31 มีนาคม 2551 22:40 น.

ความหวัง

นรศิริ

เป็นเพียงความทรงจำให้รำลึก
ยิ่งตรองตรึกเหมือนน้ำไหลไม่หันหวน
โอ้ฟ้าชื่นนี้หนามาแปรปรวน
กับเรรวนป่วนปั่นเป็นฉันใด
วันนี้
เป็นวันที่ฟ้ามัวหมองไม่ผ่องใส
ทั้งพายุรวนเรปรวนเปรไป
สิ้นแสงทองยองใยให้ยลยิน
เสียงฟ้าก้องกรรโชกลมโกรกถั่ง
ฝนก็คลั่งคะนองกราดสาดผาหิน
ต้นตองแตบตายต้นค่อยพังภิณฑ์
เอนโอนโค่นสู่ดินเหมือนสิ้นใจ
ไม่เหลือแล้วตองแตบ  ณ  เก่าก่อน
ไม่อาจย้อนเวลามาดูได้
ถึงวันนี้ฟ้าหมองไม่ยองใย
แต่ยังเหลือวันใหม่ให้ยินยล
ต้นตองแตบตายโค่นกี่ต้นแล้ว
แต่ต้นหญ้ายังวอมแววทุกแห่งหน
ตราบอาทิตย์แห่งหวังยังเวียนวน
จะมีหรือที่มือคนสิ้นพลัง
จะวันนี้วันหน้าวันฟ้าใส
หากคนไม่สิ้นใจไม่ไร้หวัง
น้ำป่าโค่นต้นไม้ให้ภิณฑ์พัง
แต่ใจคนก็ยังยั้งยืนยง				
31 มีนาคม 2551 16:11 น.

สตรี

นรศิริ

กี่ปีที่ผันผ่าน   ยังทนทานเป็นทาสเขา
ยังเป็นผู้อ่อนเยาว์   ให้เหยียบย่ำตามบัญชา
ความมืดจะไม่หยุด   หากไม่จุดตะเกียงหนา
เมฆบังดวงจันทรา   จักยลแสงอย่างไรกัน
จงก้าวเจ้าจงย่าง   นี่คือทางจักผละผัน
ทางนี้ที่ประจัญ   ประจญสร้างทุกทางทอง
หลากทางหลายทางเลือก    หนึ่งทางเกลือกทางกลั้วหมอง
สองนั้นทางครรลอง    ทางกดขี่เก่าก่อนมา
ทางสามคือทางสู้   ให้โลกรู้ศักดินา
สตรีคุณจัญรูญมา   จำรัสเพริดกำเนิดคน
ธนาการก็ใกล้หลุด   จงเร่งฉุดอย่าทานทน
เหล็กกล้าจะเกิดผล   เมื่อตีไว้เพื่อใช้งาน				
31 มีนาคม 2551 13:47 น.

สุดห้ามใจรัก

นรศิริ

คิดถึงเธอคนไกลอยากไปหา
ก็หวั่นว่าไปถึงจะผิดหวัง
     กลัวเหลือเกินว่าเธอจะชิงชัง
                                                          จึงละล้าละลังและกังวล
                                                                       แต่ถ้าเราไม่ไปใจคงยับ
                                                           ชีพคงดับแดดิ้นดินสิ้นฝน
                                                           อาทิตย์คงมืดมัวทั่วมณฑล
                                                           เดือนคงพ้นวงเวียนจักรวาล
                                                                     ใจเจ้าเอยทำไมอ่อนแอนัก
                                                           มอบให้รักไปหมดน่าสงสาร
                                                           ใยไม่แบ่งครึ่งไปพอประมาณ
                                                           หากเขาไม่ต้องการเจ้าคงตรม
                                                                      คิดถึงเธอคนไกลเกินใจห้าม
                                                            จะไปเยือนคนงามให้สุขสม
                                        เก็บเกี่ยวรักกอปรคิดถึงซึ้งมาชม
                                                             อกพี่คงร้าวระบมหากนางเมิน				
31 มีนาคม 2551 13:41 น.

แสนคิดถึง

นรศิริ

ภาพความหลังยังซึ้งตรึงใจนัก
ยังสลักปักทรวงยังห่วงหา
เคยเคล้าคลอเคียงคู่มิคลาดคลา
แต่ต้องมาลาล้างห่างกันไกล
อนิจจาเวลานี้ไม่มีเจ้า
เหงาสุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ทั้งโรคซ้ำกรรมกดสลดใจ
ดุจนกไร้เรือนรักให้พักพิง				
31 มีนาคม 2551 13:37 น.

สร้างฝัน

นรศิริ

คิดถึงกันวันละน้อยค่อยค่อยคิด
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยฝัน
เก็บหัวใจไว้คอยทุกคืนวัน
เราเปิดใจคอยกันทุกวันไป
เฝ้าเติมใจเติมหวังมิยั้งหยุด
ค่อยเร่งรุดก้าวย่างอย่างสดใส
ร่วมถากถางสร้างทางสู่เส้นชัย
ร้อยรวมใจสองเราเข้าด้วยกัน

ฤาจะพาพรากใจไปจากฝัน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนรศิริ
Lovings  นรศิริ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนรศิริ
Lovings  นรศิริ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนรศิริ
Lovings  นรศิริ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนรศิริ