23 มิถุนายน 2551 19:30 น.
นอรรชิ
ในน้ำมีปลาในนามีข้าว
บ้านเมืองของเราอุดมสมบูรณ์
แต่ไหนแต่ไรทุกคนเ้ืกื้อกูล
แต่แล้วอสูรเข้ามากลืนเมือง
มันอมไม่ปล่อยไม่ถอยลอยนวล
ความชั่วหอมหวลสร้างตัวรุ่งเรือง
ทรัพยากรของชาติผลาญจนสิ้นเปลือง
ลูกหลานหน้าเหลืองนักการเมืองหน้าใหญ่
2475 ซาตานกำเนิด
ชอบทำตัวเอิดไม่สนว่าใคร
ชาวบ้านตะโกนอย่าเอาแต่ใจ
รีบช่วยแก้ไขปัญหารุมเร้า
แต่แล้วความเศร้าเข้ามาแทนที่
กี่เดือนกี่ปีปวดเศียรเวียรเกล้า
ไม่ยึดแนวทางตามแบบพระเจ้า
งี่เง่าดักดานยัดเยียดประชาชน
ประชาธิปไตยที่ควรจะเป็น
มองเห็นความสุขหยุดความสับสน
สิ่งตอบแทนได้มาคือความทุกข์ทน
ตกหล่นเวียนวนจมดิ่งความหวัง
จวบจนวันนี้ ตอนนี้ พรุ่งนี้
ใช้หนี้พอกพูนอาดูรจิตตัง
พร้อมใจสามัคคีรวบรวมพลัง
สุดท้ายกลบฝังคนเลวใต้ผืนดิน
เด็กน้อยลืมตาฟ้าใสกระจ่าง
ความคิดแตกต่างถลาโบยบิน
สังคมสงบเลิกโกงเลิกกิน
หล่อเลี้ยงโลกด้วยจินตนาการ
22 มิถุนายน 2551 18:12 น.
นอรรชิ
หากฉัน
เป็นดั่งสายรุ้งหลากสี ผาดผ่านท้องฟ้า
อยู่คู่กับอิสระภาพ
คือธงชาติที่งดงามของประชาชน
แต่ฉัน
เป็นแค่คนต่ำต้อยไร้ค่า
อยู่ภายใต้เงินตรา
คือยาจกในโลกทุนนิยม
ส่วนเธอ ปัญญาชนผู้มีการศึกษา
เป็นดั่งดวงอาทิตย์สาดแสงแรงกล้า
อยู่เพื่อสร้างความสงบสุขและเสมอภาค
คือ พระเจ้าคนใหม่ที่ฉันเฝ้ารอ
22 มิถุนายน 2551 05:43 น.
นอรรชิ
ถึงตัวฉันจะมองไม่เห็นโลกภายนอก
แต่วิญญาณของหัวใจสมารถสัมผัสได้
ผ่านทางเสียงที่ร่ำร้อง
แม้เพียงแผ่วเบา
มันยังดังกึกก้องท่ามกลางความวุ่นวาย
ดวงตาถึงปิดแน่นสักแค่ไหน
น้ำตายังคงไหลออกมาด่ั่งสายน้ำริน
โอบกอดความทุกข์ทรมานและความปิติยินดี
22 มิถุนายน 2551 05:31 น.
นอรรชิ
หรือโลกนี้ไร้ซึ่งเสมอภาค
ความลำบากยากเข็ญเห็นมีอยู่
ระยะห่างถ่างรวยจนไกลสุดกู่
นามาสู่คู่เหลื่อมล้ำในสังคม
หรือโลกนี้ทุกสิ่งเป็นเงินตรา
ต้องค้นหาถึงแม้ไม่เหมาะสม
เพื่อจะหวังขังวัตถุไว้ชื่นชม
จิตใจจมถมกิเลสเวทนา
หรือโลกนี้ยุติธรรมหมดสิ้นแล้ว
คงไม่แคล้วกลียุคทุกข์หนักหนา
ใครหลายคนแสดงออกด้วยน้ำตา
ตะโกนหาความเที่ยงธรรมอยู่ที่ใด
หรือโลกนี้ถือคนรวยมีประโยชน์
ไม่มีโทษแถมยังสร้างเงื่อนไข
ปัจจัยสี่ที่มีไม่หนำใจ
ออกไขว่คว้าสิ่งจำเป็นจนเกินพอ
หรือโลกนี้คนจนแสนต่ำต้อย
ใจดวงน้อยพบเจอกับความท้อ
นานแค่ไหนเขายังคงจะเฝ้ารอ
ขอเพียงแต่ใครสักคนที่เห็นใจ
หรือข้อความทั้งหมดได้บอกกล่าว
เล่าเรื่องราวที่เป็นอยู่ในวิสัย
ขอโหดร้ายในโลกนี้จงหมดไป
พร้อมกับใครบางคนที่เป็นซาตาน
22 มิถุนายน 2551 05:03 น.
นอรรชิ
ดวงจันทร์สาดส่องมองเห็นความฝัน
ฉันล่องลอยมาตามลมหนาว
มองเบื้องบนแจ่มใสพร่างพราวหมู่ดาว
สุกสกาวในหัวใจชั่วนิรันดร์
ฉับพลันความคิดออกโลดแล่น
แก่นแท้ความสุขสดชื่นชีวัน
นั่นคือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เหลือแบ่งปัน
คุณอนันต์สรรค์สร้างสังคม
อนิจาผู้ใหญ่ที่นับถือ
คือผู้สร้าง ผู้ทำลาย เหยียบทับถม
เด็กน้อยจึงว่ายเวียนในโคลนตม
จมดิ่งลงห้วงเหวแก่งแย่งชิงดี
นกน้อยกระซิบบอกมีทางแก้
ถ้าแน่แน่การศึกษาจะต้องมี
สั่งสอนด้วยความโอบอ้อมอารี
ใช้ไมตรีจิตวิญญาณการเป็นครู
นักเรียน นักศึกษา ประชาชน
คนทั้งผองเป็นมิตรหาใช่ศัตรู
กู่ก้องขับขานกระจายความรู้
นำมาสู่สวงสวรรค์บนโลกกลม
หน้าส่วนตัว
1215
