1 ธันวาคม 2547 13:50 น.
ท้องฟ้า
อีกหนึ่งนาทีดวงดาวที่มีคงหล่นจากฟ้า
อีกหนึ่งนาทีต่อมาพระอาทิตย์คงส่งแสงจ้าขึ้นมาอีกหน
แต่อีกกี่นาทีกันนะที่ฉันต้องเสียน้ำตาให้ใครหนึ่งคน
อีกกี่นาทีที่ต้องหมองหม่น อีกกี่นาทีที่ต้องทุกข์ทนและเดียวดาย
อีกคนนึงแล้วที่ฉันข่มตาไม่ลงซักคืน
อีกคืนนึงแล้วที่ต้องขมขื่นเพราะคนใจร้าย
อีกหนึ่งนาทีจะเช้า อีกคืนหนึ่งที่ไม่มีเรากำลังจากไป
แต่อีกกี่คืนนะใจที่หยดน้ำตาจะจางหายแล้วจากไปพร้อมดวงดาว
1 ธันวาคม 2547 13:45 น.
ท้องฟ้า
เธอคงแปลกใจที่เห็นฉันยังยิ้มได้อยู่ตรงหน้า
ทั้งที่เธอควงคนอื่นมาปกติต้องมีน้ำตาสิจริงไหม
แถมพอเธอบอกจะลาฉันยังบอกได้จ้ะ ไปสิไป
งงมากเลยใช่ไหม แล้วไม่ดีรึไงจบกันง่ายดี
อวยพรให้ไปดีก็แล้วกัน
หมดเวรจากฉันก็อย่าไปทำใครร้าวรานอีกชาตินี้
ขอบคุณสำหรับความสุขแม้ส่วนใหญ่จะมีแต่ทุกข์ก็ตามที
ไม่ใช่ไม่รักเธอนะคนดีแต่จากไปได้เสียทีก็ดีใจ
1 ธันวาคม 2547 13:40 น.
ท้องฟ้า
หยดน้ำตากี่หยดแล้วของความรัก
ที่หล่นลงทำความรู้จักกับความหม่นไหม้
รอยแผลกี่รอยแผลของหัวใจ
ที่เกิดขึ้นเพราะเธอทำร้ายหัวใจกัน
บอกหัวใจพอได้แล้วพอเท่านี้
จะขอจบเสียทีให้รักนี้เป็นเพียงฝัน
ไปหาเธอ ไปบอกเธอ เลิกกันเถอะ เราเลิกกัน
แต่พอเห็นแววตาเธอเท่านั้นก็ใจอ่อนอีกแล้วฉันแพ้หัวใจ
1 ธันวาคม 2547 13:35 น.
ท้องฟ้า
ขอบคุณนะที่อดทนกับฉันมามาก
เธอเองคงทำใจลำบากที่ต้องเฝ้ารักเฝ้าแคร์แบบนี้
ทั้งๆที่ฉันมีคนสำคัญและความสัมพันธ์ก็ไปได้ดี
ฉันรู้เธอเหนื่อยเต็มทีกับการตามรักคนที่ไม่รักเธอเลย
ขอบคุณนะที่เธอยังคงรักและรักฉันมาก
วันนี้หัวใจดีๆที่เธอมาฝากมันได้เปลี่ยนความชาเฉย
เปลี่ยนหัวใจของฉันที่เริ่มต้นจากคำว่าไม่รักกันไม่รักเธอเลย
เป็นบทสรุปลงเอยว่ารักเธอไปแล้วทั้งใจ
หน้าส่วนตัว
857
