2 กุมภาพันธ์ 2550 15:50 น.
นริน
เนื่องจากความรักตามใจไปทุกที่
จึงยังมีภาพใครในทุกหน
ถิ่นเคยเนาปรากฎเงาใครบางคน
ทั้งที่ตนอยู่ลำพังอย่างเดีนวดาย
ยินยอมนั่งต้องการฟังเสียงใครอยู่
ยังแจ่มชัดเต็มสองหูไม่พร่องหาย
ยังเรียนซ้ำลำดับภาพเก่าเรียงราย
ยังคงมีความหมายประทับทรวง
มีรอยยิ้มพิมพ์ใจยังอบอุ่น
เสียงไพเราะเสนาะคุ้นยังแหนหวง
ยังทบทวนหวนย้ำสิ่งทั้งปวง
ยังก้าวล่วงถิ่นเก่าเข้าวันวาน
2 กุมภาพันธ์ 2550 15:42 น.
นริน
คืนวันล่วงผ่านเลยไป
ยังอีกไกลกว่าจะถึงซึ่งจุดหมาย
ร้าวรอนอ่อนล้ามากมาย
บางเวลาก็คล้ายจะพ่ายพัง
ใจดวงนี้ยังเด็ดเดี่ยว
คงขับเคี่ยวต่อไปไม่สิ้นหวัง
ฟ้าหม่นเพราะมีเมฆบัง
ใช่จีรังมืดมัวชั่วกาลนาน
คืนวันล่วงผ่านเลยไป
สิ่งที่ฝันวันที่ใฝ่ไว้แสนหวาน
เรียวรุ้งดอกไม้สายธาร
ยิ้มเบิกบานเมื่อพบเห็น ณ เส้นชัย
หน้าส่วนตัว
1303
