21 มีนาคม 2553 17:54 น.
ธันวันตรี
บัวงามผุดจากใต้ โคลนตม
ยามพิศพาภิรมย์ รื่นหล้า
กลีบเจ้าจากดินถม ทับดอก
กลับโผล่พ้นสู่ฟ้า ปราศด้วยธุลีดิน
ดูดอกบัวช่อช้อย งามตา
เพียงแดดส่องกระทบพา เหี่ยวแห้ง
มีงามย่อมมีครา โรยร่วง
พระพุทธองค์ตรัสแจ้ง โลกล้วนอนิจจัง
ปทุมาพระพุทธเจ้า ทรงสอน
สี่เหล่าเทียบนาคร สี่ผู้
ใฝ่ดีย่อมแย้มสลอน พ้นผ่าน นทีเฮย
ใฝ่ต่ำย่อมยากสู้ สัตว์น้ำดำกิน
บัวงามยามพิศเพี้ยง พุทธคุณ
งามพิสุทธิ์ผุดผ่องอดุลย์ เด่นแพร้ว
หอมละอองเจริดจรุง ธรรมะ
พาจิตสงบแล้ว สุขล้ำขจรขจาย
15 มีนาคม 2553 15:12 น.
ธันวันตรี
ดินแดนสยามงามเด่นเป็นสักขี
ประเพณีวัฒนธรรมล้วนงามค่า
มีน้ำใจไมตรีปรองปรีดา
อยู่กันอย่างญาติกามาช้านาน
ส่งรอยยิ้มประทับจิตแทนมิตรภาพ
เป็นที่ทราบทั่วไปแผ่ไพศาล
แดนขวานทองร่มเย็นเด่นตระการ
สมัครสมานด้วยรักสามัคคี
สถาบันชาติกษัตริย์และศาสนา
รวมคุณค่าเป็นไตรรงค์ทรงศักดิ์ศรี
บรรพบุรุษรักษาไว้ด้วยชีวี
ลูกหลานมีผืนไผทอาศัยมา
ณ ที่นี่ แลไปกลับได้เห็น
คราบของความเลือดเย็นมุ่งเข่นฆ่า
ไร้ซึ่งความสามัคคีมีเมตตา
อนิจจานี่เมืองไหนใครบอกที?
13 มีนาคม 2553 15:31 น.
ธันวันตรี
บัวงามนามเพริศแพร้ว บุษกร
ผ่องผุดจากสาคร สู่หล้า
ละอองกลิ่นขจายขจร จรุงโลก
ดอกเด่นชูสู่ฟ้า ใฝ่ฟุ้งสัจจะธรรม
น้อมนำการก่อเกื้อ กรรมดี
หมายมุ่งละราคี กิเลสแล้
มูลนิธิก่อตั้งมี คุณค่า คณาเฮย
เป็นแหล่งดับทุกข์แท้ พรั่งพร้อมนิรพาณ
สืบสานสานุศิษย์ทั้ง โลกธรรม
ปริยัติปฏิบัติประจำ ดับร้อน
ดุจสูรย์ส่องชี้นำ ทางสว่าง
เน้นหลักพุทธองค์ป้อน เปี่ยมแปล้ปัญญา
มีนาวันที่นี้ สิบสาม
ฟ้าส่งเธอในนาม ดอกแก้ว
ขอพรเทพทั้งสยาม อารักษ์
ปัดเป่าให้คลาดแคล้ว ผ่านพ้นโพยภัย ด้วยเทอญ
2 กุมภาพันธ์ 2553 10:28 น.
ธันวันตรี
อารามพิลาสเรื้อง ลอยสวรรค์ ลงฤๅ
ปราสาทมณเทียรบรร- เจิดจ้า
พุทธรูปผ่องรูปพรรณ มรกต
ปรากฏเกียรติก้องฟ้า กล่อมเกล้าชาวสยาม
เรืองรองผ่องนฤมิต
งามวิจิตรฤทธิ์เรืองชัย
สวยสดมรกตไสว
เกล็ดแก้วใสวิไลยง
สูงศิลป์อินทร์อมร
สาวอัปสรอ่อนเอวองค์
พริ้งเพลาเพราบุษบง
เนตรขนงงอนองค์อินทร์
เรืองเหลือเนื้อใสสด
แก้วมรกตเลอเลิศศิลป์
วาววับจับดวงจินต์
รวยระรินศิลป์สุวรรณ
อารามงามรุ่งโรจน์
ลักษณ์ปราโมทย์โรจน์เลอพรรณ
โรจน์เรืองศิลป์เสกสรรค์
ปานเสกสร้างวิมานแมน
สัมโมทนียะ
รัตนะบุรินทร์แดน
พิสุทธิ์ศาสน์งามเหลือแสน
งามกล่อมแคว้นแก่นอาราม
อารามพิลาสล้ำ
ก็ลือร่ำนำสยาม
สู่ชนสกลคาม
นามฟูเฟื่องกระเดื่องไทย...
กลีบอรุณเบ่งบาน ดอกตะวันแดงใสคล้ายทับทิม เผยโฉมโพ้นขอบฟ้า หมื่นบรรพตเลือนลางในม่านหมอก สายน้ำไหลบ่ามาจากสวรรค์ ดอกหญ้าเริงระบำ พลิ้วพราวราวเส้นไหมสีทอง อากาศบริสุทธิ์ดุจทิพยสถาน เมฆขาวราวแพรฝ้ายล่องลอยอย่างอ้อยอิ่ง เรี่ยเหลี่ยมเขา ท่ามกลางแมกไม้หม่นเขียว จิตวิญญาณแห่งผู้สันโดษ ลอยล่อง หลับไหล ในนิทรา ไขว่คว้าความรื่นรมย์..
หน้าส่วนตัว
2733
