6 กรกฎาคม 2548 21:11 น.
ท้องฟ้า
หยดน้ำตาสอนฉันว่าให้กล้าแกร่ง
ให้ยิ้มไว้แม้อ่อนแรงในวันล้า
ทนฝืนยิ้มแม้น้ำพรายพริ้มอยู่ริมตา
อย่าปล่อยให้ใครรู้ว่าเราทุกข์ตรม
สองแขนสอนฉันให้กอดตัวเอง
ในวันที่ความรักบรรเลงเพลงขื่นขม
กอดตัวเองให้หายเศร้า ให้หายจากความปวดร้าวระทม
อย่าเอาชีวิตตัวเองไปจมอยู่กับรักเก่าให้เศร้าใจ
6 กรกฎาคม 2548 01:31 น.
ท้องฟ้า
ฟ้ามืด..ดาวหม่น
คนหนึ่งคนนั่งเหงา
กอดตัวเอง..อยู่กับตัวเอง..ใต้แสงดาว
คิดถึงวันก่อนเก่า..ด้วยเศร้าใจ
6 กรกฎาคม 2548 01:16 น.
ท้องฟ้า
ก็คนมันเคยรักกัน
ถ้าจะคิดถึงบ้างบางวันมันคงไม่แปลกซักเท่าไหร่
ฉันก็เลยโทรหาคนที่ชื่อว่าเคยได้ใจ
อยากจะรู้ว่าเป็นไง สบายดีไหมเมื่อเลิกกัน
ก็คนมันเคยใกล้ชิด
ก็เลยห่วงใยอยู่บ้างนิดๆก็แค่นั้น
ไม่ได้คิดจะกลับไปถ้าคนเคยใกล้ไม่ต้องการ
ก็แค่ไม่อยากให้ลืมกันแม้ว่าจะไม่ได้ร่วมฝันอีกต่อไป
5 กรกฎาคม 2548 18:48 น.
ท้องฟ้า
อยู่คนเดียวมาจนชิน
พูดคุยกับผืนดินผืนฟ้า
จะทำอะไรก็ไม่เคยหวั่นสายตา
ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าในทุกวัน
เคยคิดว่าพึงพอใจ
กับชีวิตสบายๆสไตล์ฉัน
แต่วันนี้แปลกไปกว่าทุกวัน
เริ่มรู้สึกว่าฉันขาดอะไร
เธอรู้รึเปล่าคำตอบนี้
บอกให้ไหมคนดีง่ายๆ
ขาดเธอไงล่ะข้างๆใจ
ถ้าอยากให้เธอมาอยู่ใกล้จะว่ายังไงล่ะคนดี
5 กรกฎาคม 2548 16:19 น.
ท้องฟ้า
เธอสบายดีหรือเปล่า
เคยนั่งคิดถึงวันเก่าๆของเราบ้างไหม
ไออุ่นที่เคยคุ้นยังอ่อนละมุนหรือจางไป
อยากรู้ว่าความห่างไกลทำให้เธอเปลี่ยนใจไปหรือยัง
ส่วนฉันสบายดี
ยังรอพบเจอเธออยู่ที่นี่ด้วยความหวัง
ภาวนาให้ความไกลไม่ทำให้รักต้องพัง
ไม่อยากให้ความห่างทำให้ทุกอย่างต้องพังไป
จากเธอไปเสียนาน
เรื่องราวของเราในวันวานยังคงชัดเจนอยู่ไหม
หรือลืมไปแล้วว่าเธอเคยรักใคร
ลืมกันหรือยังคนไกลช่วยบอกที
หน้าส่วนตัว
1476
