31 มีนาคม 2551 22:40 น.
นรศิริ
เป็นเพียงความทรงจำให้รำลึก
ยิ่งตรองตรึกเหมือนน้ำไหลไม่หันหวน
โอ้ฟ้าชื่นนี้หนามาแปรปรวน
กับเรรวนป่วนปั่นเป็นฉันใด
วันนี้
เป็นวันที่ฟ้ามัวหมองไม่ผ่องใส
ทั้งพายุรวนเรปรวนเปรไป
สิ้นแสงทองยองใยให้ยลยิน
เสียงฟ้าก้องกรรโชกลมโกรกถั่ง
ฝนก็คลั่งคะนองกราดสาดผาหิน
ต้นตองแตบตายต้นค่อยพังภิณฑ์
เอนโอนโค่นสู่ดินเหมือนสิ้นใจ
ไม่เหลือแล้วตองแตบ ณ เก่าก่อน
ไม่อาจย้อนเวลามาดูได้
ถึงวันนี้ฟ้าหมองไม่ยองใย
แต่ยังเหลือวันใหม่ให้ยินยล
ต้นตองแตบตายโค่นกี่ต้นแล้ว
แต่ต้นหญ้ายังวอมแววทุกแห่งหน
ตราบอาทิตย์แห่งหวังยังเวียนวน
จะมีหรือที่มือคนสิ้นพลัง
จะวันนี้วันหน้าวันฟ้าใส
หากคนไม่สิ้นใจไม่ไร้หวัง
น้ำป่าโค่นต้นไม้ให้ภิณฑ์พัง
แต่ใจคนก็ยังยั้งยืนยง
31 มีนาคม 2551 16:11 น.
นรศิริ
กี่ปีที่ผันผ่าน ยังทนทานเป็นทาสเขา
ยังเป็นผู้อ่อนเยาว์ ให้เหยียบย่ำตามบัญชา
ความมืดจะไม่หยุด หากไม่จุดตะเกียงหนา
เมฆบังดวงจันทรา จักยลแสงอย่างไรกัน
จงก้าวเจ้าจงย่าง นี่คือทางจักผละผัน
ทางนี้ที่ประจัญ ประจญสร้างทุกทางทอง
หลากทางหลายทางเลือก หนึ่งทางเกลือกทางกลั้วหมอง
สองนั้นทางครรลอง ทางกดขี่เก่าก่อนมา
ทางสามคือทางสู้ ให้โลกรู้ศักดินา
สตรีคุณจัญรูญมา จำรัสเพริดกำเนิดคน
ธนาการก็ใกล้หลุด จงเร่งฉุดอย่าทานทน
เหล็กกล้าจะเกิดผล เมื่อตีไว้เพื่อใช้งาน
31 มีนาคม 2551 13:47 น.
นรศิริ
คิดถึงเธอคนไกลอยากไปหา
ก็หวั่นว่าไปถึงจะผิดหวัง
กลัวเหลือเกินว่าเธอจะชิงชัง
จึงละล้าละลังและกังวล
แต่ถ้าเราไม่ไปใจคงยับ
ชีพคงดับแดดิ้นดินสิ้นฝน
อาทิตย์คงมืดมัวทั่วมณฑล
เดือนคงพ้นวงเวียนจักรวาล
ใจเจ้าเอยทำไมอ่อนแอนัก
มอบให้รักไปหมดน่าสงสาร
ใยไม่แบ่งครึ่งไปพอประมาณ
หากเขาไม่ต้องการเจ้าคงตรม
คิดถึงเธอคนไกลเกินใจห้าม
จะไปเยือนคนงามให้สุขสม
เก็บเกี่ยวรักกอปรคิดถึงซึ้งมาชม
อกพี่คงร้าวระบมหากนางเมิน
31 มีนาคม 2551 13:41 น.
นรศิริ
ภาพความหลังยังซึ้งตรึงใจนัก
ยังสลักปักทรวงยังห่วงหา
เคยเคล้าคลอเคียงคู่มิคลาดคลา
แต่ต้องมาลาล้างห่างกันไกล
อนิจจาเวลานี้ไม่มีเจ้า
เหงาสุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ทั้งโรคซ้ำกรรมกดสลดใจ
ดุจนกไร้เรือนรักให้พักพิง
31 มีนาคม 2551 13:37 น.
นรศิริ
คิดถึงกันวันละน้อยค่อยค่อยคิด
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยฝัน
เก็บหัวใจไว้คอยทุกคืนวัน
เราเปิดใจคอยกันทุกวันไป
เฝ้าเติมใจเติมหวังมิยั้งหยุด
ค่อยเร่งรุดก้าวย่างอย่างสดใส
ร่วมถากถางสร้างทางสู่เส้นชัย
ร้อยรวมใจสองเราเข้าด้วยกัน
ฤาจะพาพรากใจไปจากฝัน