@ ยามตะวันจะราร้าง เหมือนทุกอย่างจะห่างหาย ราตรีมืดมิดสิ จะเข้าโปรดปราย รอ..อ้างว้างเดียวดาย จะเข้าเยือน @ จะทำอย่างไร ไฉนเล่า จะปลดเอา อ้างว้างที่เชือดเฉือน เหงาเศร้า เดียวดาย อยากจะเลือน ที่เชือดเฉือน ดวงใจ มิส่างซา @ กว่าตะวันจะรุ่งฟ้า เพลานาน สุดทรมานยิ่ง มิหาเหมือน ความเหงา อ้างว้าง จุดติเตือน ทรมาน เชือดเฉือน เคลื่อนคล้อยรอคอยตะวัน @ ฉันคงตาย ก่อนตะวันจะจับฟ้า ดิ่งลงหุบเหวลึกหนา พาใจหาย ราตรีพราก เหยียบย้ำ จนใจตาย มิมีใครช่วยได้ แม้นว่าได้ยิน
หน้าส่วนตัว
1449
