมอง
เป็นเพียงแค่ เพื่อนที่ดี ยามเธอมอง
เป็นเพียงแค่ ตัวสำรอง ของตัวเธอ
14 มิถุนายน 2545 20:32 น.
นักเลงกลอน
อันป่าสูง เขาใหญ่ อันไพศาล
สุดโอฬาร ตระการตา ใต้ฟ้าฝน
มีแมกไม้ สายธาร และสายชล
อีกทั้งคน สัตย์ป่า อาศัยกัน
อนุรักษ์กันไว้ เถิดป่าไม้
หยุดทำลายกันเถิด จะเกิดผล
เพื่อลูกหลาน ชาวไทย อีกหลายชน
จะได้ยล ความงาม ตามพอใจ
14 มิถุนายน 2545 20:26 น.
นักเลงกลอน
ขอเพียงแค่ มีแต่เธอ ก็พอแล้ว
ขอเพียงแค่ แววตาเธอ ที่สดใส
ขอเพียงแค่ แอบรักเธอ ก็พอใจ
ขอเพียงแค่ ได้อยู่ใกล้ เธอนั้นพอ
16 พฤศจิกายน 2544 06:50 น.
นักเลงกลอน
โอ้สวรรค์ใยส่งข้ามาเกิด
ไม่ประเสริฐเลิศเลอดั่งเกลอข้า
โอ้สวรรค์รันทดใจใยส่งมา
ให้ตัวข้าพ่ายแพ้แก่ผู้คน
มีอะไรที่ข้าดีเป็นที่หนึ่ง
มีอะไรที่ข้าซึ่งยังสับสน
แสดงได้ต่อสายตาประชาชน
ไม่อายคนอายใครที่ได้ดู
ใครที่เห็นเขาก็หาว่าข้าโง่
ไม่ใหญ่โตตัวข้าน่าอดสู
แม้นบุราณท่านว่าผิดเป็นครู
แต่ข้ารู้เพียงผิดแต่สิ่งเดียว
โอ้สวรรค์ท่านส่งข้ามาเกิด
ใม่ประเสริฐเลิศเลอดั่งเกลอเฉลียว
โอ้สวรรค์ท่านผิดเพียงสิ่งเดียว
คือสร้างข้าให้เฉียวฉุนท่านเอง
10 พฤศจิกายน 2544 06:53 น.
นักเลงกลอน
เหนื่อยแล้วนะรู้ไหมฉันเหนื่อยแล้ว
กับเพื่อนแก้วต้องเก่งอยู่เสมอ
กับบิดาต้องเป็นลูกที่เลิศเลอ
เหนื่อยจริงเกลอต้องทำทั้งไม่เป็น
แม้จะเมื่อยต้องทำเหมือนไม่ล้า
ต้องทำกล้าอย่ากลัวให้ใครเห็น
ยอมโดนดุห้ามเถียงคอเป็นเอ็น
โดนเขม่นอยู่เสมอฉันล่ะเซ็ง
ทั้งห้ามนู่นห้ามนี่น่าเบื่อนัก
อยากหยุดพักนักหนาแย่ชิบเป๋ง
ไม่อยากทำตามสั่งอยากทำเอง
ไม่ต้องเช้งเพื่อใครที่ใช่เรา
ต้องเป็นนู่นทำนี่โอ๊ย!ฉันกลุ้ม
แล้วจะรุมฉันไปทำไมเล่า
ก็จะเป็นหยั่งงี้เอาไม่เอา
นี่ล่ะเราที่เป็นเราตัวเราเอง
หน้าส่วนตัว
1546
