28 มิถุนายน 2551 05:35 น.
นรศิริ
พิสุทธิพรเพื่อคุณ
ขอทุกทั่นมีสุขสันต์ทุกวันชื่น
จงรมย์รื่นสบสุขทุกสิ่งศรี
จงประสบพบพานหวานวจี
จงอย่ามีเศร้าหมองนองน้ำตา
สิ่งเลวร้ายอย่ากร้ำกรายในชีวิต
สิ่งที่คิดจงสมหวังดังปรารถนา
กอปรกิจใดจงสำเร็จไปทุกครา
เกียรติยศเงินตราอย่าขาดแคลน
แม้นว่าหวังใดใดอย่าไร้หวัง
จงพร้อมพรั่งความดีมีหมื่นแสน
ศีลธรรมประจำใจอย่าขาดแคลน
จงฝังแน่นตรึงสลักปักฤดี
ขอทุกผู้จงมีสุขในทุกถิ่น
ทุกชีวินจงสุขเกษมศรี
ปลาตทุกข์ผองภัยอย่าได้มี
สบแต่สิ่งดีดีสุขสราญ
27 มิถุนายน 2551 12:22 น.
นรศิริ
น้ำฝนปนน้ำตา
หยาดพิรุณพร่างพรูสู่พื้นหล้า
ชลนาหลั่งรินคนสิ้นหวัง
ทั้งทุกข์โศกวิโยคโถมโหมประดัง
ทุกสิ่งพังภิณฑ์หมดรันทดท้อ
ฝนซาเม็ดหากใจยังชาเจ็บ
ยังหนาวเหน็บเจ็บแปลบแสบทรวงหนอ
ก้อนสะอื้นแน่นขนัดอัดที่คอ
น้ำตาคลอหยาดหยดรดแก้มนวล
ค่อยค่อยเคลื่อนกายาจากผ้าห่ม
ค่อยค่อยข่มความร้าวใจทั้งไห้หวน
ไม่อยากยินยลสรรพรับทั้งมวล
หากร่างซวนเซทับกับที่นอน
ค่อยพยุงกายาขึ้นมาใหม่
ภาพหดหู่จิตใจยังหลอกหลอน
ยังอิงแอบแนบชิดนิจรันดร
ใยไม่จรจากใจฉันไปที
24 มิถุนายน 2551 20:09 น.
นรศิริ
ร้อยรสอักษราบูชาครูสุนทรภู่
เจียรประณตกดนิ้วพลิ้วอ้อนเสียง
ผืนสมุทรเรียบเพียงด้วยเสียงหวาน
ละห้อยอ้อนออออดสอดกังวาน
ด้วยเสียงขานจากปี่คีตะกร
โอสำเนียงเสียงแว่วแพร้วพิพัฒน์
ประดับรัตนืเมฆพลิ้วทิวสลอน
ประดับสรวงแดนธรรมก็กำจร
อาจเปลี่ยนไฟร้อนเย็นเช่นครายิน
ถึงมนุษย์ครุฑราเทวราช
จตุบาทกลางป่าพนาสินธุ์
แม้นปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน
ก็สุดสิ้นโทโสที่โกรธา
ให้ใจอ่อนนอนหลับลืมสติ
อันลัทธิดนตรีดีหนักหนา
ซึ่งสงสัยไม่สิ้นในวิญญา
จงนิทราเถิดจะเป่าให้เจ้าฟัง
การะเวกเสกเสียงสำเนียงเพราะ
ก็ไม่เหมาะจำเรียงเพียงปี่ขลัง
แม้นคลื่นรินทินโถมโจมพลัง
ก็อาจยั้งหยุดฟังเสียงกังวาน
เสียงกระซิบดุริยางเข้ากลางโสต
ให้ปรานโปรดกระซิบแผ่วแว่วคำหวาน
ในศฤงคารรสพจมาน
ก็สะท้านตรัยโลกคลายโศกตรม
พระอภัยมณีศรีสุนทรกลอนจรัส
ปรุงพิพัฒนกวีสม
สุนทรภู่ ภู๋เรือหงส์คงอุดม
แต่ละคำยิ่ชมยิ่งคมคาย
แม้นบรมครูรัตนศรีกวีแก้ว
ลาโลกแล้วกานท์กลอนยังห่อนหาย
ยังประดับนับวันจักกรรจาย
เอกแก้วกรายกวีทองของแผ่นดิน
23 มิถุนายน 2551 21:37 น.
นรศิริ
โปรดอย่ารั้งฉันเลย
เมื่อร่วงผล็อยหลุดลอยลับไปแล้ว
จึงรำลึกค่าแก้วอันแพร้วใส
เกินจักไขว่คว้าเสาะมาแนบใจ
ทอดอาลัยเสียดายเมื่อสายเกิน
ไม่มีแล้ววันหวานเหมือนวารก่อน
ไม่อาจย้อนเวลาพาห่างเหิน
ทิ้งเศษซากหัวใจไว้ยับเยิน
ละเอียดเอินจะประสานรานฤทัย
จงอย่ามางอนง้อขอร้องฉัน
ด้วยหมดวันเวลามาฝันใฝ่
ไม่เหลือแล้วแม้เศษเสี้ยวรักใดใด
เหลือเพียงใจที่ไร้รักและภักดี
อดีตหวานกับฉันมันแสนห่าง
เพราะฉันล้างมลทินใจไร้หมองศรี
อาจเก็บเอาไว้บ้างในบางที
นับแต่นี้ต่อไปไม่มีเรา
เก็บเอาเถิดคำว่ามาเริ่มใหม่
เพราะว่าใจนี้เอ๋ยเคยถูกเผา
เลิกดื่มแล้วพิษหวานอันมืนเมา
ไม่รับเอามากร่อนร้อนทรวงใน
เมื่อเราเดินคนละทางห่างกันแล้ว
จงผ่องแผ้วกับการมีชีวิตใหม่
สำหรับฉันเลือกทางทองของหัวใจ
สู่เส้นทางใสสดในรสธรรม
23 มิถุนายน 2551 14:33 น.
นรศิริ
ตนเตือนตน
ก่อนจะเตือนผู้ใดใครใครนั้น
จงรู้ทันจิตตนค้นเสาะหา
มีสติตั้งมั่นอยู่รู้ทุกครา
อีกสมาธิเที่ยงเพียงสิ่งเดียว
พึงรักษาจิตมั่นไม่หวั่นไหว
พึงมีใจศรัทธาอย่าลดเลี้ยว
พึงยึดมั่นพุทธศาสน์ไม่ขาดเกลียว
อย่าลดเลี้ยวจะไร้หลักพักพิงใจ
มีเมตตาการุณหนุนนำเนื่อง
คอยประเทืองปัญญาคราหลงใหล
คอยขจัดกิเลสที่มีในในหัวใจ
ชำระล้างออกไปไร้มลทิน
แม้นผู้ใดใครทำได้ในสิ่งนี้
ดวงชีวีประเสริฐล้นคนทั่วถิ่น
เป็นคนที่ประเสริฐเลิศปฐพิน
ทั่วแผ่นดินจะสรรเสริญทั้งเยินยอ
หน้าส่วนตัว
857
