22 มิถุนายน 2551 15:01 น.
นรศิริ
บทดอกสร้อยแห่งความดี
ความเอ๋ยความดี เป็นเครื่องชี้ชูพงศ์วงศ์วานหนา
ผู้กอปรกิจสุจริตดีนา จึงเรียกว่าพงศ์พันธุ์นั้นคนดี
หากทำตัวชั่วช้าสามาลย์ วงศ์วานเขาหมิ่นศักดิ์ศรี
พจมานหวานชื่นรื่นฤดี ชนเปรมปรีคราชิดสนิทเอย
คนเอ๋ยคนดี จรลีแดนใดให้สรรเสริญ
ฝูงชนรักใคร่ไม่มีมองเมิน ผู้คนสรรเสริญเยินยอยินดี
หากแม้นผู้ใดทำตัวชั่วช้า ถูกเขานินทาเบือนหน้าระอาหนี
ชนเขาดูถูกเหยียดหยามย่ำยี ตรองดูถ้วนถี่เถิดพี่น้องเอย
22 มิถุนายน 2551 10:44 น.
นรศิริ
ยังไม่สายเกินไป
พ่อแม่หนูส่งมาเรียนมาเขียนอ่าน
ท่านต้องการอนาคตลูกสดใส
ใยหนูมานั่งซมใต้ร่มไทร
เหตุอันใดหนูจึงไม่เข้าเรียน
อนิจจาน่าสงสารที่บ้านหนู
หากท่านรู้หนูนั้นไม่อ่านเขียน
ท่านก็คงเจ็บปวดแทบอาเจียน
ส่งมาเรียนมานั่งเหงาเฝ้าต้นไทร
หนูจะรู้ไหมหนอแม่พ่อรักหนูมาก
ท่านนั้นอยากให้ลูกมีชีวีใส
ท่านเหน็ดเหนื่อยจวนเจียนจะขาดใจ
ท่านทนได้เพื่อลูกปลูกชีวี
คืนนี้จงกลับไปใช้ความคิด
หาถูกผิดแล้วทำตามวิถี
จงมาเริ่มต้นใหม่นะคนดี
เพื่ออนาคตที่สดใสต่อไปเทอญ
บทดอกสร้อยแห่งความดี
21 มิถุนายน 2551 16:04 น.
นรศิริ
ขอจบลง ณ ตรงนี้
เหนื่อยกับการงอนง้อทดท้อแล้ว
ดุจดังแก้วร้าวแยกยากประสาน
เบื่อกับการทนทุกข์ทรมาน
เหนื่อยกับการซมซานมานานวัน
จงไปเถิดคนดีทางที่ใฝ่
สู่ทางทองวิไลเธอใฝ่ฝัน
ขอให้เราจากกันชั่วนิรันดร์
จะไม่มีเธอฉันนั้นต่อไป
เมื่อเธอเลือกทางทองของชีวิต
ฉันไร้สิทธิ์ที่จะยั้งรั้งเธอไหว
ขอเธออย่าทุกข์ตรมขมฤทัย
ขอดวงใจจงสุขล้นท้นอุรา
สำหรับตัวฉันผู้อยู่ที่นี่
หมดเวลาจะใยดีทั้งห่วงหา
จะไม่ขอเจ็บปวดรวดวิญญาณ์
ด้วยสัจจาจะไม่ง้อขอรักใคร
20 มิถุนายน 2551 20:13 น.
นรศิริ
บุราณกาลบ้านเฮา
เสียงวิหคกังวานหวานวะแว่ว
เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วอรุณใส
แสงสีทองเบิกฟ้านภาลัย
สุขหัวใจเหลือล้นคนบ้านนา
ทุกชีวีสับสนอลหม่าน
บ้างหุงหาอาหารจัดสรรหา
บ้างจูงควายแบกไถไปลับตา
ทุกชีวาเบิกบานสราญใจ
ชีวิตคนบ้านทุ่งมุ่งในศีล
มิเคยโกงเคยกินถิ่นอาศัย
มิเคยกลั่นเคยแกล้งเสียดแทงใคร
มีเพียงใจบริสุทธิ์ยุติธรรม
ถ้วนทุกที่ล้วนมีญาติพี่น้อง
เราปรองดองรักกันนั้นแน่นหนำ
ยึดมั่นในพุทธศาสน์ศีลธรรม
ไม่ถลำทำชั่วมั่วกามา
ไม่เคยเบียดเบียนใครใจสะอาด
ไม่เคยขาดความดีที่ใฝ่หา
คุณธรรมทำดีทุกเวลา
ทุกอุราสดใสไร้มลทิน
สังคมเราเจือจุนหนุนนำสุข
คราใครทุกข์ร้อนใจให้ถวิล
เป็นแรงใจเกื้อกูลกันเป็นอาจิณ
ทั่วทุกถิ่นเรามีรักสามัคคี
มีปู่ย่าตายายอ้ายน้องข้า
ทั้งน้าอาหลานลูกได้สุขขี
ทุกคนมีสุขล้นท้นชีวี
ไม่เคยมีแย่งฆ่าราวีกัน
20 มิถุนายน 2551 00:07 น.
นรศิริ
สัญญาใจ(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
กราบลาพี่น้อง พวกพ้องดงดอย
สูเจ้าจงคอย ข้าคืนบ้านเฮา
ไม่นานดอกหนา คืนมาสู่เหย้า
น้ำพริกปลาเจ่า ข้าเคยได้กิน
ยังจำยังจด ถึงรสผักจอ
เฝ้าฝันคอยรอ เวลาคืนถิ่น
ฝังใจไม่จาง คราห่างแดนดิน
หัวใจโบยบิน สู่ด้าวแดนไกล
จากมาแสนนาน สำราญไหมหนอ
คิดถึงหยอกล้อ เคลียคลอทรามวัย
เดินดุ่มขึ้นเขา หมู่เฮาสดใส
ไม่มีขุ่นใจ สรวลเสเฮฮา
ถึงอยู่แสนไกล ส่งใจไปถึง
ยังจำคำซึ้ง ไม่ลืมสัญญา
เมื่อโอกาสมี เร็วรี่ไปหา
อยู่ร่วมขวัญตา ตราบสิ้นวันวาย
หน้าส่วนตัว
1314
