8 กุมภาพันธ์ 2550 19:31 น.
ธารินทร์
โอบกอดความห่วงใย
หวั่นไหวในความคิดฝัน
รู้สึกห่วงใยคนไกลกัน
กลัวความผูกพันจะเลือนลาง
โอบกอดความห่วงใย
ด้วยหัวใจที่อ้างว้าง
กลัวสายใยรักจะจืดจาง
เพราะระยะทางที่ห่างไกล
โอบกอดความห่างหา
ด้วยแววตาที่สั่นไหว
ความคิดถึงมันล้นหัวใจ
น้ำใสใสจึงไหลรินจากดวงตา
ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย คิดถึง คิดถึง และก็ห่วงใยทุกๆคนนะครับ
8 กุมภาพันธ์ 2550 19:29 น.
ธารินทร์
โอบกอดความคิดถึง
ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล
กี่ครั้งแล้วที่ร้องไห้
เพราะคิดถึงใครบางคน
พบเจอแต่ความว่างเปล่า
หัวใจมันเหงาจนสับสน
ความคิดถึงมันมากล้น
จนไม่อาจหักห้ามใจ
โอบกอดความคิดถึง
ซาบซึ้งกับความหวั่นไหว
คิดถึงจนอ่อนล้าไปทั้งใจ
จะรับรู้บ้างไหมคนไกลตา..
31 ตุลาคม 2549 19:49 น.
ธารินทร์
เพียงบางสิ่งสั่นไหวในสายลมอ่อน
ก็สัมผัสความอาทรของเธอได้
เพียงเสียงกระซิบจากปลายฟ้าไกล
ก็ดังก้องในหัวใจใครอีกคน
เพียงจังหวะหนึ่งของความคิดถึง
น้ำตาจากก้นบึ้งก็ท่วมท้น
เพียงเสี้ยวหนึ่งที่ความคิดเล่นซุกซน
ก็รู้สึก"รักเธอ"จนหมดหัวใจ
25 ตุลาคม 2549 20:31 น.
ธารินทร์
ห่างไกลกันอีกแล้วสินะ
เพราะภาระที่ต่างคนต้องฟันฝ่า
ห่างกันไกลเกินจะมองเห็นด้วยสายตา
แต่ว่าเธออยู่ในใจไม่เคยห่าง
ฝากความคิดถึงเดินทางไป
กับแสงดาวอุ่นละไมในฟ้ากว้าง
ให้สายลมละมุนช่วยนำทาง
ส่งความคิดคำนึงถึงกลางใจคุณ
คิดถึงคุณอีกแล้ว ค่ำคืนนี้
คิดถึงทุกทุกทีที่เห็นแสงดาวอุ่น
เป็นไปได้ไหมหากฉันจะขอคิดถึงคุณ
ให้หัวใจได้อบอุ่นอย่างนี้ตลอดไป
28 กันยายน 2549 13:13 น.
ธารินทร์
ความคิดถึงของฉันตัวกลมกลม
จะให้ลอยไปกับสายลมคงไม่ไหว..
ก็คงได้แต่กลิ้ง กลิ้ง กลิ้ง กลิ้งไป
ผ่านระยะทางแสนไกลไปหาคุณ..
ความคิดถึงของฉันตัวกลมกลม
ผสมกับความมอมแมมเพราะเปื้อนฝุ่น
เจือความฝันสดใสละไมละมุน
เก็บส่งมาถึงคุณ.. คนห่างไกล..
ความคิดถึงของฉันตัวอ้วนอ้วน
รบกวนคุณช่วยดูแลด้วยจะได้ไหม
เก็บมันไว้ในช่องว่างของหัวใจ
ให้ความคิดถึงของฉันอุ่นไอหัวใจคุณ..