30 สิงหาคม 2548 21:22 น.
ท่องเมฆา
ดวงจันทรา...ในใจฉัน
ผ่านวันวารเรื่อยเรื่อยเหนื่อยบ้างไหม
เธอหลบอยู่เพียงผู้เดียวแสนเปลี่ยวใจ
ออกมาให้..ฟ้าเปล่งแสง..แห่งตะวัน
เธอเฝ้าฉัน...ฉันก็รู้...อยู่เสมอ
แอบละเมอเผลอไปในความฝัน
จะเช้าสายบ่ายเย็นไม่เห็นกัน
หรือรอวัน...มีคนก่อ...รอทำลาย
ห้วงทะเลเห่กล่อมเจ้าจอมขวัญ
ท้องฟ้าพลันหมุนเวียนเปลี่ยนมากหลาย
สุริยา..ขึ้นและดับ..ไม่กลับกลาย
ถึงเจียนตายทำหน้าที่..มิมีลืม
ด้วยความหวังเธอส่งมา...เปี่ยมกล้าแกร่ง
ฟ้ามีแรงเพราะเธอ...หายมืดครึ้ม
สุริยันส่องประกาย...คลายอึมครึม
เพียงไม่ลืมแสงจันทร์น้อย...คอยอยู่นาน
วันเวลาท้าทายการฉายแสง
ความกล้าแกร่งสานต่อรอถักสาน
อยากสร้างสรรค์สรรพสิ่งอิงผลงาน
ความกล้าหาญยังคงอยู่เคียงคู่กัน
เธอรักฉัน...ฉันก็รู้...จันทร์คู่ฟ้า
ดวงดารากระพริบพราวราวความฝัน
ไม่อยากตื่นขึ้นเคียงเพียง..แสงตะวัน
อยากหลับฝันขอพรฟ้า..เธอมาเยือน
อยากจะเป็นดวงตะวันอันอบอุ่น
อิ่มละมุนอุ่นดวงใจใครจะเหมือน
เป็นผู้กล้ากลางหทัยไม่ลบเลือน
ยิ่งกว่าเพื่อนเตือนโลกหมุน....อุ่นจันทรา....@=!!+++------
25 สิงหาคม 2548 00:39 น.
ท่องเมฆา
สุริยันเคลื่อนคลาจะลาแล้ว
พรายเพริศแพร้วสุริย์แสงแดงฉายฉาน
ณ ปัจฉิมริมขอบรั้วรัตติกาล
บอกวันวารย่อมแปรผันอันวางวาย
หมู่เมฆามามืดครึ้มไม่ลืมโศก
ลมวิโยคโบกโบยมาน่าใจหาย
บรรยากาศยิ่งอับเฉาเศร้าเมามาย
บอกความร้ายของภัยโศกโรคหัวใจ
หยดน้ำใจไหลรินถิ่นความโศก
สะท้านโลกสะเทือนจิตคิดหวั่นไหว
ฟ้าเคยฟ้า..สีทอง...ผ่องอำไพ
โศกไปใย ทุกข์-สุข-โศก โลกธรรม
พลันสำรวมดวงจิตคิดเพียงหนึ่ง
ส่งใจซึ้งตรึงใจให้ไม่ถลำ
เคยพากเพียรร่ำเรียนรสบทพระธรรม
ใช้โน้มนำคลายโศกเศร้าเขลาใจตัว
สุริยาที่ลาลับเจียนดับแสง
ความร้อนแรงโบกมือลาฟ้าสลัว
แสงพระธรรมส่องนำใจหายมืดมัว
คลายมัวซัวแสงส่องใจใฝ่ความดี
ฟ้าปรับเปลี่ยนแสงใจไฟแดงฉาน
เป็นชื่นบานฉายรับฉัพพรรณรังสี
คนใกล้ไกลได้เห็นคลื่นรื่นฤดี
แสงเจ็ดสี ฉาบเมฆปรุง " รุ้งเมฆา "
18 สิงหาคม 2548 10:44 น.
ท่องเมฆา
แสงแดดส่องท้องน้ำพรายกลายเป็นเมฆ
ธรรมชาติเสกสรรสร้างทางสวรรค์
ธารน้ำใจไหลหลั่งร่วมมารวมกัน
น้ำฝนกลั่นรินหยดรดกิ่งใบ
สายน้ำฝนพรมพร่างจากกลางหาว
ชื่นฉ่ำราวพราวน้ำทิพย์วิบวาวใส
ฝนรินหยดรดห้วงกลางดวงใจ
ชุบคนไกล.ใบไม้.ฟื้นยืนชีวา
สายลมพัดอุ่นไอใจคิดถึง
สายลมซึ่งพาดวงจิตคิดถามหา
สายลมกอดใบไม้ไหวไกวไปมา
สายลมพาพัดไออุ่นครุ่นคำนึง
มวลดอกไม้พึ่งรากใบใยอาหาร
ดอกจึงบานกลิ่นหอมหวลชวนคิดถึง
ใบไม้เขียวเหนี่ยวห้วงใจใฝ่ติดตรึง
เมฆลอยซึ้งมิตรภาพตราบชั่วกาล
1 สิงหาคม 2548 10:31 น.
ท่องเมฆา
หลับตาอิ่มพริ้มพริ้มยิ้มเคียงเมฆ
การเวกส่งเสียงก้องร้องเสียงหวาน
ท่องเมฆาหน้าตาชื่นรื่นสราญ
เสียงขับขานช่วยเห่กล่อมจากจอมใจ
อบไออุ่นกรุ่นหอมจากจอมขวัญ
แสนสุขสันต์รัญจวนจิตพิศมัย
มอบไมตรีนี้เพื่อเกื้อสายใย
หอมจากใจบรรจงหอมเจ้ายอมตาม
รสใดหวานปานรสทิพย์จากสวรรค์
รสหวานอันซาบซึ้งตรึงจิตหวาม
รสจูบอันรุกไล่ไม่ลามปาม
หอมแก้มงามตามใจหน่อยนะกลอยใจ
กอดจากใจหทัยพี่นี้อยากกอด
แขนสวมสอดลอดวงแขนแน่นเพียงไหน
โอบไออุ่นกรุ่นจากนวลรัญจวนใจ
ตระกองไว้กอดสนิทนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1503
