27 ธันวาคม 2550 16:48 น.
นักดาบ
สองปีแล้วที่พลัดมาจากถิ่นเกิด
เพื่อมาเปิดทางความรู้ที่กรุงศรี
มาศึกษาหาความรู้ปริญญาตรี
เพราะเป็นที่ที่ที่ต้องมาหาวิชา
ทั้งตำราวิชาการข้าอ่านเขียน
ทั้งบทเรียนกระบวนดาบข้าฝึกฝน
ทั้งบุ๋นบู้มีไว้ประดับตน
ไม่มืดมนเอาตัวรอดให้รอดตาย
ใกล้เวลาสองเดือนที่ต้องจาก
เวลาพรากวันวานน่าใจหาย
ทั้งโรงเรียนทั้งสำนักอบรมกาย
ข้าต้องยายกลับถิ่นที่จากมา
ข้านึกถึงคำทุกคำครูพล่ำสอน
ข้าก่อนนอนนึกถึงรำพึงหา
เจ้าจะทำอะไรใช้ปัญญา
แล้วจะพาตัวของเจ้าไม่อับจน
18 ธันวาคม 2550 19:16 น.
นักดาบ
วันเวลาผ่านมาให้ชวนคิด
แต่ก่อนจิตแม่พระจันทร์สีนวลใส
เอาใจใส่หมาวัดให้ดีใจ
เพลานานผ่านไปเขาคงลืม
แม่พระจันทร์ไม่มองหมาแต่เก่าก่อน
เขาไม่ออ้นไม่ดูแลเหมือนแต่หลัง
ไม่ดูแลหมาน้อยปล่อยในรัง
ปล่อยให้ฝังอยู่ไปในกองทราย
เขาคงลืมเราจริงเป็นแน่แท้
หรือจะแค่กลั่นแกล้งไม่มาหา
หรือจะเป็นแค่ยามทุกข์เขาถึงมา
พอหมาทุกข์เขาไม่หาปล่อยตามกรรม
หมาตัวน้อยแอบน้อยใจในส่วนลึก
เขาไม่นึกถึงหมาเหมือนวันเก่า
ปล่อยให้หมาแอบเสียใจไม่ทุเรา
หรือว่าจันทร์เจ้าดวงนี้เกลียดข้าจริง
หน้าส่วนตัว
1692
