6 มิถุนายน 2552 17:07 น.
ธาริน
๐อยากถามใจ ใครดู ให้รู้ชัด
เธอนั้นจัด ฉันไว้ ในใจไหม
ความรู้สึก ลึก-ลึก ลองตรึกไป
ยามใดได้ ใคร่ตอบ จักขอบคุณ
๐ด้วยว่าความ หวามหวาน ซึมซ่านจิตต์
ดุจหยาดพิษ ติดขั้ว ทำหัวหมุน
ฝุ่นละออง ครองใจ ใคร่การุณย์
ในใจคุณ ลุ้นดู ฉันอยู่ไหน
๐เธอนั้นอยู่ คู่ชิด กลางจิตต์ฉัน
ดั่งตะวัน จันทร์ดาว พราวไสว
อยากสอยเดือน สอยดาว สกาวใจ
ถักมาลัย ร้อยเกี่ยว เผื่อเหลียวมา.
4 มิถุนายน 2552 18:21 น.
ธาริน
๐แสบแสนเศร้าจิตต์คิดหวนไห้
ชีวิตไยไร้รักหักใจเผลอ
ฟ้าฝนพรำซ้ำซัดตะพัดเบลอ
ไขว่คว้าเหม่อเพ้อหลงต้องปลงใจ
๐ค่าต้อยต่ำซ้ำติดดิน..ยินวัชพืช
อยู่ฝืนฝืดฝาดขมระทมไฉน
คนมีรักภักดิ์ดีอยู่ที่ใด
สงสารไหมหญ้าดอกออกข้างทาง
๐ยินเสียงหนึ่งรำพึงรำพันโหย
หมายมอบโปรยโรยรักหักหมองหมาง
อยากรับรักปักใจไว้กอดกาง
สำนึกวางห่างหายกลัวไร้เงา
๐ด้วยค่าไร้ตายซากซ้ำรากหลุด
ยากยื้อยุดมุดดินคืนถิ่นเก่า
พลันร่วงโรยโปรยปลิดลิดกิ่งเบา
พร้อมอับเฉาเน่าตายไร้จุดยืน
๐ "ถึงถากถางถ่มเถื่อนคนเบือนหนี
ทำหน้าที่พลีร่างพลางหยิบยื่น
ปกคลุมดินถิ่นมารดาทุกคราคืน
รอชีพฟื้นตื่นใหม่ใต้ฟ้าคราม"
3 มิถุนายน 2552 14:22 น.
ธาริน
๐ รัศมีสีทองสาดส่องหล้า
เหล่าภมรว่อนฟ้านภาหาว
กลีบเกสรอ่อนช้อยดุจสร้อยดาว
เริงสกาวพราวทุ่งจรุงจินต์
๐ จึงวิญญาณ์ข้าตื่นจากคืนหนาว
มธุรสหยดกราวคราวถวิล
ระบำชื่นตื่นตาจรดฟ้าดิน
ไร้มลทินสิ้นสาปกำซาบใจ
๐ ก้มจุมพิตนิมิตใจหมายครองคู่
ยอดพธูชู้ชื่นชวนหลงใหล
เจ้ากลีบแก้วแวววับประดับใบ
ภมรใจใฝ่ฝันนิรันดร์กาล
๐ จักทอดร่างกางกั้นประจัญรบ
พร้อมสยบขบกัดสะบัดผลาญ
หากใครหมายเด็ดดอมสุมามาลย์
ด้วยวิญญาณสานรักและภักดี
๐ เอกสิทธิ์คิดไปไร้ขอบเขต
ใดดลเหตุเภทภัยปลายวิถี
ดั่งศรหักรากใจวายชีวี
เจ้ามาลีสีสันบานเพื่อใคร
๐ จึงหอมหวลชวนภมรมาร่อนเหยียบ
เป็นทำเนียบเทียบเชิญเพลินไถล
ทั้งวิญญาณ์บูชาเจ้าจอมใจ
เหตุไฉนไยเจ้าให้เขาชม
2 มิถุนายน 2552 18:38 น.
ธาริน
ปากอย่างใจอย่างอย่าวางจิตต์
ลมปากพิศคิดครวญชวลหลงใหล
ใจอยู่อย่างกระหายกระวายใจ
ลมละอายสาไถยสยายลม
ลมโลมไล้ในปากยากยั้งอยู่
จำนรรจ์หรู-อาจหาญพาลโอดขรม
วาระใจใคร่รู้ดูโง่งม
หลงคารมคมปากรากสันดาน
หวานลมปากหากห้ามไม่เหือดหาย
อาจตัวตายวายวิญญ์สิ้นสังขาร
กำหนดรู้ดูจินต์ให้สิ้นกาล
ลิ้นสังหารผลาญแหลกแยกให้ดี
2 มิถุนายน 2552 02:58 น.
ธาริน
รากรักรั้งจิตต์ให้คิดถึง
ห้วงจินต์รำพึงคะนึงไหว
ตราบสิ้นดินฟ้าลาเลือนไป
ยากยั้งหัวใจให้กลับคืน
ลืมใจไว้ในอกที่ปกปิด
เนรมิตคิดวาดหวังยังขัดขืน
สาปฟ้าสั่ง-ส่งรัก..ยากหักกลืน
จึงพังครืนฝืดฝืนยืนไม่ตรง
กระแสสินธุ์สิ้นหลากกรากเชี่ยวโกรก
วิปโยคโศกสร้อยละห้อยหลง
ผนึกรักลงลึกตรองตรึกปลง
พร้อมสาปส่งเสียสิ้น..จากวิญญา
หน้าส่วนตัว
1056
