25 มิถุนายน 2547 14:42 น.
ธารินทร์
เธออยู่ไกล.. ทางนั้น
ยังรู้สึกผูกพันกันอยู่ไหม
จะยังคงเดิมหรือเปลี่ยนไป
เมื่อเราไกล.. ไปตามกาลเวลา
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ทุกนาที สับสน.. วุ่นว้า
เหนื่อยหนักกับการรอเธอทุกเวลา
จนบางครา.. ต้องกลั้นน้ำตาไว้ภายใน
หัวใจอ่อนล้า
บอกกับตัวเองว่า.. ต้องทนให้ไหว
จะเจ็บบ้างช้ำบ้าง.. ช่างปะไร
ใช่ว่าหัวใจจะไม่เคยพบเจอ
ถึงแม้เธอเป็นคนสำคัญ
แต่ฉันก็ชินชากับความเหงาที่เป็นมาเสมอ
จะเป็นไรไป.. แค่ไม่ได้อยู่ใกล้เธอ
ไม่เห็นจะเจ็บกว่าที่เคยเจอ.. สักนิดเดียว
23 มิถุนายน 2547 21:58 น.
ธารินทร์
ไม่ใช่แค่ความรักเท่านั้น
ระหว่างเราคือความผูกพันกันมากกว่า
ไม่ใช่แค่คิดถึงทุกเวลา
แต่คือความห่วงหาอาทรกันและกัน
ระหว่างเราเป็นความเข้าใจ
ใช่เพียงแค่ใส่ใจกันเท่านั้น
ฟากฟ้าไกลแม้มากั้น
ไม่มีวันทำให้รักของเราจืดจาง
ไม่ใช่เพียงความรู้สึกดีดี
แต่คือความรู้สึกที่มีทุกทุกอย่าง
ใช่เพียงมีสายใยที่เบาบาง
แต่ระหว่างเราคือกันและกัน