18 พฤศจิกายน 2546 20:32 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ฉันเองก็รู้สึกเสียใจ..มาก
เมื่อเธอบอกเลิกกับฉัน
ฉันเสียความรู้สึกขนาดไหน
เธอรู้หรือเปล่า
นี่หรือคือการตอบแทน
ของคนที่หวังดีต่อฉันรักฉัน
และฉันคงไม่มีค่าอะไรต่อเธอ
อีกต่อไปใช่ไหม
คนดีของฉัน
18 พฤศจิกายน 2546 20:29 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ความรักเปรียบเทียบดังขุนเขาอันกว้าง
ไม่เคยอ้างว้างอย่างนี้
ก็เพราะความรักที่สองเรา
คงเป็นวจีที่ยาวไกล
18 พฤศจิกายน 2546 20:20 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ฉันคงไม่สำคัญที่จะเป็นคนพิเศษสำหรับเทอร์
เป็นแค่คนหนึ่งที่เทอร์อยากเจอตอนทุกข์ใจใช่ไหม
แค่คนหนึ่งที่รั้งเทอร์ไว้พูดระบายและร้องไห้
ก็แค่เพื่อนคนหนึ่งที่คอบปลอบใจ
แต่ไม่เคยพิเศษสำหรับใจเทอร์
แค่นี้ก็ดีนักหนา
ได้เป็นคนสำคัญในบางเวลาของเทอร์เสมอ
ทุกข์ใจเมื่อไหร่ก็มาพบเจอ
คนสำคัญที่ไม่พิเศษของเทอร์
ยังรอเจออยู่ที่เดิม
17 พฤศจิกายน 2546 21:05 น.
ท้องฟ้าสีคราม
เมื่อฉันเดิน..จากเธอมา
ก็เพราะรู้ว่า..เธอมีใคร
และเธอ..แอบซ่อนเอาไว้
จนฉันรู้...ได้ในวันนี้
17 พฤศจิกายน 2546 21:00 น.
ท้องฟ้าสีคราม
ทุกทุกวันฉันเองมอง
เธออยู่
ฉันอยากให้เธอรู้...ว่า
มีคนสนใจ
และในเมื่อ...ฉันจะพูด
ออกไป
ก็กลัวอะไรจะเกินเลย
หน้าส่วนตัว
620
