26 มีนาคม 2553 12:11 น.
ธาตรี พฤกษา
"คงทำเรื่องขอพระราชทานยศ พลตำรวจเอกให้ผม ตอนผม...ตายแล้ว" สมเพียร เอกสมญา
โศกเอ๋ยโศก แสนเศร้า เรื่องราวนี้
คงไม่มี คำกล่าว บอกเล่าได้
เกียรติประวัติ ที่เจ็บปวด ตำรวจไทย
มันยิ่งใหญ่ บอบช้ำ สุดลำเค็ญ
กี่ร้อยศพ ร้อยร่าง บนทางเสี่ยง
ไม่เคยเลี่ยง หน้าที่ มีให้เห็น
เลือดต่อเลือด ปรากฎ หยดกระเด็น
ทั้งหมดเป็น สิ่งตอบแทน คุณแผ่นดิน
นานสี่สิบ กว่าปี ที่ออกรบ
ผู้คนพบ ล้วนรัก รู้จักสิ้น
จ่าขาเหล็ก ไปไหน ก็ได้ยิน
สู้โจรใต้ ไพริน จนสิ้นลม
คงไม่มี คำใด ให้เกียรติสุด
เท่าคำว่า "วีรบุรุษ" ผู้ขื่นขม
โศกเอ๋ยโศก น้ำตา มาชื่นชม
สมยิ่งสม นาม"สมเพียร...เอกสมญา"
ธาตรี พฤกษา.....
ความฝันอันสูงสุด
ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ
ขอสู่ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ
ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทะนง
จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด
จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง
จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร
ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา
ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา
ไม่เสียหายชีวาถ้าสิ้นไป
นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง
หมายผดุงยุติธรรม์อันสดใส
ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด
ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน
โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่
เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน
คงยืนหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ
ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทย
เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๔๓ ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ. ๒๕๑๔
ขอไว้อาลัยแด่ผู้ที่ตาย และผู้ที่กำลังจะต้องตาย...นับถือยิ่ง...
26 มีนาคม 2553 11:32 น.
ธาตรี พฤกษา
เคยได้ยินลิ้นกับฟันขัดกันบ่อย
แม้นไม่ค่อยถูกกันบ้างบางวิถี
แต่ยามกินลิ้นกับฟันช่วยกันดี
ทำหน้าที่ลิ้มรสบดเคี้ยวลง
ฟันอาจจะกระทบกระแทกบ้าง
แต่ทุกอย่างมิได้หมายประสงค์
จะตั้งใจกระทำตามจำนง
ล้วนแต่คงพลั้งเผลอเมื่อเจอกัน
แต่คนเราประสบเมื่อพบหน้า
บ้างจะเข่นจะฆ่าให้อาสัญ
ต้องมุ่งร้ายราวีผลาญชีวัน
เพราะเหตุอันผิดใจจึงได้ทำ
ส่วนคนดีมีมากที่หลากหลาย
ทั้งหญิงชายยอยกไม่ตกต่ำ
กลายเป็นเหยื่อโฉดฉ้อพวกก่อกรรม
ที่ชักนำความชั่วใส่ตัวตน
เห็นเหตุการณ์บ้านเมืองอยู่เนืองนิตย์
ทำให้คิดตระหนักในมรรคผล
เมื่อพี่น้องชุมนุมตั้งกลุ่มชน
เหมือนยิ่งลนไฟเผาตัวเราเอง
อ้างประเทศ...ยุติธรรมต้องนำหน้า
แท้จริงมาทีหลังหวังข่มเหง
เป็นนักรบแต่หาญหักเหมือนนักเลง
เป็นคนเก่งในนาม...ความปราชัย
หยุดทำร้ายประเทศไทยในวันนี้
สามัคคี...จับมือกัน...สู่วันใหม่
ผู้ที่ทุกข์ห่วงประชามากกว่าใคร
คือ...องค์พระภูวไนยของไทยเรา
ลิ้นกับฟันเคียงคู่อยู่ในปาก
คงไม่อยากขัดกันเหมือนวันเก่า
เป็นสหายหลายกาลเนิ่นนานเนา
เมื่อไหร่เล่าคนจะรัก"สามัคคี"
ธาตรี พฤกษา ขอบคุณสำหรับการต้อนรับอย่างอบอุ่นครับ
25 มีนาคม 2553 19:08 น.
ธาตรี พฤกษา
ใฝ่สร้างสรรค์วรรณกรรมที่ล้ำค่า
ด้วยภาษากวีศรีอักษร
บรรจงเขียนลากเส้นเป็นบทกลอน
ซึ่งเอนอ่อนพลิ้วไหวในลีลา
ร้อยวลีเชิงชั้นอันไพเราะ
ให้พอเหมาะแฝงไว้ในท่วงท่า
เกิดกลกลอนอ่อนหวานตระการตา
ด้วยปัญญาแพรวพราวที่ก้าวไกล
เป็นความสุขเปรมปรีดิ์ในชีวิต
เป็นความคิดความจริงอันยิ่งใหญ่
เป็นความรู้gลิศล้ำอ่าอำไพ
เป็นความนัยปริศนา...ห้วงอารมณ์
นี่คืออุดมการณ์แห่งงานศิลป์
มิรู้สิ้นสืบสร้างอย่างเหมาะสม
เพื่อผู้อ่านดื่มด่ำในคำคม
คลายทุกข์ตรมอ่อนแอท้อแท้ใจ
จาก...ก้นบึ้งหัวใจมอบให้ท่าน
ด้วยผลงานหลากรสที่สดใส
จะนำพาสู่แดนแสนวิไล
ด้วย สายใยแห่งรัก นักประพันธ์
ธาตรี พฤกษา
หน้าส่วนตัว
1701
