6 กุมภาพันธ์ 2550 10:18 น.
นักเขียนพิการ
หนึ่งดวงใจให้เธอเธอที่รัก
มอบประจักษ์จากใจให้แน่แน่ว
ใจดวงนี้ให้เธอไปไม่คลายแคลว
รักแน่แน่วคนนี้ไม่มีลืม
สองสองใจให้กันก็พลันรู้
ประจักษ์อยู่ในใจไม่ได้ฝืน
รักรักเดียวเกี่ยวก้อยร้อยวันคืน
จะยั่งยืนรักหมายได้ดั่งปอง
สามประสานความคิดลิขิตมั่น
กับเธอฉันก้าวไปไม่บกพร่อง
ฉันรักเธอเธอรักฉันมั่นดั่งปอง
ไม่บกพร่องรักเธอที่เฝ้ารอ
สี่เป็นจัตุรักที่ให้ไว้
รักในใจมั่นให้ไม่ได้ขอ
เธอคนเดียวคนนี้ที่เฝ้ารอ
ไม่เคยท้อกลับกลายย้ายรักเธอ
ห้าเหมือนวันที่รักไม่เคยห่าง
แม้อ้างว้างทางไกลใจเสมอ
แม้ห่างหายห้าวันฉันมีเธอ
รักไม่เก้อรักเดียวเกี่ยวในใจ
หกวันจากพรากไปใจยังคิด
หวนพินิจรักนี้ไม่ไปไหน
หกวันห่างห่วงหายังอาลัย
แม้จากไกลใจห่วงทั้งดวงมาร
(ปล. มีต่อครับ.........)
5 กุมภาพันธ์ 2550 16:26 น.
นักเขียนพิการ
ความคิดในใจฉันเธอคงไม่สน
ความคิดของคน(อื่น)เธอไม่สนอยู่แล้ว
ความคิดของฉันคงไม่เปลี่ยนแนว
ความคิดที่แล้ว ๆ ฉันไม่เปลี่ยนใจ
ความจริงในใจคงไม่ต้องบอก
ความจริงหรือหลอกไม่ต้องบอกกัน
ความจริงที่มีคงหายไปพลัน
ความจริงในใจฉันก็คือรักเธอ...คนเดียว..(ตอนนี้...)
5 กุมภาพันธ์ 2550 11:31 น.
นักเขียนพิการ
จะวันนี้หรือวันไหนในบางครา
ฉันเหนื่อยล้าอ่อนไหวในบางหน
เป็นเพราะใจไม่นิ่งอยู่กับตน
ยังวุ่นวายสับสนกังวลใจ
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ห่าง
คงอ้างว้างเหมือนใจใครกันหนอ
มีอีกคนรู้บ้างไหมใครเฝ้ารอ
อยากตัดพ้อว่าเธอไปกับใครกัน
แต่วันนี้ในใจไม่สับสน
ไม่กังวลถึงเขาให้เศร้าหงอย
เพราะมาบอกกับเราว่าเขาคอย
อดทนหน่อยจะได้พบประสบกัน...
31 มกราคม 2550 05:46 น.
นักเขียนพิการ
หยาดน้ำค้างพร่างมาเวลาเช้า
เหน็บและหนาวในจิตคิดสับสน
ให้คิดถึงซึ่งใครอีกบางคน
ที่อยู่หนทางไกลใครคนนั้น
น้ำค้างพราวหยาดเช้านี้มีลมพัด
หนาวหัวใจแสนสงัดพัดลมหวน
เดือนก็คล้อยลอยลับดับสิ้นดวง
แสงดาวร่วงจากฟากฟ้าจะลาจร
หยดน้ำค้างยังหยาดไม่ขาดสาย
เหมือนดูคล้ายจะสถิตมิคิดถอน
ตอกย้ำใจแสนเศร้าเหงาอาวรณ์
บอกว่าคนคอยอ้อนมิถอนใจ
เหมือนน้ำตาค้างใจไม่หมดรัก
คอยสลักรอเธอมิเผลอไผล
หยาดหยดเหมือนน้ำค้างค้างคาใจ
บอกคนไกลว่าคนนี้ที่ยังรอ............
30 มกราคม 2550 14:05 น.
นักเขียนพิการ
สิ่งเก่าเก่าเตือนใจให้หวนคิด
ถึงสิ่งผิดสิ่งพลาดที่ขาดหาย
เป็นสิ่งซึ่งคอยเตือนในใจและกาย
ให้มองซ้ายมองขวากว่าเดินไป
แม้จะเคยตอกย้ำทำสิ่งผิด
แม้สะกิดติดเตือนคอยเคลื่อนไหว
แต่บางทีก็เคยมีที่เผลอใจ
ที่เผลอไปทำผิดคิดอย่างเดิม
ทางชีวิตคดเคี้ยวเลี้ยวลัดเลาะ
สิ่งที่เหมาะอาจนำใจกลับไปเริ่ม
อยากทำสิ่งดีดีมีเพิ่มเติม
อยากจะเริ่มทำสิ่งใหม่ที่ใจปอง
แต่บางคราเวลาก็กำหนด
ให้ใจจิตจดจ่อคอยจับจ้อง
คิดและทำสิ่งเก่าเก่าเฝ้าตรึกตรอง
กลับไปมองสิ่งเก่าเก่าที่เข้ามา
จงเตือนตนคอยให้ใจแข็งแกร่ง
พลังใจรุนแรงคอยฟันฝ่า
เอาชนะสิ่งเก่าเก่าโถมเข้ามา
แล้วมุ่งหน้าฝ่าฟันวันใหม่เอย...............
หน้าส่วนตัว
885
