26 กรกฎาคม 2549 01:11 น.
ธนา
@ หากชีวิตดั่งฝุ่นละออง ฤ จะมีค่าไฉน
ต่อให้กู่ร้องก้องฟ้าที่กว้างไกล
ก็มิไซร้เสียงเรียกเพรียกใครได้ยิน
@ ก็แค่เศษฝุ่นผงองค์ธุลี
จะมีศักดิ์ ฤ ศรี ไซร้ไร้ ฤ สม
แม้นมีปากปากก็น้อยมิสู้เสียงลม
จะตะเบงเสียงก้องให้สมก็ไม่สมใจ
@ เพียงแค่นี้ ฤ จะร้องก้องต่อฟ้า
คิดเผยอหน้าพองขนจนวิสัย
เพียงเศษดินธุลีดานลมพัดก็ไป
มิหน้าไซร้ไร้ฤทธิ์ให้คิดจน
@ ที่กล่าวมาเปรียบคนไร้สำคัญ
จะกู่ก้องขอขวัญหวั่นเผยอ
ดั่งเศษดินธุลีดานหาไม่เจอ
จะพร่ำเพ้ออย่างไรมิมีใครได้ยิน
4 กรกฎาคม 2549 18:27 น.
ธนา
@ จากภูผาชลาลัย ถึงไพรสน
มวลดอกไพรอบอล หอมเรื้อ
หมู่ผมอญดอมดม เฝ้ากลิ่นเชื้อ
งามแต้มเพื่อสุธา ลานตางาม
@ สุดฟ้าดินสิ้นสูญ มหาสมุทร
บรรเจิดสุดมิหยัง ชั่งใจหา
งามวิจิตรติดตระกาล ข้ามเวลา
งามประเสริฐเลิศกว่า พิภพใด
@ เพาะกล้างามงามใจ มิใคร่คิด
งามวิจิตพินิจ มิคิดผลักใส
งามคงเหลือ เพื่องามงามน้ำใจ
โลกน่าพิศไซร้ คงอยู่คู่ชั่วกาล
@ สิ่งใดเกิดเชิดหล้า ใคร่หาจบ
กระบวนพบ ความงามสุดที่หยั่ง
งามน้ำจิตติดในใจ เป็นนิรันดร์
มิมีซ้ำงามใน น้ำใจคน
หน้าส่วนตัว
1100
