28 มีนาคม 2550 00:29 น.
ธนา
@ฤา รักหากรัก ด้วยปักจิตร
ฤา พิศในรัก ด้วยใจหมาย
ฤา รักมั่นรัก ฤทัยคลาย
กลายเป็นห่วงหมาย ในใจคน
@แม้นรักด้วยรัก มิช้ำโศก
แม้นโชคในรัก มิหลีกหนี
แม้นรักในช้ำ ยอมจำพลี
แม้นรักชาตินี้ ที่มลาย
@คิดริในรัก พิทักษ์จิตร
คิดริใคร่รัก พิทักษ์หมาย
คิดริด้วยรัก แม้ช้ำกาย
ไม่คิดร้ายหมาย ทำลายใจ
@หากแม้นคิดรัก ใคร่หมายรัก
ใคร่มอบใจภักดิ์ ด้วยพักจิตร
มอบด้วยใจรัก ที่ตรองคิด
จึงมอบด้วยสิทธิ์ ในใจเธอ.
13 ธันวาคม 2549 03:58 น.
ธนา
@ ฉันเกิดมาชาตินี้ พร้อมความรัก
เพื่อมอบภักดิ์ ในรัก ให้ฝันถึง
มอบดวงใจ ชีวิตน้อย ถ้อยคำนึง
เพื่อให้ถึง คนรัก ที่ปักใจ
@ ฉันเกิดมาเพื่อรัก ในรักแท้
ไม่เชือนแช ในรัก แม้ผลักไส
คอยมอบรัก ด้วยรัก แนบดวงใจ
เพื่อซึ้งใน ไอรัก ประจักรจริง
@ ฉันรอคอยมอบรัก ด้วยรักแท้
โอบอุ้มบัง มิรังแก ไม่แพ้ไหน
รอมอบรัก คอยพิทักษ์ จากดวงใจ
รอมอบใน ดวงใจภักดิ์ ด้วยรักจริง
@ แต่...ฉันนั้นเพียงมอบรัก ประจักรแท้
มิบังอาจ ตอแย ขอรักแท้ไหนๆ
เพียงมอบรัก จากภักดิ์ จากดวงใจ
ให้คนใกล้ ดวงใจ จากใจจริง
@ เกิดมาเพื่อรัก รักต่อเธอ
หมั้นเสมอ ในเธอ มิเผลอไผล
เพียงคนรัก รักในเธอ นั่นอย่างไร
แต่ไม่ใช่ ที่เธอรัก นั่นหรือประจักรจริง.
23 ตุลาคม 2549 10:05 น.
ธนา
@ ตะวันจรลับจาก จากขอบฟ้า
ท้องนภามืดมิด สนิทหาย
เหล่าวิหกคืนคอน สะท้อนกาย
ใยมิวายตัวเรา เศร้าหมองทรวง
@ ดั่งรอคอยแสงฟ้า ตะวันรุ่ง
เพื่อหมายมุ่ง แสงจ้าพาใจฝัน
ในมืดมิดมืดบอด แทบถอดใจพลัน
ดั่งมืองมเข็มนั้น ในทะเล
@ รอเพลาในฟ้า ตะวันรุ่ง
สาดมืดฟุ้ง ให้แสงจ้าอุราฉัน
ส่องมืดมิดมิให้ติด มลายพลัน
เพื่อมองเห็น และสร้างฝันวันต่อไป
@ จะสร้างฝันความจริง มิคิดห่วง
จะสร้างสรวงวิมาล สานใจฝัน
จะมอบรักมิใช่ฝัน แด่เธอทุกวัน
เพียงเธอนั้นสาดแสง เป็นแรงใจ
1 กันยายน 2549 02:30 น.
ธนา
@ ยามตะวันจะราร้าง เหมือนทุกอย่างจะห่างหาย
ราตรีมืดมิดสิ จะเข้าโปรดปราย
รอ..อ้างว้างเดียวดาย จะเข้าเยือน
@ จะทำอย่างไร ไฉนเล่า
จะปลดเอา อ้างว้างที่เชือดเฉือน
เหงาเศร้า เดียวดาย อยากจะเลือน
ที่เชือดเฉือน ดวงใจ มิส่างซา
@ กว่าตะวันจะรุ่งฟ้า เพลานาน
สุดทรมานยิ่ง มิหาเหมือน
ความเหงา อ้างว้าง จุดติเตือน
ทรมาน เชือดเฉือน เคลื่อนคล้อยรอคอยตะวัน
@ ฉันคงตาย ก่อนตะวันจะจับฟ้า
ดิ่งลงหุบเหวลึกหนา พาใจหาย
ราตรีพราก เหยียบย้ำ จนใจตาย
มิมีใครช่วยได้ แม้นว่าได้ยิน
28 สิงหาคม 2549 23:36 น.
ธนา
@ พรหมลิขิต ขีดเส้นเป็นบันดาล
เมื่อถึงกาล รักนั้นจะมาหา
ยิ่งเป็นหญิง ดั่งดอกไม้ในพนา
ดอกไม้นั้นยอมรอกว่า ภู่ผึ้งตอม
@ เชื่อเราเถิด ที่เกิดบุพเพกรรม
ถึงวาระชักนำ ได้กรรมรักสดใส
ที่ไม่เจอตอนนี้ เพราะกรรมบังใจ
ถึงคราวาระใหม่ เจอรักเอง.....
หมายเหตุ* บทกลอนบทนี้ เขียนตอบ สมาชิกท่านหนึ่ง นึกเสียดาย ก็เลยเอามาใส่ในกล่องของตนเอง
หน้าส่วนตัว
1157
