3 กันยายน 2548 12:49 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ทุมเทแรงใจในกาลเวลา
สิ่งใดที่ได้มาหรือว่างเปล่า
แบบใดกันหรือคือเรื่องราว
เชื่อมโยงดวงดาวบนฟากฟ้า
อิ่มแล้วก็พร่องพร่องแล้วอิ่ม
เติมเต็มปรี่ปริ่มหรือมากกว่า
โซเซซมซานเวทนา
ห้วงหุบวาสนาอัศจรรย์
สิ่งใดคือจริงคือนิ่งแท้
ทุกอย่างตกแต่จะแปรผัน
ปรับเปลี่ยนปัจจัยตามปัจจุบัน
หักหันหวนเหเฉคิด
ค่ำคืนครั้งคราวดาวพราวฟ้า
สู่ห้วงดวงตามืดสนิท
ทุ่มเทสิ่งงามตามพิศ
บอกฉันคิดผิดหน่อยได้ไหม
อาจมีคำถามในชีวิต
ว่าถูกหรือผิดในส่วนใหญ่
เธอผู้งดงามสถานใด
ตัวตนแบบไหนที่เธอเป็น
เหมือนดาวบอกฟ้าว่าอย่าเหงา
ฉันไม่อาจเดาสิ่งที่เห็น
ถ่ายทอดคุณค่าหรือชาเย็น
เลือกเฟ้นบางอย่างหรือพรางตา
ปล่อยให้บางอย่างสร้างสาระ
อาจหมิ่นสัจจะด้วยกังขา
อาจแปลภาพลวงปวงดารา
รอดาวหลงฟ้าลงมาดิน
................................
โคราช
11/06/48
ธรรม ทัพบูรพา
3 กันยายน 2548 12:44 น.
ธรรม ทัพบูรพา
..ข้าพเจ้าเฝ้ามองการเติบโตของกาลเวลา
ผ่านนาฬิกาที่แขวนไว้นั่น.
ทุกเรื่องราว บรรจุความทรงจำของคืน และวัน..
มีเรื่องราว เศร้า และทุกข์..มีห่วงหา..มีอาวรณ์
สายลมเย็นๆ พัดผ่านม่านหน้าต่าง
กลิ่นดอกไม้จากสวนสงบ ปลอบใจข้าพเจ้าได้ในบางครั้ง..
..การเดินทางยังไกล ทุกอย่างที่สุดก็หยุดพักข้าพเจ้าไว้ ณ ที่แห่งนี้..
ไม่ใช่การหยุดอย่างถาวร เพราะข้าพเจ้ายังรู้สึกถึงลมหายใจ และชีพจรที่ยังเต้นอยู่
..ข้าพเจ้าหันมามองการเติบโตของกาลเวลา..
ผ่านนาฬิกาที่แขวนไว้นั่น.
กลับมองไม่เห็นคืน และวัน เศร้าและทุกข์ ห่วงหา อาวรณ์..
สายลมเย็นๆ กลิ่นดอกไม้จางๆ นั้นได้พลันหายไป.
ความโกลาหลวุ่นวายแห่งชีวิต การดิ้นรนแสวงหา..
นาฬิกาแห่งการแข่งขัน ได้ปลอบประโลมทุกชีวิต.
รวมทั้งข้าพเจ้าแล้ว ในขณะนี้..
..ข้าพเจ้าเฝ้ามองการเติบโตของกาลเวลา..
ผ่านนาฬิกาที่แขวนไว้นั่น.
เห็นความทุกข์สุขแห่งปัจจุบัน และหันมองเรื่องราวในอดีต
ข้าพเจ้าไม่อาจสรุปเนื้อหาที่ชัดเจนนัก..กับร่องรอยชีวิตที่บิดเบี้ยว
กระแสลมแห่งโลก บิดเกลียวเกรี้ยวกราด..อย่างไร้เมตตา
..มีทางเลือกสำหรับชีวิตที่ขาดวิ่น.
หรือสูญสิ้นทุกอย่างอันเป็นที่รัก.
..ข้าพเจ้ายังเฝ้ามองการเติบโตของกาลเวลา..
ภาวนาถึงวันที่ได้หยุดพัก ณ สวนสงบแห่งนั้น.
.................................................................
ดึกดื่น มุมหนึ่ง ย่าน ม.เกษตร
18/02/48
ธรรม
3 กันยายน 2548 12:39 น.
ธรรม ทัพบูรพา
ดั่งเรานั้น อยู่กัน คนละโลก
มีทุกข์โศก แตกต่าง คนช่างฝัน
สาระทุกข์ สุขดิบ เราต่างกัน
เพราะจริงใจ เรานั้น มันต่างใจ
ดื่มอำพันน้ำพิษเพียงฤทธิ์ร้าย
คงดีกว่าเมามาย น้ำใจใส
อยากเลอะเลือนลืมเธอเคยห่วงใย
เพียงเพราะความเป็นไทย เราต่างกัน
ฉันหวังว่าฉันมีซึ่งพี่น้อง
มุ่งและหวังปรองดองสมัครมั่น
จำแนกสิ่งแปลกปลอมอย่างเท่าทัน
แต่คงเพียงภาพฝัน กั้นใช่ไหม?
เมื่อเท้าฉันเปื้อนฝุ่นแห่งดาวโลก
กลางสังคมแห่งโชคแนวทางใหม่
ถมเท่าไรถึงจะพอหนอจิตใจ
สูงเท่าไหร่จึงจะถึงซึ่งไมตรี
ผู้ฉลาดซ่อนตนบนหอคอย
เมตตาคนบุญน้อย ซ่อนกระบี่
ถึงเวลาเชือดสังเวยบารมี
ถือถ้วยแก้วบรันดี จิบเลือดคน
เท้าฉันคงย่ำเดิน อยู่บนโลก
หาดวงใจช้ำโศกเธอร่วงหล่น
บนทางเท้าค่านิยมแบ่งชั้นชน
หรือเธอหนึ่งอิทธิพล-ที่ครอบงำ
........................
18/07/48
ธรรม ทัพบูรพา
3 กันยายน 2548 12:35 น.
ธรรม ทัพบูรพา
หยาดฝนจากบนฟ้า
ชะพฤกษาสะอาดใบ
หยาดเอยมาล้างใจ
ฤดีหม่นระคนหมอง
ย้ำเตือนผู้เย่อหยิ่ง ประมาทยิ่งจิตลำพอง
เทวดาชั้นปกครอง ประเมินค่าประชาชน
แสนเสียงกำหนดสวรรค์ ผู้ผลักดันสิทุกข์ทน
ขึ้นครองเวหาหน แสดงธาตุมิอาจเดา
สายฝนจงโปรยหลั่ง จุดพลังแก่ชาวเรา
มวลชนอย่าผ่อนเพลา ชะล้างชั่วมิกลัวเกรง
....................................................
11/07/48
ธรรม ทัพบูรพา
.....................
ดึก..
ลึกลึกถึงดึกดื่น
กลางค่ำคืนแห่งแสงไฟ
เดินผ่านผู้คนไป
แต่หัวใจไม่ผ่านมา
ลึกลึกกลางเมืองนี้ อาจมากมีที่เจรจา
..ไกลเกินจะกล่าวฟ้า ..และสูงกว่าจะกล่าวดิน
อยู่ไหนมองหาเธอ ไม่พบเจอไม่ยลยิน
รกร้างแม้กลางถิ่น ไม่รู้สิ้นแม้เสียงใจ
ร้าวลึกใจรานรวด แสนเจ็บปวดอยู่ภายใน
โดดเดี่ยวดุ่มแสงไฟ วิญญาณวูบโดนสูบทึ้ง
............................................
รามอินทรา กท.
13/07/48
3 กันยายน 2548 12:21 น.
ธรรม ทัพบูรพา
แดนสายลมภูเขา เคล้าสายหมอก
ทุกตารางคืบศอกสงบเสียง
อาบใบบุญอุ่นไอจีวรเรียง
นอนอยู่เคียงถิ่นธรรม ถ้ำพงไพร
กระแสธาร ธรรมท่อง ทวนกระทบ
เย็นบรรจบ ผืนป่า นภาใส
สถิตแท้ มิ่งมิตร จิตภายใน
กราบนมัสการ ด้วยใจ น้อมประนม
ทุกนาที ก้าวย่าง อย่างเป็นสุข
รื้อทำนบ ห้วงทุกข์ อันสะสม
งามยิ่งกว่า พรายฟอง กวีชม
กล้ายิ่งกว่า คำคม วีรชน
ทุกชีวิต ตายได้ แม้พรุ่งนี้
ข้ามกำแพง เวิ้งวลี เคยพร่ำบ่น
สุดสวรรค์ ลิบหล้า ฟ้าเบื้องบน
ฝากธุลีตัวตน - โปรยบนดิน
.
ลำนำ ความสงบ
ณ สำนักสงฆ์ (สาขา 128 หนองป่าพง) หุบเขา สระบุรี
17/07/48
หน้าส่วนตัว
937
