ผีแถนแสนฟ้า

ธรรมาภิวัฏ

ขุดปูเปลือกหอย
ขุดกลอยเกลือกัด
ลมกราวหอบพัด
สู่พื้นผิวแล้ง

ผู้พื้นอดอยาก
หลากหัวระแหง
แหงนมองฟ้าแดง
หมดแรงสิ้นคอย

คอยฟ้าคอยฝน
ผีมนต์เขื่องฝอย
ดวงตาละห้อย
หมดรอยกำลัง

เมืองฟ้าเสพย์สุข
เมืองทุกข์อยู่หลัง
หัวร่อเสียงดัง
เบื้องหลังคร่ำครวญ

หนาวลมแล้งนี้
ผู้ผีกำสรวล
ผู้เฒ่าโอดครวญ
คล่ำไห้ไหว้ฟ้า

เชื่อผีเชื่อสาง
ฝันกลางแดดกล้า
แผ่นดินเท่าฟ้า
เพี้ยงพุทราใบ

เบื้องหน้าสีขาว
หนอนเน่าข้างใต้
ผู้คนงมงาย
กราบไหว้ผีแมน

รอยไถรอยถิ่น
ดูบิ่นวิ่นแหว่น
เหลือเพียงรอยแค้น
หนึบแน่นล้ำลับ

หัวร่องอหาย
หมาหมายหางงับ
ผีบ้าสดับ
ยังตรับถ้อยที

ฟ้ามืดโลกมัว
มั่วมิกสัญญี  
ผู้พื้นอัปรีย์ 
ผู้ผีชี้ทาง

เกี่ยวข้าวเข้ายุ้ง
อัดมุงแอบฝาง
คอยผีคืนบาง
ปล้นฉางโกยคืน..!!