6 มกราคม 2552 12:27 น.
ธ.สุธานพงษ์๓
ช้างผาด่าน.ธ.สุธานพงษ์
1.ต้นตระกูล (2)
ที่บริเวณทางขึ้นสวนเมี้ยง บรรยากาศช่างดูเย็นชาเสียจริง รถของกำนันทองก็ขึ้นมาเชิงขึ้นดอยพอดี กลุ่มของชาวบ้านหมวดห้ากำลังยืนถือปืนอยู่ต่างหันมามอง และอีกกลุ่มหนึ่งก็ยืนถือปืนอยู่เหมือนกัน กำนันลงรถมากับวัฒนาและชาวบ้านที่อยู่ข้างหลังรถตรงมาที่จุดปะทะกันระหว่างยามชาวบ้านหมวดห้าและกลุ่มชายแปลกหน้า
เกิดอะไรขึ้น .....พจน์... กำนันหันมาถามหัวหน้าหมวดห้าที่กำลังยืนอยู่กับพวกชาวบ้าน
มีกลุ่มคนพวกนี้ .... กำลังจะขึ้นไปที่สวนครับกำนัน
กำนันหันไปถามกลุ่มชายแปลกหน้าทันที
พวกคุณเป็นใคร.จะไปที่สวนเมี้ยงทำไมกัน
ผมได้รับคำสั่งจากพ่อเลี้ยงไชยณรงค์ ให้มาดูสวนเมี้ยงที่นี้นะชายแปลกหน้าตอบ
คงจะไม่ได้นะ สวนเมี้องเป็นของชาวบ้านคุณจะขึ้นไปดูไม่ได้ วัฒนารีบแย้งทันที
ใช่...คงจะขึ้นไปไม่ได้ ผมเป็นกำนันปกครองอยู่ที่นี้นะเชิญพวกคุณกลับดีกว่านะ
เดียว ? กำนันทอง พวกผมได้รับอนุญาตให้มาดูสวนจากทางจังหวัดแล้วนะชายคนหนึ่งพูดออกมา
แล้วคุณเป็นใคร.....
ผมปลัดอนันต์ จำได้ไหม
ห่า...........ปลัดอนันต์..ท่านมาทำไมที่นี้ละครับ
ก็มาดูที่ให้ทางพ่อเลี้ยงไชยณรงค์นะ อย่าทำตัวมีปัญหาหน่อยเลยกำนันแล้วผมจะแบ่งรายได้ให้ หากได้ที่มาแล้วปลัดอนันต์พูดออกมาใจเย็น
ไม่ได้เด็ดขาด......เขาช้างผาด่านแห่งนี้จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหมมาสัมปทานเหรอกวัฒนาพูดออกมา
วัฒนา.....คุณก็อย่าทำตัวมีปัญหาซิ ผมรู้ว่าคุณเป็นใครเสียด้วยช้ำ
คุณเป็นลูกชายของขุนอนุราชวัฒน์ กับเจ้าประไพศรีที่ถูกทางการตามจับในสมัยนั้นใช่ไหม
หยุดนะ........ปลัดอนันต์ ......ผมไม่ต้องการฟังเรื่องราวการใส่ร้ายของพ่อผม ทำให้ตระกูลของ เดชราชวัฒน์
ต้องพินาสไป
...วัฒนา เดชราชวัฒน์....ต้องมาอยู่ในขุนเขาลำเนาไพรที่ห่างความเจริญเช่นนี้ ช่างน่าสงสารจริง
ทุกคนต่างก็ตกใจอย่างยิ่งที่ วัฒนา ที่เขารู้จักเป็นถึงลูกเจ้าลูกขุนมูลนายที่หนีการจับกุมเมื่อ ๑๕ ปี ผ่านมาได้มาอยู่กับพวกชาวบ้านนับ ๑๕ ปีต่างก็เงียบไป.........
เอาอย่างนี้.........ผมว่าให้เจ้านายคุณมาคุยกับพวกกระผมดีไหมกำนันทองพูดออกมา
ท่านปลัดอนันต์ ท่านว่าอย่างไงเห็นด้วยกับผมไหม
ทุกคนต่างนิ่ง อากาศช่วงกลางคืนก็เหน็บหนาวเสียจริงๆลมพัดมาเป็นระยะ
หากทางคุณไม่ตกลง ทางกระผมก็ไม่ให้พวกคุณขึ้นไปวัฒนากล่าว
ตกลง.............พรุ่งนี้เจอกันที่แท่นผาด่านปลัดอนันต์พูดพร้อมชักปืนกลับ
เป็นอันว่าต่างฝ่ายต่างก็ถอยกันคนละก้าวก็แล้วกัน งั้นลากลับละ กำนันทองบอกให้หมวดยามกลับ
เสียงปืนที่ดังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เป็นอันยุติไป ลมหนาวก็พัดมาเสียงกอไผ่ก็เอนตามลมไป
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรหนอ วัฒนาคิดอยู่ในใจขณะนั่งรถกลับเข้าสู่หมู่บ้าน...............
******************************
5 มกราคม 2552 13:49 น.
ธ.สุธานพงษ์๓
1.ต้นตระกูล....ธ.สุธานพงษ์
..........ที่ชายป่าของขุนเขาช้างผาด่านแห่งนี้ ลมหนาวพัดมายามใกล้ค่ำนี้เอง ชาวบ้านกลุ่มหนึ่งนั่งเฝ้ายามอยู่ปากประตูทางเข้าหมู่บ้าน หลังจากที่จะมีการมาปะมูลทำสวนเมี้องของคนกรุงนี้
ว่าไงกำนันทอง นี้ก็เริ่มเข้าสู่วันที่สามแล้วนะ
ก็ไม่วันนี้ก็วันพรุ่งละนะ มันมาแน่
แล้วเรื่องนี้ถึงจังหวัดยัง
ก็ถึงแล้วละวัฒนา ผมส่งเรื่องไปแล้วละ
หัวหน้าหมวดรายงานมาว่า มีพวกแปลกหน้าเข้ามาบริเวณเขตแดนเราเมื่อเย็นนี้นะ ครับกำนัน
ตายแล้วละ........วัฒนา.... กำนันหันมาใส่วัฒนาทันที
มันต้องเป็นพวกนั้นแน่นอน
เอาไงดีละ.............
กำนันมากับผมและไชยากับชาวบ้านอยู่นี้เฝ้าไว้ ผมจะไปดูหน่อยเถอะพวกไหนกันแน่ วัฒนาหันมาหยิบปืนแล้วก็ขึ้นรถไปกับกำนันที่บ้านหัวหน้าหมวดทันที............
สภาพของขุนเขาดอยผาด่านเริ่มมืดลงแล้ว อากาศก็หนาวเข้ามาแล้ว เสียงรถของวัฒนาก็มาถึงบ้านหัวหน้าหมวด ประตูรถก็เปิดออกมา ก็เจอกับหัวหน้าหมวดและชาวบ้านที่มาอยู่ยามอีก 4- 5 คน
กำนันและคุณวัฒนา มีเรื่องอะไรเหรอครับ
คำมา ตอนเย็นเอ็งไปตรวจเจออกับคนแปลกหน้าใช่ไหม
ใช่ครับกำนัน...ผมเห็นมาประมาณ 6 คนเห็นจะได้ครับ
แล้วมันไปทางไหนวะ
ไม่ได้เข้าเขตหมู่บ้านแต่ไปทางสวนครับ
ตายห่าแล้ว....กำนันอุทาน
ขึ้นรถมา เร็วจะเข้าไปที่สวนกำนันขับละ
วัฒนาตระโกนบอกให้หัวหน้าหมวดและชาวบ้านขึ้นรถทันที เสียงรถก็ดังขึ้นและมุ่งหน้าไปที่สวนทันที............
มัมมาแน่....มาจริงทีเดียวว่ะวัฒนา
หากไปจริงก็ต้องพบกับคนของเราซิ กำนันวางหมวดไว้ทางขึ้นสวนไว้
วางซิ หมวดห้านะ
ปังปังปังปัง..........เสียงปืนดังไปทั่วขุนเขาทันที
มาจากทางสวนเมี้องนะกำนัน
ได้มันคงจะเจอพวกเราแล้วละ
รถของกำนันก็ประทุแรงขึ้นไปตามลำเขา.......
หน้าส่วนตัว
757
