8 มีนาคม 2547 12:59 น.

วันที่ตื่นแต่เช้า กับการกลับมาของใครบางคน

"ก๊อก .. ก๊อก .. ก๊อก .. ๆ .. ๆ .. ๆ .."
ใครกันเนี่ยมาตั้งแต่เช้าเชียว คนกำลังนอนฝันดี ผมรำพึงกับตัวเองขณะเดินงัวเงียไปเปิดประตู ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญนะน่าดู ผมคิด ..
เมื่อประตูถูกผลักออก ผมก็พบกับร่างของใครคนหนึ่งยืนหน้ามุ่ยอยู่ ผมถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะใครคนนั้นเป็นคนคนเดียวกับคนที่อยู่ในฝันดีของผมเมื่อกี้นี้เอง ..
"กว่าจะมาเปิดได้นะ ยืนรอตั้งนาน ยังไม่ตื่นล่ะสิ กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ นอนตื่นสายตลอด นิสัยไม่ดี .."
อะโห .. มาเป็นชุดเลย นี่สงสัยจะมาตั้งนานแล้วสิเนี่ย ถึงได้งอนขนาดนี้ ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมาน่ะ ไม่โทรมาบอกกันก่อน แล้วนี่ก็มาแต่เช้าเลย ..
ยิ้ม .. ทำได้แค่นี้ล่ะผม ไม่รู้จะพูดหรือทำอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว ก็คนมันดีใจน่ะ
"ยิ้มอยู่นั่นล่ะ บ้ารึเปล่า โดนด่าแล้วยังจะมายิ้มอีก แล้วนี่ตกลงว่าจะให้เข้าไปมั้ย ถ้าไม่ให้เข้าไปก็จะได้กลับ"
หุ..หุ ยิ้มก็ไม่ได้วุ้ย .. เชิญคร๊าบ ..
"ตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาได้แล้วไป๊!"
คร๊าบ .. สั่งอีกละ ตั้งแต่มาถึงเนี่ย มีแต่บ่นกับสั่ง .. เฮ้อ.. ! แล้วนี่เราจะบ่นทำไมเนี่ย สงสัยจะติดเชื้อยัยตัวยุ่งเข้าให้แล้วล่ะสิเรา ..
"นอนดึกตามเคยล่ะสิ มันเสียสุขภาพน่ะรู้รึเปล่า โตแล้วก็ยังทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ ต้องให้บอกอยู่เรื่อย.."
แน๊ะ.. หนีมาอาบน้ำแล้วก็ยังส่งเสียงตามมาอีก .. ก็คนมันโตแล้วน่ะสิ ถึงนอนดึกน่ะ ไม่ใช่เด็กๆนิ จะได้เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำน่ะ ..
แล้วเสียงบ่นของยัยตัวยุ่งก็ดังมาให้ได้ยินเป็นระยะๆ จนอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก็ไปนั่งที่โซฟาข้างๆเธอ เปิดทีวีดูรายการตอนเช้าที่นานๆจะมาโอกาสได้ดูสักที
ไม่มีเสียงพูดคุย ไม่มีแม้ถ้อยคำใดๆจากปากของเราทั้งสองคน เหมือนกับว่าทั้งห้องมีเพียงทีวีเท่านั้น ..
สักพัก.. ยัยตัวยุ่งของผมก็เอนตัวลงมาบนตักของผม .. อ๋อ .. ถึงว่าเงียบๆไป คงเหนื่อยล่ะสิ เดินทางมาตั้งไกลนี่นะ มาถึงแล้วก็ยังไม่ยอมพักผ่อน เป็นยังไงล่ะ แล้วก็ไม่รอด ..
ลูบเบาๆที่เส้นผม รวบเส้นผมที่กระจัดกระจายบนใบหน้าให้มาอยู่รวมกันที่หลังใบหู ทำให้เห็นใบหน้าของยัยตัวยุ่งขณะนอนหลับได้ชัดเจนขึ้น ใบหน้าที่มองดูเท่าไหร่ๆก็ไม่มีวันเบื่อ .. ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ ..
ยัยตัวยุ่งใช้ตักของผมเป็นหมอนนานเกือบสามชั่งโมงโดยที่ผมไม่กล้ากระดิกตัวไปไหน กลัวเธอจะตื่น จนกระทั่งเธอตื่นขึ้นมาเองตอน 10 โมง ..
ไม่มีคำขอบคุณ ไม่มีแม้ถ้อยคำใดๆเหมือนเคย .. จะมีก็เพียงแค่ความสดใสในแววตา และรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าเท่านั้น .. แหม จะขอบคุณสักนิดก็ไม่มี อาศัยตักเค้านอนตั้ง 3 ชั่วโมง .. แล้วยัยตัวยุ่งก็ไปอาบน้ำ ..
ประมาณเกือบชั่วโมงที่เธออาบน้ำ ผมเกือบจะหลับไปอีกรอบแล้ว .. จนกระทั่งเธอแต่งตัวเสร็จก็มานั่งเบียดตัวผม .. จะมาเบียดทำไมเนี่ย ที่ตั้งกว้าง ..แน๊ะ ขยับหนีแล้วยังจะตามมาเบียดอีก ..
"เมื่อยมั้ย .. มาๆๆ เดี๋ยวนวดให้นะ"
อ่ะ เสียงหวานมาพร้อมกับอาการอ้อน .. เมื่อยสิ เหน็บกินขาไปหมดแล้วเนี่ย ..
ยังไม่ทันจะหลุดคำใดออกจากปาก แขนของเธอก็ตวัดมาโอบตัวผมไว้ พร้อมกับดึงเข้าไปรัดจนแน่น แล้วริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอก็สัมผัสถูกแก้มของผมอย่างแรง ..
"นี่แน่ะ .. นี่แน่ะ .. คิดถึงจังเลย .. ไม่ได้กอดคนตัวอ้วนอย่างนี้ตั้งนานแล้ว .."
ยิ้ม .. ทำได้แค่ยิ้มอีกแล้วสิผม ..
"คิดถึงเค้ามั้ย .. คิดถึงมั้ย .."
คิดถึงสิ ถามได้ คิดถึงมากกว่าที่ยัยตัวยุ่งคิดถึงผมอีกล่ะมั้ง แต่เรื่องอะไรจะบอก ..
"ไม่ตอบหรอ .. ไม่คิดถึงใช่มั้ย นี่แน่ะ .. มัวแต่ไปคิดถึงใครอยู่ บอกมานะ "
พร้อมๆกับเสียง กำปั้นของยัยตัวยุ่งก็มาสัมผัสกับแผ่นหลังของผมเบาๆ แต่นับจำนวนครั้งไม่ทัน .. เจ็บนะเนี่ย จะคิดถึงใคร ก็คิดถึงตัวเองน่ะล่ะ ยังเหมือนเดิมเลยนะยัยตัวยุ่ง ..
แล้วยัยตัวยุ่งก็งอนตามระเบียบ ไม่ได้เห็นเธองอนมานานละ เดี๋ยวค่อยง้อดีกว่า ..
"นี่แน่ะ .. เห็นเค้างอนแล้วไม่ยอมง้อหรอ .. ไม่รักเค้าแล้วใช่มั๊ย .. คนบ้า .."
แล้วพายุกำปั้นก็กระหน่ำใส่หลังผมอีกระลอก แล้วเธอก็ผลักผมตกจากโซฟา ผมกลิ้งตัวจากโซฟาลงมาที่พื้น พร้อมๆกับได้ยินเสียง ..
"ก๊อก .. ก๊อก .. ก๊อก .. ๆ .. ๆ .. ๆ .."
ผมสะดุ้งตื่นทันที .. ใครกันเนี่ยมาตั้งแต่เช้าเชียว คนกำลังนอนฝันดี ..

(ป.ล. ถ้าอยากรู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ย้อนขึ้นไปอ่านข้างบนใหม่นะครับ ..)