18 มีนาคม 2552 01:11 น.
นครา ประไพพงศ์
...เมื่อเริ่มต้น
ความเป็นคนจึงก่อต่อเติมฝัน
หนึ่งการมุ่งหน้าฝ่าฟัน
คือหนึ่งขั้นบันไดในชีวิต
...เรียนรู้
ต่อสู้ความหวังทั้งถูกผิด
สมองที่มีเพื่อคิด
จึงผลิตความฝันอันตระการ
...เข้าใจ
ว่าอะไรคืออะไรครบด้าน
เพ่งมองตรองตริวิจารณ์
ใต้ม่านชีวิตมืดมิดนัก
...เปลี่ยนปรับ
เพื่อยอมรับแก้ไขในหลัก
เปลี่ยนแปลงซึมซาบภาพลักษณ์
จึงประจักษ์ว่านี่ก็ชีวิต
...ลงตัว
รู้ดีรู้ชั่วรู้ถูกผิด
รู้เกณฑ์รู้กรอบความคิด
รู้ทิศรู้ทาง...รู้วางตน
...การปรากฏ
เพื่อเล่นบท...ท่ามเสียงก่น
ทะลุผ่านไม่จำคำคน
สุขล้นปล่อยวางอย่างรู้
...ปรากฏการณ์ชีวิต
ทุกบทมีสิทธิ์ต่อสู้
คว้าไขว่ไต่ฝันพันตู
เพื่ออยู่บนโลกนี้อย่างมีชัย
21 กุมภาพันธ์ 2552 23:41 น.
นครา ประไพพงศ์
........เพียงวันนี้ที่รู้ยังสู้ไหว
วันต่อไปที่รู้ต้องสู้ต่อ
ความสำเร็จแม้ไกลแต่ไม่ท้อ
ใจแกร่งพอจะสู้อยู่เช่นนี้
.........การทำงานอุปสรรคแม่หนักบ้าง
เหมือนขวากขวางต้องผจญบนวิถี
ไม่เกรงทุกปัญหา...ปัญญามี
ทำเต็มที่เพราะใจไม่ยอมแพ้
.........ณ เริ่มต้นอาจผิดพลั้งยังสู้ได้
เพราะแรงใจอันผยองต้องแน่วแน่
หากแม้ยอมก็ร่วงหล่น...คนอ่อนแอ
ค่อยค่อยทำค่อยค่อยแก้แม้ยากนัก
.........งานครั้งนี้จักพิสูจน์คำพูดได้
ว่าหัวใจไม่ยอมแพ้แม้งานหนัก
ถึงบางครั้งเหนื่อยท้อ...ก็ค่อยพัก
สู้ให้ใจประจักษ์....รู้สักที
........งานนี้ที่เพิ่งเริ่ม...ต้องเติมต่อ
เมื่อกล้าก่อต้องพร้อมสานงานเต็มที่
เถอะปัญหาก็ลองสู้ให้รู้ดี
ว่าเรานี้ก็พร้อม...ไม่ยอมแพ้
14 กุมภาพันธ์ 2552 21:18 น.
นครา ประไพพงศ์
............เพราะรักเข้าใจ เคียงใกล้คลอเคล้า
โลกของสองเรา เข้าใจยั่งยืน
...........ดวงจันทร์อิจฉา เวลาดึกดื่น
ด้วยรักหวานชื่น ในคืนหวานฉ่ำ...
...........สบตาซึ้งใจ ไม่ต้องเอ่ยคำ
สุขหัวใจล้ำ เกินพร่ำบรรยาย
...........สัมผัสรักนี้ ที่ล้นความหมาย
เคียงใกล้ใจกาย ไม่หน่ายแหนงหนี
...........สองคนเคียงใกล้ สุขใจล้นปรี่
ความหมายมากมี ที่ใจ...เข้าใจ
..........คือรักอบอุ่น ละมุนละไม
แม้ใกล้หรือไกล ก็ไม่นำพา
..........มือสองกุมรัก ประจักษ์อุรา
เคียงข้างทุกครา สองตาสื่อใจ
13 กุมภาพันธ์ 2552 20:53 น.
นครา ประไพพงศ์
......เก็บความรักใส่ตะกร้าเอามาฝาก
เป็นรักจากสวนฝันอันสดใส
เฝ้าดูแลจนสวนสวยด้วยหัวใจ
เก็บมาให้คนหารักใครสักคน
.......ถนอมรักจากกสวนอบอวลหอม
ยินดีน้อมล้อมรักอีกสักหน
ณ ลานฝันอันสงบพบกมล
รักมากล้นคนดีที่เฝ้ารอ
........เก็บหอบรักมากจนล้นตะกร้า
เพื่อตามหารักจริงใจอยู่ไหนหนอ
ใครอีกคนที่จริงใจให้กันพอ
ยังไม่ท้อหอบรักหามาจนไกล
.......เก็บหัวใจไว้รอต่อความหวัง
ใจคงยังหวังหวานขอขานไข
เก็บ รักอิงแอบไว้แนบใจ
รอมอบให้ด้วยใจมั่น มิผันแปร
.......เก็บรักไว้เสียจนล้นตะกร้า
รอเวลาให้คนไกลใจรักแน่
วันกลับมาจะมอบใจไปดูแล
ด้วยรักแท้รักนี้มีหนึ่งเดียว
......เก็บหัวใจไว้รอพะนอขวัญ
รอคืนวันเธอกลับรับแลเหลียว
คิดถึงเธอเพ้อฝันมั่นเป็นเกลียว
ขอใจเกี่ยว..เพียงเธอนั้น..ที่มั่นใจ
11 กุมภาพันธ์ 2552 22:52 น.
นครา ประไพพงศ์
......รักของเราร้าวฉานมานานแล้ว
ก็เหมือนแก้วรอการประสานใหม่
แล้วเมื่อปรับนิยามความเข้าใจ
แก้วร้าวถูกประคองไว้...ด้วยใจร้าว
......ความร้าวฉานเริ่มต้น...ฉันคนผิด
เพราะเผลอคิดนอกใจไปหนึ่งก้าว
ก็ยอมรับว่าลืมตัวไปชั่วคราว
เป็นเรื่องราวอดีตที่กรีดใจ
......เธอก็รู้ที่นอกใจเธอไปนั้น
เพราะเราสองห่างกัน...ฉันหวั่นไหว
เพราะว่ากลัวเธอนี้จะมีใคร
ก็เลยชิงมีใหม่ไปก่อนเธอ
......รักของเราเริ่มร้าวแต่คราวนั้น
ยิ่งนานวันเหมือนเคราะห์ย้ำซ้ำยามเผลอ
ฉันยังแอบมีใครใครที่ได้เจอ
ผิดเสมอซ้ำซ้ำอย่างทำใจ
......หลายสิบปีฉันนอกใจหลายสิบครั้ง
เธอก็ยังบอกมาว่าทนได้
ฉันเลือกเธอเรื่องที่แล้วก็แล้วไป
เลิกคนนี้....มีคนใหม่อยุ่หลายครา
......รักของเราร้าวฉานอีกวันนี้
เธอบอกพอกันทีทำสีหน้า
หกสิบปีที่คบกันถึงวันลา
อายุฉันแปดสิบห้าน่าเศร้าใจ
......รักของเราร้าวฉานจนวันนี้
เธอคนดีบอกเจ็บจนทนไม่ไหว
อยากรู้นักที่ผ่านมาว่าทำไม
เธอทนฉันมาได้ตั้งหลายปี
Lovers
0 คน เลิฟนครา ประไพพงศ์
Calendar
หน้าส่วนตัว
1999
