การรอคอยของคนน้อยใจ...

นครา ประไพพงศ์

........... แล้ววันห่างร้างไกลก็ไถ่ถาม
........... เมื่อถึงยามต้องรอเคยท้อไหม
........... ก็กลับได้คำตอบแบบปลอบใจ
........... ว่าก็ไม่เคยท้อ...พร้อมรอคอย

........... แล้วหัวใจก็ตามมาถามใหม่
........... ว่าพร้อมรอแต่ทำไมร้องไห้บ่อย
........... ก็ตอบใจด้วยเหตุผลคนใจน้อย
........... ว่าเคยท้อแต่ไม่ถอย...คอยเรื่อยมา

........... คนใจน้อยที่น้อยใจในตอนนี้
........... เหมือนบางทีคอยไปอย่างไร้ค่า
........... ก็เพียงเพราะคำรักเกินหักลา
........... ที่บางครั้งใช้น้ำตาเยียวยาใจ

........... รอเวลาที่ต้องรออาจท้อบ้าง
........... ระยะทางที่ห่างกันอาจหวั่นไหว
........... บางเรื่องราวขณะรออาจท้อไป
........... แต่เชื่อได้ทุกครั้งก็ยังรอ

........... เพียงเพราะความน้อยใจในวันนี้
........... มิอาจลบรักที่เรานี้ก่อ
........... ยังมั่นใจในรักที่ถักทอ
........... เถอะเถิดท้อก้เท่านั้น...มั่นคงใจ

........... รอนะรอคนดีอยู่ที่เก่า
........... พร้อมรักเราที่ร่วมสร้างยังสดใส
........... คนคนนี้จะขอรอเรื่อยไป
........... รอคนไกลกลับมาเสริมเติมรักเรา....