หน้าส่วนตัว
อย่าปล่อยให้ฝันของเธอ เป็นเพียงฝุ่นทรายในสายลม
คิดแล้วลงมือทำ..อย่าท้อสิ ฉันมักบอกเธอเช่นนี้
เธอก้าวเดินไปอย่างเชื่อมั่น
ในวันที่อ่อนล้า เธอหันมาสบตาฉันแล้วก้าวเดินต่อไป
กำลังใจยังเป็นสิ่งสำคัญเสมอสำหรับคนคนหนึ่ง
ที่จะก้าวไปสู่อีกจุดหนึ่ง
สำหรับฝันของฉัน ยังคงชัดเจน
เพียงแต่บ่อยครั้งที่ฉันก้าวเดินอย่างเชื่องช้า
หลายครั้งหยุดพัก..เพราะฉันเหนื่อย
บางทีปัญหาของฉันอยู่ที่ ใจ ของฉันเอง
ในวันที่ฉันมีโอกาสยืนเงียบๆ อยู่บนทะเลทรายอันว่างเปล่า
ฉันเห็นแรงลมที่กรรโชกอยู่ตลอดเวลา
พัดพาเอาเม็ดทรายที่ถมทับกันหนักแน่นให้ลอยกระจายไปในอากาศ
กลายเป็นละอองฝุ่นเบาหวิวหายลับไปกับสายลม
เป็นวินาทีที่ฉันคิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งเป็นเพียงภาพเลือนในอดีต
ความฝันของฉันในวันที่พลังใจอ่อนล้า คงไม่ต่างอะไรกับ
..ฝุ่นทรายในสายลม
เกาะเสาไฟ จ้องมองหา ผืนป่าใหญ่ ถิ่นอาศัย ก่อนถูกพราก ให้จากห่าง ก่อนถูกจับ ขังในกรง ซี่ตาราง ตามใบสั่ง ของใคร ที่ในเมือง ครั้นวันดี ตำรวจบุก จตุจักร คน(หรือยักษ์) จึงปล่อย พวกฉันหนี เพื่อจะได้ ไร้หลักฐาน ความคดี ไม่รอรี หนีออกไป ให้ไกลกรง แล้วนี่บ้าน ของพวกฉัน อยู่ไหนเล่า หรือจำเศร้า ทนอาศัย ในเมืองนี้ เมืองสีเทา หาหมู่ไม้ แทบไม่มี แต่ยังดี หากอยู่กรง คงเศร้าใจ สุดวิสัย แล้วหรือ จะกลับป่า อาจถึงครา หาละเมาะไม้ ใช้แทนบ้าน คงทนทุกข์ อยู่ที่นี่ ตราบเท่านาน หากสงสารฉัน อย่าพรากมา...จากป่าอีกเลย
1777
