7 กุมภาพันธ์ 2552 15:59 น.
นครา ประไพพงศ์
........เพราะเธอไม่บอกกันแต่วันแรก
พอความแตกถึงคราวต้องร้าวฉาน
สองเราแม้ดูใจกันไม่นาน
แต่ไม่คุ้มกับการต้องปวดใจ
........ฉันก็เจ็บเธอก็เศร้าเขาก็ช้ำ
ที่เธอทำหลอกกัน...มันคุ้มไหม
ถ้าฉันรู้ก่อนวันนี้เธอมีใคร
อะไรอะไรคงดีกว่านี้นัก
........เธอกับเขาคนนั้นคบกันอยู่
ฉันไม่รู้จึงใจไม่ตระหนัก
หากแม้นรู้ว่าเธอนี้มีคนรัก
ฉันก็จักขออยู่อย่างผู้แพ้
........ฉันไม่คิดจะพรากเธอจากเขา
หากแย่งเอาเธอมาครองเขาต้องแย่
เถอะกลับไปให้คู่เธอดูแล
ไม่ต้องแคร์ว่าฉันเป็นฉันใด
.........ที่บอกเธออย่าให้เขาได้รู้
ให้ฉันอยู่อย่างลับลับ........ฉันรับได้
ฉันขออยู่เคียงข้างอย่างเข้าใจ
หากวันไหนเขาเผลอ....เธอค่อยมา
.........หนึ่งความลับที่อยากให้เธอได้รู้
อย่าให้คู่ของฉันรู้ปัญหา
คู่ของใครคู่ของมันเราสัญญา
มีเวลาค่อยหนีคู่...แอบชู้กัน
6 กุมภาพันธ์ 2552 20:49 น.
นครา ประไพพงศ์
......ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนไปได้เพียงนี้
ความรู้สึกดีดีไม่มีเหลือ
ไฟรักอันอบอุ่นเคยจุนเจือ
กลับหมดเชื้อไปได้ไวยิ่งนัก
.....ความผูกพันของหัวใจในอดีต
เหมือนมีดกรีดแผลใจให้เจ็บหนัก
จนถึงวันความเดียวดายมาทายทัก
เหมือนแผลเป็นแห่งรักยากจักลืม
.....คนที่เคยรู้ใจในทุกหน
กลายเป็นคนที่ใจเธอไม่ปลื้ม
หรือเธอเห็นรักแท้แค่หยิบยืม
พอดูดดื่มเสร็จสมก็ถ่มทิ้ง
......หัวใจชายคนนี้มีเลือดเนื้อ
กลับไม่เหลือความรู้สึกในทุกสิ่ง
มันเจ็บชาข้างในใจรักจริง
เมื่อถูกหญิงใจลวงหลอกล้วงใจ
......เมื่อเธอหมดรักฉันแล้ววันนี้
เชิญคนดีเปรอปรนคนรักใหม่
อย่ามาห่วงคนอ้างว้างอยู่อย่างไร
เมื่ออยากไป...จงไปลับอย่ากลับมา
......ถึงวันนี้เธอเปลี่ยนไปได้เพียงนั้น
ถึงใจฉันจะเจ็บบ้างก็อย่างว่า
แต่จะไม่ร้องไห้ในวันลา
น้ำตาฉันมีค่ากว่าเธอนัก
6 กุมภาพันธ์ 2552 16:25 น.
นครา ประไพพงศ์
.......รู้ว่าเธอเข้าใจในทุกอย่าง
แต่คำอ้างเธอยกมามันน่าขัน
ว่ายังรัก เธอบอกตอกย้ำกัน
ไม่มีวันจะเลิกราเธอว่าไป
.......เธอเป็นหญิงศักดิ์ศรีเธอมีมาก
มันคงยากที่จะประสานใหม่
เหมือนแก้วร้าวย่อมมีรอยคอยย้ำใจ
ทำอย่างไรก็เกินการประสานรอย
.......ไม่ต้องถามว่าทำไมหรือใครผิด
ไม่ต้องคิดว่าไม่พร้อมจะยอมปล่อย
ไม่ต้องมางอนง้อหรือรอคอย
ไม่ต้องน้อยใจนักถ้ารักกัน
.......เรื่องหนึ่งหญิงสองชายได้รู้เห็น
สิ่งที่เป็นความลับสำหรับฉัน
คำว่ารักหนึ่งคำเคยสำคัญ
แต่นี้มันจบบทหมดค่าไป
.......ชายคนนั้นคนที่มาทีหลัง
ทุกทุกครั้งที่เจอกันฉันหวั่นไหว
รักสามเศร้าระหว่างเราเธอเข้าใจ
ชายคนใหม่คนนั้น...ฉันรักจริง
5 กุมภาพันธ์ 2552 21:06 น.
นครา ประไพพงศ์
.........เพียงหนึ่งคนที่ใจได้รู้จัก
เพียงหนึ่งรักที่ใจได้รู้สึก
เพียงเดียวข้างในใจส่วนลึก
ไม่เคยนึกจะเผื่อใจเผื่อใครเลย
.........เพียงเธอคนนี้สุดที่รัก
ก็มีค่ามากนักสุดเอื้อนเอ่ย
รักหนึ่งนี้มอบให้ใครก็ไม่เคย
ทุกคำเผยจากในหัวใจรัก
.........เพียงหนึ่งคนที่จรองใจชายคนนี้
ให้คนดีที่ใจตระหนัก
สัญญาใจด้วยคำล้ำค่านัก
ว่า "ฉันจักรักเธอเสมอไป"
..........เพียงบอกเธอให้รู้ชายผู้นี้
รอเธอมีรักตอบมามอบให้
เพียงหนึ่งคำว่าจักจากหนึ่งใจ
มีค่าล้ำอยู่ในใจที่มี
..........เพียงรอวันพิสูจน์คำพูดรัก
ไม่นานนักได้เคียงใกล้ในทุกที่
รอนะรอ...รอเสมอเธอคนดี
ชายคนนี้ รักเสมอ เธอคนเดียว....
3 กุมภาพันธ์ 2552 16:12 น.
นครา ประไพพงศ์
เป็นรักจากหัวใจใครคนหนึ่ง
เป็นรักซึ่งซื่อตรงและคงมั่น
เป็นรักที่จริงใจให้ต่อกัน
เป็นรักที่สร้างสรรค์กลั่นจากใจ
มอบรักให้ท้องฟ้าและป่าเขา
มอบรักให้พ่อแม่เราเฝ้าชิดใกล้
มอบรักให้ผู้ที่รอใครต่อใคร
และมอบให้ผู้ขาดรักใครสักคน
รู้มอบรักให้ตนเป็นคนแรก
แล้วจำแนกออกไปในทุกหน
มอบรักให้ถ้วนทั่วทุกตัวตน
มอบรักให้ทุกชั้นชนเท่าเท่ากัน
เป็นรักจากหัวใจใครคนหนึ่ง
เป็นรักซึ่งซื่อตรงและคงมั่น
เป็นรักที่จริงใจให้ต่อกัน
เป็นรักอันรู้ค่า...วาเลนไทน์