Love Later - สายไปสำหรับคำว่ารัก

นกปีกหัก

 จะคำว่า รัก หรือคำว่า เลิก 
    ถ้าการกระทำของเธอบ่งบอกชัดเจนขนาดนี้ ก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว 

  หากว่าวันใดแผ่นฟ้ากับผืนน้ำทะเลรวมกันเป็นหนึ่งเดียวได้เมื่อไร ฉันและเธอ ก็คงเป็นคนรู้ใจกันได้เมื่อนั้น 
มีคนเคยบอกกับฉันอย่างนี้ คนนั้นของฉัน เค้ายังคงอยู่ และจะอยู่ตลอดไปในใจฉัน แม้ว่าในใจเขาจะไม่มีฉัน
อยู่เลยก็ตาม เขาอาจจะลืมเรื่องราวที่ดีๆ ของเรา เขาอาจจะลืมเรื่องเก่าๆ ของกันและกัน เขาอาจจะยังไม่รู้เลยว่า 
ฉันชอบเขามากแค่ไหน 

 ตลอดเวลาที่ผ่านมา  การกระทำของเขานั้นมันบ่งบอกออกมาแตกต่างจากความรู้สึกของเขา มาก 
     เธอ ที่ผ่านมา เราไม่เคยคิดอะไรกับเธอ อย่างกับที่เธอคิดกับเรานะ เธอก็รู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว 
แต่เธอก็ยังมาวุ่นวายกับชีวิตเรา มาคอยตามตื๊อ มาคอยถามนู้น ถามนี่ มายุ่งกับชีวิตเราไปซะทุกเรื่อง ต่อไปนี้เธอ
เลิกยุ่งกับเราสักทีเถอะ เรารำคาญ 

     น้ำใสๆ ไหลรินอยู่ข้างแก้ม        
    หน้าของเธอไม่ยิ้มแย้มดูหวั่นไหว
    ใจของฉันสั่นสะท้านไกลแสนไกล        
    ใจของเธอเป็นอย่างไรไม่รู้เลย 

     วันเวลาเริ่มเปลี่ยน แต่จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็สี่ปีเต็มพอดี และวันนี้เธอก็กลับเข้ามาในชีวิต
ของฉันอีกครั้ง พร้อมกับความกลัว ความกลัวที่ก่อกำเนิดขึ้นในหัวใจของฉันเอง 

     อย่าทำแบบนี้ จบแค่นี้เลย
    มาเอ่ยว่ารัก กันตอนนี้ทำไม
    ลืมแล้ว ไม่อยากสับสนในใจ
    เจ็บตอนเธอไป ไม่เท่าตอนเธอกลับมา

     นี่ยัยรินทร์ พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงรุ่น ที่โรงเรียนอ่ะ เธอไปเป็นเพื่อนฉัน หน่อยได้มั๊ย ฉันอยากจะเจอ
เพื่อน เก่าของฉันจนใจจะขาดแล้ว อืมได้ข่าวว่า ฟ่าง มีแฟนใหม่แล้วนิ่ เป็นหลีดใช่มั้ย รู้สึกจะเป็นหลีดจุฬาฯ นะ 
น่าสงสารน้องเค้าเนอะเธอ เออเธอเคยชอบ ฟ่างไม่ใช่หรอ เห็นวันวาเลนไทน์ตอน ม.6 เธอซื้อ  อ๋อ ดินสอไม้
ที่หัวดินสอเป็นตุ๊กตารูปหมาใช่มั๊ย ถ้าฉันจำไม่ผิด เอ่อ เกือบลืม ตกลงพรุ่งนี้ เธอว่างรึเปล่าอ่ะ  
 ดาวรุณี เพื่อนสาวที่สนิทที่สุดของฉันโทรมาชวนฉันไปงาน เลี้ยงรุ่น บ้าบอคอแตกนั่น ฉันไม่อยากไป ไม่อยากไปจริงๆ 
ฉันไม่ได้ไปงานบ้าบอ นี้ตั้งแต่ จบม.6 นี่มันก็ 4 ปีแล้วสินะ เธอไม่รู้หรอก ยัยดาว ว่าฉันรู้สึกอย่างไร 
     ไม่ไปไม่ได้หรอ เธอ  
     นี่ฉันอุตส่าห์ชวนเธอไปงานนี้นะ เห็นว่าเธอไปอยู่เมืองนอกเมืองนาตั้งหลายปี คงจะคิดถึงเพื่อนเก่าๆ
บ้างหล่ะ หรือว่าเธอไม่คิดถึงใครนอกจากฉัน นะ 

 เธอไม่รู้หรอกว่าที่ฉันไม่เรียนต่อเมืองนอกก็เพราะ ใครบางคน ใครบางคนที่ทำให้ฉันเสียใจ 

     อ้าว แต่ว่า 
     ไม่มีต่ง มีแต่อะไรทั้งนั้น เธอต้องไปกับ ฉัน หรือที่เธอไม่อยากไปจะเป็นเพราะ 
     เพราะอะไร เธอพูดให้มันดีๆ นะ 
     เพราะอาจารย์สุที ใช่มั๊ยหล่ะ ที่เค้าเคยมาจีบเธอไง จำไม่ได้หรอ 
     ไม่ใช่เรื่องนั้น 
     อ้าวแล้วเรื่องอะไรหล่ะ 
     อ๋อเปล่าไม่มีอะไรหรอก 
     ฉันรู้หรอกว่าเป็นเพราะใคร  เพราะ ฟ่างใช่มั๊ย นี่มันก็ตั้ง 4 ปี แล้วนะเธอ มัวแต่คิดเรื่องบ้าบอไร้สาระอยู่ได้ 
     มันอาจจะเป็นเรื่องบ้าบอไร้สาระของเธอ แต่เป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับฉันแล้วกัน ถ้าเธอเห็นเรื่องของฉันเป็น
เรื่องไร้สาระเธอก็ไปชวนคนอื่น ไป 
     โถ่ ฉันรู้หรอกนะรินทร์ว่าเรื่องนี้ มันทำร้ายจิตใจเธอมากขนาดไหน ถ้าเธอไม่ทำใจยอมรับมัน เธอจะต้องหนีมันไป
ตลอดใช่มั๊ย เธอก็รู้แล้วไม่ใช่หรอว่า ฟ่างเค้าคิดกับเธออย่างไร เพื่อนไงเธอ แค่เพื่อนเท่านั้น เมื่อเค้าอยากคบเราแค่ในฐานะเพื่อน 
เธอก็ควรทำในสิ่งที่เค้าต้องการไม่ใช่หรอ เธอลองคิดดูสิ ว่าตอนเธอกำลังจะขึ้นเครื่องเค้ายังไม่มาส่งเธอเลย เธอคิดว่าเค้ารักเธอมั๊ยล่ะ 
เอาอย่างนี้มั๊ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ เธอรอฉันอยู่ที่ห้องเดี๋ยวฉันไปรับเธอตอน 3 โมงเย็น  
     เธอจะบ้าหรือไง ยัยดาว งานเลี้ยงมันเริ่มตอนทุ่มนึงไม่ใช่หรอ 
     อ้าวงั้นแสดงว่าเธอก็ได้รับบัตรเชิญ จากโรงเรียนล่ะสิ 
     อืม แล้วไงอ่ะ 
     ไม่มีไรหรอกจ๊ะ อดีตแฟนฟ่าง โฮะๆๆ 
     อือ บาย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน 
     จ้า บายนะจ๊ะ 

        ..

      ฟ่าง วาเลนไทน์นี่เธออยากได้อะไรหรอ 
     ไม่หรอก เราไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละ 
     เอาตัวเรามั๊ย ไม่ต้องใส่กล่อง แต่เดี๋ยวผูกโบว์ให้ 
     เหอๆ ยิ่งเธอ เอาไปไกลๆ เลย 

 ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับฉัน แต่เธอช่วยโกหกฉันได้ไหม
         ช่วยโกหกว่าเธอรักฉัน ว่าเราเป็นแฟนกัน สักวันนึงจะได้ไหม 
     มันอาจจะเป็นแค่คำวิงวอนอันไร้ค่า ของคนที่คิดหาทางหนีปัญหาทุกๆ อย่าง อย่างฉัน 

        ..

     รินทร์ เรามีอะไรจะบอกเธอด้วยหล่ะ 
     มีอะไรหรอ ฟ่าง รู้มั๊ยว่ารินทร์อยากรู้มากเลย อยากรู้ทุกอย่างที่ฟ่างพูดนั่นแหละ 
     เหอะ  จริงอ่ะ  งั้นไม่มีแล้วก็ได้ 
     โถ่ ล้อเล่นนะ 
     อืม  รินทร์ เราเป็นแฟนกันนะ 
     อะไรนะฟ่าง เดี๋ยวฉันไปเอาที่อัดเสียงมาก่อน 
     จะไปเอามาทำไมล่ะ 
     ก็จะเอาไว้อัดที่ฟ่างพูดไง 
     ตามใจ คือที่เราจะบอกรินทร์ก็คือว่า เราเป็นแฟนกัน แล้วนะ กันที่อยู่ห้องข้างๆ นี่แหละ 

 อยู่ดีๆ ก็อยากร้องไห้ น้ำใสๆ มันรินออกมา 

     รินทร์  เป็นอะไรอ่ะ ดูสิ ร้องไห้ด้วย 
     อ๋อ เปล่าหรอก พอดี คอนแทคเลนส์ ที่ใส่อยู่มันแห้งอ่ะ 
     หรอ เป็นอะไรรึเปล่า ไปห้องพยาบาลมั๊ย เดี๋ยวเราพาไปเอง 
     ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวหยอดน้ำตาเทียมลงไป ก็หายเคืองตาแล้วล่ะ 

 แต่เธอไม่รู้หรอกว่า ตอนนี้ น้ำตาเทียมไม่ได้มีความหมายอะไรอีกแล้ว 
ก็ในเมื่อน้ำตาของฉันมันแทบจะทะลักออกมาอยู่แล้วนิ่ 

     ที่ผ่านมาเธอเคยรู้อะไรบ้างไหม เธอเคยรู้บ้างไหมว่าคนข้างๆ เธอ คนนี้คิดอย่างไรกับเธอ เธอจะรู้มั๊ยว่า 
ดอกไม้ในทุกๆ เช้า ดินสอในทุกๆครั้งที่มีการสอบ ปากกาในทุกครั้งที่อาจารย์เรียนเก็บงานส่ง จนกระทั่ง เปลือกลูกอมที่ฉันเคย
แอบไปทิ้งไว้บนโต๊ะเธอ เธอเคยคลี่มันอ่านดูบ้างไหมล่ะ มันเขียนไว้ว่าอะไรบ้าง มันบอกว่ามีคนๆหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ ไม่ไกลกำลัง
คิดถึงอยู่ คงคงไม่ได้เปิดอ่านหรอก เธอไม่รู้หรอกว่าทุกครั้งที่เธอพูด ฉันจำเสียงเธอได้มั่นยำแค่ไหน เป็นเพราะอะไรนั่นหรอ 
ก็เป็นเพราะว่า เสียงของเธอไม่เพียงแต่ดังก้องอยู่ในหัวสมองของฉัน แต่เสียงของเธอมันยังคงดังก้องอยู่ในหัวใจฉันอีกด้วย 
ทุกครั้งที่เธอพูดฉันแทบจะหันกลับไปมองเลยว่าเธอพูดกับใคร แต่ถึงเห็นอะไรไป ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่า ฉันกับเธอ ยืนอยู่บน
คำๆเดียวกัน นั่นก็คือ คำว่าเพื่อน ทำไมหล่ะ แค่เธอเปลี่ยนคำว่าเพื่อน มาเป็น คำว่าแฟนมายากมาเลยใช่มั๊ย 

        ..

     ยัยรินทร์ เปิดประตูห้องเธอเดี๋ยวนี้นะ 
      
     ยัยรินทร์ เธอเป็นอะไรรึเปล่า เธอได้ยินฉันมั๊ย 
         กริ้ก 
     รินทร์เธอเป็นอะไรอ่ะ ทำไมตาปวมเป่งขนาดนี้ เมื่อคืนร้องไห้ทั้งคืนใช่มั๊ย 
     เปล่านะ เปล่าฉันไม่ได้  
     พอ หยุด เธอ ฉันเป็นเพื่อนกับเธอมา 10 ปีแล้วนะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นยังไง พอแล้ว หยุดร้องไห้ แล้วไปแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะ 
     อืม แต่นี่เพิ่งจะ ห้าโมงเองนะ เธอจะรีบไปช่วยเค้า ตั้งโต๊ะหรือไง 
     เอ่อลืมไป แต่ฉันบอกให้ไปอาบน้ำก็ไปได้แล้ว 
     อืม 

        ..

     กัน เย็นนี้กลับบ้านด้วยคนนะครับ 
     กันเป็นอะไรหรอ ไม่สบายรึเปล่าดูซึมๆ ผิดปรกติ 
     นี่พรุ่งนี้ วันวาเลนไทน์แล้วนะ กันอยากได้อะไรล่ะ เดี่ยวฟ่าง ซื้อให้ 
     กัน ฟ่างมีอะไรจะบอก  ฟ่างรักกันนะ 
    
     ภาพของเธอกับเค้า ค่อยๆ สลับทีละฉากๆ เข้ามาในหัวของฉัน ทำไม ทำไม ทำไม บัดนี้ฉันมีเพียงคำถามนี้คำถามเดียว ที่เข้ามาในหัวของฉันพร้อมกับ ภาพต่างๆ ทำไมล่ะ นังนั่นมันดีกว่าฉันใช่มั๊ย ทำไมล่ะ ฉันมันไม่ดีตรงไหน ทำไมฉันไม่ใช่สเป๊กเธอหรือไง แล้วทำไมเธอต้องคอยแอบมองฉันด้วย ทำไมเธอต้องงอนฉัน ทำไม ทำไม ทำไม

     ฟ่าง นิ้วฟ่าง ไปโดนอะไรมาอ่ะ ทำไมต้องพันแผลซะขนาดนั้นด้วย 
     อ๋อ ก็ไม่รู้เหมือนกัน เห็นกันเค้าทำแผลให้แล้ว ก็เลยปล่อย เลยตามเลย ทั้งที่แค่โดนคัตเตอร์บาด 
     ฟ่าง มานี่เร็วเดี่ยวเราเช็ดแผลให้น้าาา 
     ไปเร็วสิ แฟนมาเรียกแล้วล่ะ เร็วสิ 
     แต่เราคุยกับ รินทร์อยู่นะ 
     เอาเถอะ ไปหาแฟนก่อนไป เดี๋ยว กันงอนเราไม่ช่วยง้อนะ 

        ..

     เป็นอะไรของเธอยัยรินทร์ มองซะอย่างกับไม่เคยเห็นโรงเรียนนี้มาก่อนอย่างงั้นแหละ 
     เอ่อดาวที่เธอบอกว่า ฟ่างเค้ามีแฟนเป็นหลีด จุฬาอ่ะ จริงหรอ 
     เอ่อ ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแหละ อือแต่ถ้าเธอเจอฟ่างแล้วล่ะก็อย่าใจอ่อน หล่ะ เธอจำตอนที่เค้าทำกับเธอได้รึเปล่า เค้า บอกเธอพร้อมกับทุกๆ คนในโรงอาหารว่ายังไง  
     พอแล้ว  ฉันไม่อยากให้มาสคาราส์เปื้อนตาฉันนะ  
     โอเค พอแล้วก็พอแล้ว 

 เค้าพูดอะไรกับฉันนั่นหรอ เค้าบอกกับฉันว่า 
     เธอ ที่ผ่านมา เราไม่เคยคิดอะไรกับเธอ อย่างกับที่เธอคิดกับเรานะ เธอก็รู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังมาวุ่นวายกับชีวิตเรา มาคอยตามตื้อ มาคอยถามนู้น ถามนี่ มายุ่งกับชีวิตเราไปซะทุกเรื่อง ต่อไปนี้เธอเลิกยุ่งกับเราสักทีเถอะ เรารำคาญ 
 ฉันก็แอบคิดอยู่ในใจของฉันว่า 
     เธอรำคาญแล้วเธอเข้ามาคุยกับฉันก่อนทำไม ไอที่ เราถามเธอก็เพราะว่าเราเป็นห่วงเธอ เป็นห่วงในฐานะ  เพื่อน  คนนึงเท่านั้นเอง ใช่สิเรามันก็คงเป็นได้แค่เพียงเพื่อน เพื่อนเท่านั้น 

        ..

     รินทร์ หวัดดี จำเราได้รึเปล่า 
     หวัดดีจ๊ะ เอ่อ จำไม่ได้จริงๆ อ่ะ 
     โจ้ไง โจ้ที่นั่งข้างๆ นุ้ยอ่ะ 
     อ๋อ โจ้นั่นเองนึกว่าใคร แหมไอที่เราจำไม่ได้เนี่ยไม่ใช่เป็นเพราะเราแก่ขึ้นหรอกนะ แต่เป็นเพราะ โจ้อ่ะ หล่อขึ้นจนเราแทบจำไม่ได้แหนะ อือ แล้วมากับใครอ่ะ 
     มาคนเดียว แล้วรินทร์ล่ะ มากับยัยดาวแน่เลย อือ ได้ข่าวว่ารินทร์ไปเรียนต่อต่างประเทศมาเป็นยังไงบ้างหรอ 
     ก็ดีนะ สนุกดีแต่เหงาไปนิดนึงอ่ะ ตอนไปเรากะจะลากยัยดาวไปอยู่แล้ว แต่ยัยดาวดันเอนท์ติด เราเลยต้องไปเรียนคนเดียวเลย 
     นี่ไม่ได้เจอรินทร์ตั้ง 4 ปีสวยขึ้นเยอะเชียวนะ 
     อันนี้ก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะนะ 
     อ้าวโจ้หวัดดี 
     หวัดดีครับ เจ๊ดาว 
     แหมเรียกฉันซะ ฉันไม่ได้ออกมาจากที่เดียวกับแกนะ แกถึงได้มาเรียกฉันว่าเจ๊อ่ะ 
     โทษทีครับเจ๊ เออว่าแต่ว่าปากยังเหมือนเดิมเลยนะ 
     อ้าวฟ่างหวัดดี มาคนเดียวหรอ 
     อืม มาคนเดียว เอ่อ.. รินทร์เรามีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ 
     อะไรหรอ ว่ามาสิ 
     คือ .. มานี่แปปนึงได้มั๊ย 
     ดาว กับโจ้ เธอคุยกันไปก่อนนะ 
     อืม เร็วๆ หน่อยนะย่ะยัยรินทร์ อุ๊ยโจ้ นั่นไงยัยนุ้ย หัวยังฟูเหมือนเดิมเลยอ่ะ เอิ้กๆๆ 

        ..

     อืม สวัสดีนะ มีอะไรหรอ ถึงลากเรามาคุยซะไกลผู้ไกลคนขนาดนี้ 
     ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากอยู่ใกล้ๆ กับรินทร์ สองคนแค่นั้นเอง 
     อย่ามาพูดอะไรแบบนี้ได้มั๊ย 
     ทำไมล่ะ ทำไมฟ่างจะพูดไม่ได้ 
     ก็เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันน่ะสิ อย่าทำแบบนี้อีกนะ เดี๋ยวแฟนฟ่างรู้เข้า แฟนฟ่างจะเสียใจ 
     แล้วถ้าเราทำให้เราเป็นอะไรกันล่ะ เราจะทำแบบนี้อีกได้มั๊ย รินทร์ 
     พูดอะไรอีกล่ะ รินทร์บอกว่า 
        ผัวะ
     อย่าทำแบบนี้อีกนะ 
     ทำไมล่ะ ทำไม รินทร์ไม่รักฟ่างแล้วหรอ 
     อย่ามาพูดคำๆ นี้อีก 
     แต่ฟ่างรักรินทร์นะ ฟ่างโทรไปหารินทร์ กี่ทีๆ ที่บ้านรินทร์ก็บอกว่ารินทร์ยังไม่กลับมา โทรเข้ามือถือ
ก็ฝากข้อความ  รินทร์เคยฟังมันบ้างมั๊ย ฟ่างตามหารินทร์มาตลอด 4 ปีเลยนะ ให้โอกาสฟ่างอีกสักครั้งจะได้มั๊ย ฟ่างขอโทษ
ฟ่างรู้ว่าตัวเองผิด รินทร์จะให้ฟ่างทำยังไงฟ่างก็ยอมขอแค่ให้รินทร์ กลับมาเป็นรินทร์คนเดิมก็พอแล้ว 
     ฟ่าง เราเคยรักเธอ เราเคยรักเธอมากๆ เธอก็รู้มาตลอดว่าเรารักเธอ เธออยากรู้มั๊ยล่ะว่าทำไมฉันถึงไป
เรียนต่อต่างประเทศ เพราะว่า ฉันไม่อยากเจอเธอไง แล้วก็รู้ไว้ซะด้วยว่า ฉันเกลียดเธอ 
     ทำไมล่ะรินทร์ ทำไม ฟ่างทำอะไรผิดหรอ รินทร์ ฟ่างไม่ได้ตั้งใจ ฟ่างขอโทษ ขอโอกาสให้ฟ่างได้แก้ไขตัวเอง
อีกสักครั้งนะรินทร์ ฟ่างสัญญาไว้เลยว่า ฟ่างจะไม่ทำให้รินทร์ เสียใจอีก 
      
     ฟ่างรักรินทร์นะ ได้ยินมั๊ยว่าฟ่างรักรินทร์ 
     ฟ่าง รินทร์อยากจะบอกกับฟ่างว่า มันสายไปแล้วล่ะ ฟ่าง มันสายไปแล้ว สำหรับคำว่ารัก 
     ทำไมล่ะ รินทร์ ทำไม 
     ก็เพราะว่า ฟ่างไม่เคยคิดอะไรกับรินทร์ไง ก็อย่างที่ฟ่างบอกรินทร์นั่นแหละ รินทร์เข้าใจ เข้าใจมาตลอด
ว่าเราวุ่นวาย จุ้นจ้าน คอยถามนู่น ถามนี่ ทำให้ฟ่างรำคาญ รินทร์ขอโทษล่ะกัน ในเมื่อวันนั้นฟ่างอยากให้รินทร์เลิกยุ่งกับฟ่าง
รินทร์ก็จะเลิกยุ่ง พอกันที จบไปซะกับไอ้ความรักบ้าๆ อืม ฟ่าง รินทร์มีอย่างนึงที่จะให้กับฟ่าง แล้วก็ขอให้รินทร์พูดอะไรหน่อยได้มั๊ย 
เป็นครั้งสุดท้าย 
     ตลอดเวลาที่ผ่านมา รินทร์รักฟ่าง รินทร์รักฟ่างมากที่สุด และตั้งแต่วันนั้นมา วันปัจฉิมนิเทศน์ วันที่เราเจอกัน
เป็นวันสุดท้าย ฟ่างเคยคิดบ้างไหม เคยคิดบ้างรึเปล่าว่ายังมีอีกคนที่รักฟ่างรออยู่ตรงนี้ แค่คำว่า ลาก่อน แค่นี้ฟ่างยังไม่บอกกับรินทร์
เลย 
        ..

To  >> ฟ่าง >นาย การุณย์ บุญผกา>รู้มั๊ยตอนนั้น รินทร์ คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรซวยกว่านี้อีกแล้วนะ