9 กันยายน 2545 16:50 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...ไม่เคยมีใครเล่าให้ฟังถึงตำนาน
นิทานของดวงดาวกับท้องฟ้า
แต่ก็รู้ว่าสองสิ่งอยู่ด้วยกันนานมา
นานก่อนที่ฉันจะลืมตา...หลายร้อยวัน
เราสองคนก็คบกันได้ไม่นานนัก
แต่ก็ไม่เร็วสำหรับคำรักที่ผูกฝัน
ไม่อยากเคยสร้างตำนานหรือสืบเล่ากัน
ขอแค่ทำทุกวัน...ทุกวันให้ดี - ดี
เคยอยากถามฟ้า...ว่าคิดเบื่อดาวไหม?
ที่วันเวลายาวไกลยังเจอกันเรื่อยไปอย่างนี้
เช่นเดียวกับอยากถามเธอสักที
เคยเบื่อฉันไหมคนดี...
...ตลอดที่ได้คบมา...*
8 กันยายน 2545 06:49 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...รักเธอเหมือน MANCHESTER
ห่วงสุขภาพเธอเหมือน แบรนด์ ซุบไก่
รักเธอยิ่งกว่าการบินไทย
รักเธอและห่วงใยยิ่งกว่าใครๆ ที่ชอบเธอ...*
7 กันยายน 2545 16:55 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เราไหลไปตามกระแสน้ำ
ซึ่งไหลเรื่อยลงสู่ลำธาร
ณ ที่แห่งนั้น ความฝันของฉันบังเกิดขึ้น
ฉันทิ้งความทุกข์ทั้งหลายไว้กับผู้คนที่เฝ้ามอง
และฝันไปตามใจฉัน
*...
และนั้นฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอ อยู่เพื่อเฝ้าดูคืนและวัน
และรอฟังเสียงแห่งดวงอาทิตย์สาดแสง
และเราจะรู้สึกได้ถึง แสงอาทิตย์ที่ค่อยแผดส่อง
*...
ความสงบสุขจะค่อย ๆ คืบคลานมาอย่างช้า ๆ
*...
ฉันไม่รู้หรอกว่าเรากำลังจะไปที่ไหน
ถึงผ่านไปล้านปี รักของเรายิ่งเพิ่มทวี
ในแต่ละวัน ความลึกลับในความรักจะยิ่งลึกล้ำ
แต่เชื่อในความรักของฉัน และคำพูดของฉันก็พอ...*
3 กันยายน 2545 22:30 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*.....เป็นสาวน้อยน่ารักคนโปรดของพ่อ
เมื่อแต่งตัวต้องใช้สร้อยไข่มุกเส้นโปรดของแม่
คอยเสรฟ์อาหารเช้าให้พ่อแม่ด้วยนะลูก
แล้วพ่อแม่จะจูปประทับบนหน้าผากเป็นรางวัล
สาวน้อยเอย เธอต้องเป็นทั้งน้ำตาลแสนหวาน
อีกทั้งเธอต้องเป็นผงชูรสให้ชีวิตมีรสชาติให้ได้
เธอต้องเติบโตเป็นสาวน้อยสวยใส
ประจงแต่งเติมสีสรรให้เล็บมือสวยสุดใจ
ทั้งใบหน้าก็งดงามด้วยเครื่องสำอางชั้นดี
เธอต้องแต้มแต่งทุกที่ที่เธอพร้องให้เต็ม
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
มองหาชายหนุ่มที่จะมาดูแลเธอได้
เขาผู้ซึ่งจะมาเติมเต็มความว่างเปล่าภายในหัวใจ
ด้วยครอบครัวและบ้านใหม่ที่แสนอบอุ่น
แล้วเธอก็บอกตัวเองว่าเธอจะไม่ได้อยู่เดียวดาย
เจ้าความทรงจำเก่าๆ ที่เป็นตัวเธอแท้จริง
ถูกเก็บใส่กล่องรองเท้าโยนไว้บนชั้นวางของที่ถูกลืม
แต่สาวน้อยเอย รู้ไว้เถิดนะ เธอเองก็ควรค่าจะเป็นที่รัก
เธอควรค่าจะได้ทุกสิ่งที่เป็นจริงมิใช่เพียงภาพมายา
ถึงเวลาจะเยียวยารักษาตัวเองแล้ว
ได้เวลาที่เธอจะรู้สึกอะไรแท้จริงด้วยหัวใจเธอเองเสียที.....*
1 กันยายน 2545 20:09 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เจ้าลูกชายเอ๋ย...ระวังมารยาทตัวเองหน่อย
คอยมองหน้ามองหลังไว้เสมอ
เจ้าต้องทำตัวเป็นลูกชายที่ดี
แล้วเป็นอะไรไปอีกล่ะนั่น
มั่นคงเข้าไว้...หยัดยืนสองเท้าให้มั่น
ยืนตัวตรง...นั่งให้สง่า
อย่าเดินสะดุด...แกว่งไปแกว่งมา
เจ้าต้องทำทุกอย่างให้ออกมาดีเยี่ยม
เมื่ออยู่ที่โรงเรียน
เรียนให้เกรดดีที่สุด
ไม่มีคำว่าพลาด
ลูกผู้ชายไม่มีวันท้อง่ายๆ
.....................................................*
ต้องเป็นคนสำคัญให้ได้ในวันหนึ่ง
หรือเป็นดาราชื่อก้องฟ้า
เป็นอะไรก็ได้ที่มิใช่เป็นตัวเจ้าแท้จริงที่เคยเป็นมา
ค้นหาสาวสวยที่จะมาอยู่เคียงข้าง
แล้วเฝ้าติดตาม..ปกป้อง..ปรนเปรอทุกสิ่งที่เธอต้องการ
เป็นประมุขใหญ่ของบ้าน
แต่แท้จริงเป็นทาสที่ทำงานสาหัส
จนวันเวลาที่ได้สงบนิ่งในหลุมศพเดินทางมาถึงเร็วกว่าที่เจ้าคาดไว้
แต่รู้ไว้เถิดหนา..ชายหนุ่มเอย..เธอเองก็ควรค่าจะเป็นที่รัก
เธอควรค่าจะได้ทุกสิ่งที่เป็นจริงมิใช่เพียงภาพมายา
ถึงเวลาจะเยียวยารักษาตัวเองแล้ว
ได้เวลาที่เธอจะรู้สึกอะไรแท้จริงด้วยหัวใจตัวเองเสียที...*
หน้าส่วนตัว
670
