30 สิงหาคม 2547 14:22 น.
ธารินทร์
บางคราที่เวลาเดินอย่างเชื่องช้า
จนเกือบเหมือนว่าจะหยุดหมุน
รู้ไหม.. ฉันกำลังคิดถึงคุณ
คิดถึง.. จนว้าวุ่นไปทั้งใจ
บางคราที่ฟ้าไร้สีสัน
ช่างเป็นวันที่หัวใจมันหวั่นไหว
อบอุ่นทุกทีที่นึกถึงคนไกล
แม้ว่าจะวุ่นว้าไปทั้งใจก็ตามที
แปลกนะ.. ทั้งทั้งที่เราห่าง
แต่เหมือนคุณเคียงข้างอยู่อย่างนี้
อุ่นใจที่ได้นึกถึงความรู้สึกดีดี
เราต่างมีให้กันเมื่อห่างไกล
คุณรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า
ที่บางครั้งมันก็เหงาจนหวั่นไหว
เวลาที่ฉันกำลังคิดถึงคุณ.. คนคุ้นใจ
คุณจะกำลังคิดถึงฉันไหม.. อยากรู้จัง
29 สิงหาคม 2547 22:20 น.
ธารินทร์
เพียงเพราะฉันมีคุณ
หัวใจฉันจึงอบอุ่นได้.. ในวันเหงา
ความรู้สึกระหว่างเรา
คือสายใยบางเบาที่ผูกพัน
เพียงเพราะฉันมีคุณ
ฉันจึงอบอุ่นทุกความฝัน
ถ้อยคำรักที่คุณเคยบอกกัน
ฉันยังจดจำ.. ไม่เลือนลาง
เพียงเพราะเรามีกัน
คืนและวันไม่เคยทำให้เราห่าง
หากชีวิตคือการเดินทาง
เราจะเดินเคียงข้างกันตลอดไป..