17 ตุลาคม 2547 12:13 น.
ธันดร
สวัสดีที่รักตื่นหรือยัง
อย่าชิงชังลุกเถิดถ้าไม่ตื่น
ตื่นเช้าเช้ารับอากาศให้สดชื่น
แต่ถ้าขืนนอนต่อคงไม่มี
หิวหรือยังกินอะไรบ้างหรือไม่
ด้วยห่วงใยเอาใจเพียงคนดี
แม้อยู่ไกลใจยังห่วงซึ่งไมตรี
ห่วงว่ามีใครอื่นมาห่วงแทน
17 ตุลาคม 2547 09:18 น.
ธันดร
ร้อยวันรักหวานอื่นจืดหมดสิ้น
ไม่ต้องลิ้นกินไม่ได้แต่รับรู้
มันหวานอิ่มซึ่มซาบไปที่ใจอยู่
รับรสรู้ได้แม้ไม่กินก็อิ่มนาน
แต่รสขมยามรักจากลาร้าง
ขมไม่สร่างบรรเทาให้สงสาร
หวานรสสิ้นขมตรมมาหักหาร
จากรสหวานทานกลืนหมื่นความตรม
16 ตุลาคม 2547 16:45 น.
ธันดร
ระริ้วลอยรักลาร้างเลือนร่วง
ให้ห่วงหวงลวงล่อให้เหี่ยวห่อ
รักลอยลมร่องลอยเรื่อยรักรอ
หนักนักหน้อนี้นี่นานนับนาน
รักร้อยเล่ห์เรรวญรำพันจิต
ใคร่ครวญคิดคึกคะนองหาร
แต่ต้องตายต้องรักให้วายปราญ
หักหารรักหักเหี้ยวให้อาลัยเอ๋ย
16 ตุลาคม 2547 16:15 น.
ธันดร
จากเพื่อนกันร่วมฝันวันผ่านฝน
มาจวนจนบัดนี้ยิ่งกว่าเพื่อน
มีความหมายคือรักที่คอยเตือน
เปรียนเสมือนบักทึกของสองเรา
ยี่สิบปีผ่านฝนทนผ่านหนาว
เป็นเรื่องราวเก็บจำให้คลายเหงา
ในวันนี้ที่สุดก็มีเรา
เป็นบ่าวสาวเราสองครองวิวา
16 ตุลาคม 2547 16:07 น.
ธันดร
กุหลาบงาบผลิดอกออกเกษร
หมู่ภมรรอนลงดงน้ำหวาน
ดูดดื่มกินดั่งถวิลมาพบพาน
ได้สำราญหวานลิ้นกินสมใจ
พอสมใจไปจรลีจาก
แล้วกลับฝากกลีบใบที่เหี่ยวไว้
กลับลอยลมบินถลาหาดอกใหม่
คล้ายอะไรมนุษย์แน่ไม่รู้พอ
หน้าส่วนตัว
732
