8 มิถุนายน 2548 11:36 น.
นริน
มองฝนตกเป็นสาย-สาย
ใจละลายคล้ายสายฝน
เพราะว่ามีใครบางคน
ทำให้ฉันเจ็บจนเย็นชา
ใคร-ใคร ก็บอกว่าให้ทำใจ
จะทำยังไงใจมันป่นปี้
เธอทำฉันเจ็บในครั้งนี้
จำไว้นะคนดี...จะเอาคืน
ฉันจะทำให้เขาสำนึกผิด
ให้เขาคิดว่า...อย่าทำร้ายใจกันแบบนี้
ถ้าฉันทำให้เธอเจ็บบ้างล่ะคนดี
เธอก็หาว่าฉันคนนี้...ใจร้ายเหมือนกัน
จะไม่ให้ใจร้ายได้ไง
ก็เธอมาหักใจฉันแล้วนี่
จะให้ฉันเจ็บคนเดียวหรือไงคนดี
เจ็บนี้ก็ต้องเจ็บพอ-พอ กัน
ฉันไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น
เธอจะได้ไม่ดูแคลนหัวใจฉันดวงนี้
มันมีความรู้สึกเหมือนกันนะคนดี
รักษาหัวใจดวงนี้...ไว้นาน-นาน
6 มิถุนายน 2548 13:31 น.
นริน
ไม่ต้องการความรักซึ้งหวาน...
เหมือนในตำนานนิยายน้ำเน่า
อยากให้รักคือตัวของตัวเรา
ไม่โรแมนติกเหมือนใครเขา...ก็ไม่เป็นไร
ถึงจะบอกว่ารักในวันนี้
ก็เรียกความรู้สึกดีๆคืนมาไม่ได้
สายเสียแล้ว..หากเธอคิดจะให้ใจ
ว่าที่ฉันอยากได้ทำไมเธอไม่มี
ไม่ต้องให้ทุกวันก็ได้..สำหรับดอกไม้พวกนั้น
รู้แล้วล่ะว่ารักกัน....
แต่ดอกไม้คงไม่สำคัญเท่าหัวใจ
เก็บตังค์เธอไว้เถอะ
เอาไว้มีเยอะๆเมื่อไหร่
ถ้าอยากพิสูจน์ความจริงใจ
ก็พาแม่มาขอทีเดียวเลยเป็นไงคนดี
6 มิถุนายน 2548 12:26 น.
นริน
เธอถามว่าฉันอยากได้อะไร
เป็นของขวัญในวันสำคัญวันนี้...
จะไม่ขออะไรนอกจากความรู้สึกดีๆ
เท่าที่ใจเธอมีให้ฉันคนเดียว
...จะให้ฉันได้ไหม...
ขอเธออย่าแบ่งให้ใครแม้เศษเสี้ยว
ของขวัญชิ้นใหญ่คือหัวใจเธอเพียวๆ
ให้ฉันเก็บไว้คนเดียวนะ...ขอบคุณ
6 มิถุนายน 2548 12:10 น.
นริน
...เมื่อไหร่จะหายงอนจ๊ะที่รัก...
งอนบ่อยๆนักไม่น่ารักเลยรู้ไหม
ไม่เห็นหล่อเลยจะน่าบึ้งไปทำไม
เป็นผู้ชายเก๊กหล่อไว้ถึงจะดูดี
ก็แค่..สบตาเฉยๆ
ไม่นึกเลยจะเป็นถึงเพียงนี้
ไม่รู้ตัวเลยว่าเริ่มรู้สึกดี
เริ่มมีสัมพันธ์ไมตรีในหัวใจ
ก็เลยไม่อยากไปไหน
กลัวเธอทอดทิ้งให้ต้องเหว่หว้า
อยากจะอยู่ข้างเธอตรงนี้ตลอดเวลา
เธอจะได้ไม่มีสายตา..ไปมองใคร
2 มิถุนายน 2548 12:05 น.
นริน
เคยคิดสงสารตัวเองบ้างไหม
ในเมื่อใจแสนจะเจ็บช้ำ
มีคนๆหนึ่งบอกว่าฉันควรทำ
...ทำตามใจฉันเอง...
คน- คนนี้ไม่ใช่ใคร
เธอรู้ไหมเขาเป็นอะไรกับฉัน
เขาเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุดเหมือนกัน
คน- คนนั้น คือ..แม่ฉัน...เอง.
ฉันสงสารเขา..กลัวเขาจะผิดหวังในตัวฉัน กลัวเขาเจ็บ ทรมาน กลัวเขาเสียความรู้สึก กลัวทุกๆอย่าง....วันนึงความกลัวได้ลบออกจากใจฉันมันมีความเจ็บเข้ามาแทนที่ วันนั้นทุกสิ่งทุกอย่างสอนให้ฉันรู้จักตัวตนที่แท้จริงจนถูกคนอื่นมองว่าฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว
ฉันกลัวคนอื่นจะเจ็บ..แต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าฉันจะเจ็บซ๊ะเอง..ถ้าเป็นคุณคุณจะยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างฉันไหม