5 กุมภาพันธ์ 2549 15:22 น.
นลิสร
ไม่ได้ไปไหนหรอกคนดี
อยู่ตรงนี้ใกล้ใกล้ เธอไม่เห็น
คือที่หนึ่งเสมอไปใจเย็นเย็น
ปล่อยค่อยค่อยเป็นไป ตามเวลา
แวะมาหา มาทักแล้วนี้ไง
ที่เงียบไปมีธุระ เจ้านายหา
วันนี้พี่มาแล้วนะแก้วตา
จงหันมายิ้มสักนิด แล้วดีกัน
4 กุมภาพันธ์ 2549 19:25 น.
นลิสร
อยากเลิกรัก เธอนะ คนใจดำ
แต่ก็ฝืนทำไม่ได้ มันไหวหวั่น
ขอเวลาทำใจอีก...สองสามวัน
หรือนานกว่านั้น จนกว่าจะลืมเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2549 19:08 น.
นลิสร
ยามที่ฟ้าหม่นหมอง เธอ มอง ฉัน
ยามที่ฟ้าพลันสว่าง เธอ ห่างเหิน
ยามไม่มีใครเธอบอกรักฉัน เสียเหลือเกิน
ยามที่เธอมีคนเคียงข้างกลับ ห่างไกล
ยามที่เธอ ร้องไห้ หวนมาหา
ยามใดที่น้ำตาเธอ มันรินไหล
ก็มาหาฉันได้ทุกทีไป
ฉันคนนี้คือใครในสายตา..เธอ
4 กุมภาพันธ์ 2549 18:25 น.
นลิสร
เก็บเอาความรู้สึก....ลึกลึก
ที่บางคราวก็นึก....หวั่นไหว
ทั้งที่ก็มีคนของหัวใจ
แต่ทำไมจึงให้เขาเดินเข้ามา
เก็บเอาความรู้สึกลึกลึก
จดบันทึกว่าอาทรและห่วงหา
ขอโทษนะคนดีที่ผิดคำสัญญา
ให้เวลาฉันสักนิดที่ผิดไป
พยายามลืมเขาที่เข้ามา
ทำไมหนาใจมันล้าและหวั่นไหว
นั่นก็เธอนี่ก็เขา เอายังไง
หรือจะปล่อยให้เป็นไปตามเวลา
เขามีในสิ่งที่เธอไม่เคยมี
คือห่วงใยทุกนาที ถวิลหา
เฝ้าถามไถ่เป็นอย่างไร ทุกเวลา
ดูฉัน มีค่า ในสายตาเขาเหลือเกิน
แตกต่างจากเธอนะ คนที่ฉันรัก
ที่มักจะเห็นค่า ของฉัน ตอนห่างเหิน
ฉันต้องการมากกว่าคำว่ารัก คิดถึงเหลือเกิน
เพราะหนทางที่เราร่วมเดินมันยาวไกล
เข้าใจ ห่วงใย อยากดูแล
คอยเทคแคร์สักนิดจะได้ไหม
ปรารถนาเท่านี้เอง หัวใจ
ให้เวลาเธอคิดใหม่อีกไม่นาน
3 กุมภาพันธ์ 2549 17:40 น.
นลิสร
ไม่มีเหตุผล สำหรับ คนไม่รักกัน
ไม่มีอะไร สำคัญ มั่นคงหรอกน่า
รู้แต่ไม่อยากมอง ไม่อยาก สบสายตา
เพราะรู้สึกเหนื่อยล้า เกินกว่าจะหวนคืน
หน้าส่วนตัว
942
