9 เมษายน 2554 08:32 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
หรือฟ้าสั่งเธอมาทำหน้าที่
สั่งให้มีหัวใจห่วงใยฉัน
ให้รับรู้ความจริงทุกสิ่งอัน
ในคืนวันฉันเศร้าและเหงาใจ
ให้รับฟังปัญหาในคราทุกข์
ให้เธอปลุกใจตอนฉันอ่อนไหว
ให้เข้มแข็งแกร่งกล้าเพื่อฝ่าไป
ในโลกใหม่อีกครั้งด้วยหวังดี
ในขณะที่ฉันนั้นล้มเหลว
ถูกไฟเปลวแห่งทุกข์รุกขยี้
หมดพลังแรงใจในชีวี
สั่งให้มีเธออยู่คอยดูแล
ก่อนที่ฉันจะจมความตรมเศร้า
ก่อนความเหงามาอยู่เป็นคู่แท้
ก่อนชีวิตติดอวนความปรวนแปร
ก่อนความแพ้จะอยู่คู่นิรันดร์
หรือฟ้าสั่งเธอมารักษาจิต
เปลี่ยนชีวิตคนทุกข์เพิ่มสุขสันต์
สั่งให้เธอมาอยู่เคียงคู่กัน
เพียงในวันฉันเศร้าและเหงาใจ
เพียงเท่านั้นหรือฟ้าสั่งหน้าที่
เปลี่ยนชีวีของฉันจากหวั่นไหว
จนเข้มแข็งแล้วพรากเธอจากไป
นี่อะไรกันฟ้าบอกข้าที .......
-------------
ไร้อันดับ
9 มีนาคม 2554 21:40 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เมื่อนกสิ้นเขาดันเกาทัณฑ์ซ่อน
เมื่อถึงตอนหมดเนื้อก็เบื่อหมา
ไร้ประโยชน์โทษทัณฑ์พลันตามมา
ไร้คุณค่าเขาสิ้นความยินดี
---------------
ลานประหารดาบเปรอะยังเลอะเลือด
ร่างถูกเชือดเฉือนสิ้นเหนือดินนี้
เคยพลุ่งพล่านลำพองก้องธานี
กับวลีคืนถิ่นแผ่นดินมา
ยอดนักรบงักฮุยตะลุยศึก
ไม่เคยนึกหวาดหวั่นประจันหน้า
นำกองทัพทหารในบัญชา
เข้าตีฝ่าข้าศึกไม่นึกกลัว
บุกตะลุยยึดแผ่นดินแดนกลับ
ทัพขยับคืบหน้าดังฟ้ารั่ว
ใต้กลศึกสงครามติดตามตัว
เสียงกลองรัวรุมเร้าบุกเข้าไป
ภายใต้กฎทหารเชี่ยวชาญศึก
เหล่าประชาสำนึกรู้สึกได้
ทัพงักฮุยเดินผ่านหมู่บ้านใด
ห้ามมิให้ทำร้ายประชาชน
ยามทหารป่วยหนักมาพักเยี่ยม
น้ำใจเปี่ยมมีให้ในทุกหน
รวมน้ำใจถ้วนทั่วทุกตัวคน
ยอดขุนพลยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน
สิบสองม้าป้ายทองละอองฟุ้ง
เลิกรบพุ่งนำทัพแล้วกลับถิ่น
คือคำสั่งส่งมาน้ำตาริน
การศึกสิ้นหยุดทัพต้องกลับเมือง
ถูกใส่ตรวนจองจำเหมือนทำผิด
พรมลิขิตนักรบต้องจบเรื่อง
ปิดตำนานผู้กล้าจนฟ้าเคือง
อยู่ใต้เบื้องพระบาทผู้ขาดธรรม
เพราะฉินไคว่อำมาตย์ประกาศโทษ
ฮ่องเต้โปรดอำมาตย์ประกาศย้ำ
แม่ทัพงักจะต้องถูกจองจำ
เพราะกระทำความผิดมีติดตัว
ลอบสังหารให้ตายที่ในคุก
ให้หมดทุกข์กังวลเหล่าคนชั่ว
หากนำทัพผงาดน่าหวาดกลัว
ยึดคืนทั่วแม้ถิ่นแผ่นดินเดิม
เพราะฮ่องเต้ซ้งเหนือที่เหลืออยู่
ไม่ควรคู่มานั่งบัลลังก์เสริม
หากกลับมาอาจคิดจิตเหิมเกริม
จึงต้องเริ่มตัดช่องปิดร่องทาง
ยอดขุนพลงักฮุยเคยลุยศึก
ในส่วนลึกของใจใครรู้บ้าง
เสียสละอุทิศชีวิตวาง
แต่ถูกอ้างเป็นกบฎจนหมดลม
ลานประหารดาบเปรอะยังเลอะเลือด
กายถูกเชือดเฉือนสิ้นแผ่นดินขม
เมื่อเขาได้ดินแดนแสนรื่นรมย์
จึงตัดปมเงื่อนช่วย "ด้วยความตาย"
-------------------
(ไร้อันดับ)
19 มกราคม 2554 13:59 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เสียงออดดังกังวานกลางลานกว้าง
ระเบียงทางทอดยาวสีขาวหม่น
สนามหญ้าม้าหมุนมีฝุ่นปน
เสียงสับสนอลหม่านกังวานมา
หลังเลิกเรียนออดดังต่างฟังรู้
เด็กวิ่งกรูจากห้องแล้วมองหา
รอพ่อแม่บุญปลูกรับลูกยา
จูงมือพากันกลับจนลับไป
เด็กที่เหลือต่างเล่นจนเย็นย่ำ
ใกล้พลบค่ำทยอยกลับไปหลับใหล
ก่อสำรับกับข้าวใต้ราวไฟ
อบอุ่นในดวงจิตทุกนิทรา
หลากอาหารวางกับสำรับข้าว
เล่าเรื่องราวผ่านกันแม้วันล้า
ช่วยปลุกปลอบดวงใจไร้มารยา
ที่โรยราให้ชื่นและรื่นรมย์
เด็กกำพร้ายืนคว้างกลางลานกว้าง
น้ำตาพร่างในอกมีรสขม
ไร้พ่อแม่ญาติมิตรที่ชิดชม
ได้แต่ตรมตรอมอยู่เพียงผู้เดียว
บนลานกว้างเขาเล่นอย่างเป็นสุข
ส่วนเจ้าทุกข์ท่วมใจมีใครเหลียว
เด็กกำพร้ามองฟ้าสีหน้าเซียว
รอผ่านคืนเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย........
--------------------
(ไร้อันดับ)
10 ธันวาคม 2553 16:15 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
อกของพ่อมีไว้ให้เจ้าซบ
ให้เจ้าหลบหลีกห่างเส้นทางล้า
มือของพ่อพร้อมเช็ดเกล็ดน้ำตา
คอยโอบบ่าบอกเจ้าพ่อเข้าใจ
แขนของพ่อพร้อมกางให้ร่างเจ้า
โถมกายเข้าสู่อกยามหมกไหม้
หยดน้ำตาเปื้อนเสื้อปนเหงื่อไคล
พ่อจะใช้มันเช็ดทุกเม็ดพราว
หากจะร้องร้องไปให้เต็มที่
พ่อคนนี้อยู่ข้างทุกย่างก้าว
เช็ดหัวใจลูกแก้วให้แวววาว
ความปวดร้าวทั้งมวลให้ชวนมา
พ่อจะขอแบ่งปันในวันทุกข์
ให้เจ้าซุกร่างสั่นหวั่นผวา
จะโอบกอดกายสั่นให้ขวัญตา
จนนิทราลาลับกับแสงเงา
หากวันหนึ่งวันใดพ่อไม่อยู่
เจ้าจงดูท้องฟ้าเวลาเหงา
พ่อจะอยู่ตรงนั้นเพื่อบรรเทา
ความโศกเศร้าเข้ารุมจะคุ้มครอง
เจ้าจงยิ้มให้ฟ้าต่อหน้าพ่อ
และสัญญาว่าไม่ท้อพ่อขอร้อง
พ่อจะอยู่ดูเจ้าคอยเฝ้ามอง
นกสีทองของพ่อบินต่อไป....
...................
(ไร้อันดับ)
24 พฤศจิกายน 2553 14:31 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ณ ที่ที่ตรงนี้เคยมีรัก
เราเคยพักร่วมกันในวันก่อน
เคยหลบเลี่ยงเรื่องราวที่ร้าวรอน
มาพักผ่อนนอนเล่นจนเย็นใจ
ได้รู้จักมักคุ้นจนอุ่นจิต
ความสนิทชิดเชื้อยังเหลือไว้
เปลี่ยนจากคนเหงาเหงาได้เข้าไป
นั่งอยู่ในมิตรภาพที่อาบทา
ตั้งแต่วันทักทายดูคล้ายแปลก
จากรอยแยก เปลี่ยนไป ไม่ถือสา
จากความห่าง เปลี่ยนไป เหมือนใกล้มา
จากแปลกหน้า เปลี่ยนไป เข้าใจกัน
ได้เข้ามาอาศัยอยู่ในบ้าน
ที่มีลานอักษรสะท้อนฝัน
วาดระบายสรรแต่งเพื่อแบ่งปัน
ทั้งสวรรค์หรือนรกได้ทดลอง
บนลานฝันวันนี้ยังมีอยู่
ต้นไทรคู่ใบหล่นดูหม่นหมอง
มิตรสหายกลายจากไม่อยากมอง
นกสีทองบินลับไม่กลับรัง
ยังรอคอยบนลานที่บ้านเก่า
วันที่เจ้ากลับจากอีกฟากฝั่ง
คืนสู่ถิ่นลานเก่าใต้เงาบัง
ด้วยความหวังตั้งจิตไม่ผิดคอน
ณ ที่ที่ตรงนี้ยังมีรัก
เธอจงพักร่วมกันเหมือนวันก่อน
มาหลบเลี่ยงเรื่องราวที่ร้าวรอน
เพราะว่าตอน ตอนนี้ เรามีกัน...
---------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
2686
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
