6 เมษายน 2545 22:19 น.
ธีรธัช
ครืนครืนคือฟ้าร้อง
ครวญคะนองคละคลื่นลม
คล้อยเคลื่อนเมฆาขรม
ร้าวระทมคือจิตเรา
หวิวหวิวลมปลิวไหว
เมฆจางไปวายุเพลา
อุราคลายโศกเศร้า
เช่นไม้ดอกคืนชีวี
วับวับสาดแสงส่อง
โอภาสทองสุรีย์ศรี
ส่องใจให้ได้มี
สุขเกษมรื่นอารมณ์
ฤดูเช่นจิตเรา
สุขหรือเศร้าร้าวหรือสม
เปลี่ยนได้เช่นคลื่นลม
ไม่เป็นหลักอยู่ประจำ
ปล่อยวางความในจิต
ค่อยพินิจดูด้วยธรรม
จงมีสติค้ำ
นำทางสู่นฤพาน
*ชื่อกลอนนี้หลายๆคนคงคุ้นหู จริงๆแรงบันดาลใจก็มาจากเพลงฤดูที่แตกต่างนั่นแหละ เป็นเพลงโปรดของผมเลย^_^
3 เมษายน 2545 22:19 น.
ธีรธัช
สิ่งละอันพันละน้อยค่อยค่อยคิด
ร้อยลิขิตเรื่องราวนานาสิ่ง
ด้วยโคลงฉันท์กาพย์กลอนบันเทิงจริง
สะสวยพริ้งด้วยภาษางามบรรจง
ด้วยกลอนคือหัวใจประเสริฐนัก
ยึดเป็นหลักแห่งกวีพึงประสงค์
ร้อยสำนวนพันสำเนียงพึงบรรจง
เจตจำนงความในจิตแห่งกวี
2 เมษายน 2545 18:57 น.
ธีรธัช
เมื่อเมียงมองมองเมียงเพียงผู้อื่น
รักหวานชื่นรื่นเรียงเคียงสุขสม
เมื่อเมียงมองตัวเราแสนระทม
ไร้คู่ชมมองเมียงเพียงเอกา
หน้าส่วนตัว
720
