17 มกราคม 2550 10:04 น.
นักเขียนพิการ
ฟ้าสิ้นแสงแต่ยังไม่สิ้นเสียง
สรรพสำเนียงยังแว่วเจื้อยแจ้วขาน
หากแม้นเลือกเกิดได้ใช่ต้องการ
กลายเป็นผู้พิการทางสายตา
แต่เมื่อเกิดในสภาพตามที่เห็น
หาใช่เป็นอุปสรรคมากปัญหา
ยังคงพร้อมยอมสู้โชคชะตา
พาชีวายืนคู่.......ปุถุชน
17 มกราคม 2550 09:51 น.
นักเขียนพิการ
เธอลืมวันเก่าเก่าเราเคยรัก
เคยรู้จักรักกันเมื่อวันก่อน
ลืมความรักเคยห่วงหาและอาทร
เคยเอ่ยวอนว่ารักรักมิคลาย
เมื่อเวลาผันผ่านเนิ่นนานนัก
คำว่ารักจากเธอก็เลือนหาย
เหลือแต่ความทรงจำย้ำใจกาย
ปวดร้าวใจเพราะเธอเผลอลืมกัน
ลืมเมื่อครั้งเคยบอกว่าเธอรัก
ลืมเคยภักดิ์บอกเพ้อเธอรักฉัน
ลืมวันเก่าเราเคยเอ่ยรักกัน
ลืมเคยมั่นสัญญาแล้วลาไกล
หน้าส่วนตัว
1768
