28 สิงหาคม 2549 23:36 น.
ธนา
@ พรหมลิขิต ขีดเส้นเป็นบันดาล
เมื่อถึงกาล รักนั้นจะมาหา
ยิ่งเป็นหญิง ดั่งดอกไม้ในพนา
ดอกไม้นั้นยอมรอกว่า ภู่ผึ้งตอม
@ เชื่อเราเถิด ที่เกิดบุพเพกรรม
ถึงวาระชักนำ ได้กรรมรักสดใส
ที่ไม่เจอตอนนี้ เพราะกรรมบังใจ
ถึงคราวาระใหม่ เจอรักเอง.....
หมายเหตุ* บทกลอนบทนี้ เขียนตอบ สมาชิกท่านหนึ่ง นึกเสียดาย ก็เลยเอามาใส่ในกล่องของตนเอง
28 สิงหาคม 2549 23:24 น.
ธนา
@ คร่ำครวญขวัญหา น้องยาแก้ว
ลาลับแล้วแก้วตา มิหาเหมือน
เจ็บช้ำทรวงใน มิให้เลือน
ใจถูกเฉือนด้วยมือน้อง ให้ข้องใจ.
@ สุริยาลาลับพ้นขอบฟ้า
สกุณาโผผินกลับสิงขร
ดั่งดวงใจหายลับลาลับจร
มิอาจถอนคืนใจในเชยชม
@ ไม่เข้าใจ ในรัก ที่หักจิต
ไม่เข้าใจ ในชีวิต ที่ผิดหมาย
ไม่เข้าใจ ในน้อง เศร้าหมองมิคลาย
ไม่เข้าใจ เรื่องร้าย ในใจเธอ.
หน้าส่วนตัว
1250
