28 กุมภาพันธ์ 2551 17:12 น.
ท้องฟ้า
บอกตัวเองให้อดทน
เธอมีเหตุผลจึงเงียบหาย
ภาระหน้าที่มีมากมาย
แต่ฉันก็อดเหงาไม่ได้นี่นา
คิดถึงเหลือเกินที่รัก
ความเหงามาทายทักจนอ่อนล้า
เมื่อไหร่นะเมื่อไหร่เธอจะโทรมา
อย่าปล่อยให้ฉันวุ่นว้าจนขาดใจ
28 กุมภาพันธ์ 2551 17:09 น.
ท้องฟ้า
ทางก็ไกลจนใจหาย
ตัวก็ไกลจนใจหวั่น
รักยังมามีปัญหาในวันที่ไม่อาจเจอหน้ากัน
จะต้องทำยังไงนะฉันถึงจะรักษารักนี้ไว้ได้นานตลอดไป
28 กุมภาพันธ์ 2551 17:08 น.
ท้องฟ้า
ถ้าหัวใจเป็นลูกโป่งก็คงดี
จะเป่าลมให้เต็มที่แล้วปล่อยขึ้นฟ้า
ให้มันลอยไปถึงคนไกลตา
หอบเอาความรัก ความห่วงหา ไปส่งเธอ
28 กุมภาพันธ์ 2551 17:06 น.
ท้องฟ้า
ฉันหลั่งน้ำตาให้กับความเงียบเหงา
โดยที่ไม่รู้วาคนคุ้นเคยคนเก่าหายไปไหน
หยดแล้ว..หยดเล่า..เปล่าดาย..
โดยที่คนดีของหัวใจไม่รู้เลย
หน้าส่วนตัว
1787
