12 สิงหาคม 2548 14:32 น.
ท้องฟ้า
ฉันไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานเท่าไหร่
ฉันรู้แค่ว่าตอนนี้หัวใจมันรอนล้า
ฉันไม่รู้ว่าจะต้องเสียอีกกี่หยดน้ำตา
ฉันรู้แค่ว่าน้ำใสๆที่ไหลออกมายังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง
ฉันไม่รู้ว่าจะรักเธอไปอีกนานแค่ไหน
ฉันรู้แค่ว่าหัวใจใกล้แหลกสลายเป็นผุยผง
ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงทำร้ายกันได้ลง
ฉันรู้แค่ว่าฉันจะยังคงรักเธอต่อไป
ฉันไม่รู้ว่าทำไมต้องเอาหัวใจไปให้คนที่ไม่ได้รัก
ฉันรู้แค่ว่าฉันยอมเจ็บหนักดีกว่ามอบรักให้คนที่ไม่อยากให้
ฉันไม่รู้ว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นคนของใคร
ฉันรู้แค่ว่าทั้งชีวิตและหัวใจฉันคงให้ได้แค่เพียงเธอ
5 สิงหาคม 2548 01:01 น.
ท้องฟ้า
อยู่คนเดียวเพียงลำพัง
ไม่มีคนคอยเคียงข้าง มีแต่ความเปล่าว่างที่อยู่ใกล้
ไม่มีใครให้คิดถึง ไม่เคยสบตาซึ้งๆกับใคร
ความรักที่มักคว้าไขว่ก็ไม่เคยได้เข้าใกล้เลยซักที
เหน็บหนาวอย่างเงียบงัน
คนที่เกิดมาเป็นของฉันอยู่ตรงไหนกันบนโลกนี้
ถ้าคนบนฟ้ามีจริงช่วยทำให้เจอคนที่ใช่ของใจซักที
ฉันเหงาหัวใจเต็มทีอยากจะมีซักคน
3 สิงหาคม 2548 14:19 น.
ท้องฟ้า
นั่งคิดถึงใครบางคนที่เคยรัก
คิดถึงไหล่เคยพิงพักยามเหนื่อยล้า
คิดถึงความรักในแววตา
และอยากรู้จังว่าเค้ากำลังคิดถึงใคร
จะเคยมองจันทร์แล้วคิดถึงฉันรึเปล่า
จะเคยมองดาวแล้วถามข่าวคราวกันบ้างไหม
อยู่ไกลกันคนละโค้งฟ้าเลยอยากรู้ว่าเค้าเป็นอย่างไร
จะลืมคนเคยรักที่จากมาเสียไกลไปรึยัง?
หน้าส่วนตัว
1867
