15 ตุลาคม 2548 04:38 น.
ที่รักของฉัน
...แสนเสียดายสายน้ำที่ฉ่ำเย็น
เดี๋ยวนี้เป็นสายน้ำที่คล้ำหมอง
มันแห้งหายไร้ค่าที่น่ามอง
ไม่กล้าลองเล่นน้ำเพื่อฉ่ำใจ
ขอขอบคุณอุ่นไอที่ได้พบ
จะมิลบเลือนลาแม้คราไหน
ถึงสายน้ำฉ่ำแรงเปลี่ยนแปลงไป
จะเก็บไว้ครั้งหนึ่งเคยซึ้งกัน
แม้วันนี้ที่เห็นกลายเป็นอื่น
ความสุขชื่นกลับกลายร้ายมหันต์
คำว่าเพื่อนเลือนหายมากมายครัน
มิตรภาพภาพนั้นเกิดสั้นลง
กลอนก่อนจากฝากนิดมิตรภาพ
คงเอิบอาบอิ่มใจให้ลุ่มหลง
น้ำต่างสายหลายชั้นที่มั่นคง
ไหลรวมส่งเป็นน้ำที่ฉ่ำเย็น
คงเสียดายหลายอย่างอยากสร้างสรรค์
แต่หมดวันที่กล้าจะมาเห็น
"มิตรภาพตราบสิ้นใจ" ไม่จำเป็น
ขอกระเด็นจากจรบ้านกลอนไทย...
ป.ล. "ลูกแมวหลงทาง"ผมไม่ลืมครับ...จะส่งไปให้ทางเมล์วันหลังถ้ายังรอ...(เสียดายครับ-
ภาพลูกแมวน่ารักเอามาใส่เป็นภาพประกอบไม่ได้)
"หนึ่งในร้อยสิ่งดีดี"...ผมจะเขียนให้จบเพื่อเก็บเอาไว้อ่านเอง...
"เมนู...เพื่อนรัก"..."ของฝากจากเพื่อน"...และอีกหลายบทกลอนที่อยากทำ...
ผมจะเขียนเอาไว้เพื่ออ่านคนเดียว....แทนมิตรภาพที่เคยได้...
"ค้างคาวคืนคอน"..."ใบบอนแก้ว"...และ..."ที่รักของฉัน" คงปิดฉากด้วยกลอนบทนี้
...สูญสิ้นสายน้ำมิตรภาพ...
ขอขอบคุณเว็ปมาสเตอร์...และความกรุณาอย่าลบบทกลอนที่ผมตั้งใจขีดเขียน
ออกนะครับเผื่อวันหนึ่งผมอาจเข้ามาอ่านเพื่อเติมเต็มในยามคิดถึงวันเก่าๆ
...โดยเฉพาะสมาชิกทุกๆคนที่อยู่ในทริประยอง...ผมขอขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับสิ่งดีๆที่มีให้
กับผม...จากกบในกะลาครอบอย่างผมมาเป็นกบนอกกะลาแม้จะมีเวลาเพียงน้อยนิด...
สวัสดีครับ
9 ตุลาคม 2548 23:56 น.
ที่รักของฉัน
...เกิดเป็นคนทนทุกข์หรือสุขสันต์
ค่าเท่ากันคือคนที่ค้นหา
แต่สิ่งหนึ่งซึ่งมีคือชีวา
พร้อมได้มาคือให้ชดใช้กรรม
เหมือนวงเวียนเขียนขอบได้รอบหนึ่ง
อย่ามัวพึ่งชะตาที่น่าขำ
ไม่ว่าใครให้คิดชีวิตนำ
จะตกต่ำสูงสุดจากจุดเดียว
คือจุดบอดทอดยาวจากคราวก่อน
หากมองย้อนกลับไปแม้ได้เหลียว
ในโลกกว้างทางไกลหนักใจเชียว
ความโดดเดี่ยวมีมากเกิดจากกรรม
หากวันนี้มีใจให้ใครหน่อย
เพียงเล็กน้อยชูชุบอุปถัมภ์
ต่างพึ่งพาอาศัยไม่ใจดำ
ความสุขล้ำงดงามย่อมตามมา
(1) คิดถึงใจใครเขาเอาไว้บ้าง
หมั่นคอยสร้างไมตรีที่ดีหนา
เหมือนพี่รักภักดีที่แก้วตา
กรุณาได้ไหมเห็นใจกัน
พี่เหมือนคนจนรักเป็นหลักฐาน
จึงไหว้วานแก้วตาอย่าเดียดฉันท์
เห็นใจคนจนรักอีกสักวัน
ช่วยแบ่งปันใจรักให้พักพิง...
19 กันยายน 2548 07:22 น.
ที่รักของฉัน
ที่เจาะจงคงให้ยังไม่เปลี่ยน บ้านที่เพียรเฝ้ามอบคอยปลอบขวัญ
ตำบลไกลใกล้ย้ำไม่สำคัญ
อำเภอสรรหาให้ด้วยไมตรี
จังหวัดหวังตั้งใจให้ประจักษ์
รหัสหลักเต็มใจไม่หน่ายหนี
วันคืนเคลื่อนเดือนเก้าเศร้าเกือบปี
เรื่อง รักที่ชอกช้ำอย่าจำนน
เรียน ใจเศร้าเจ้าของผู้ครองรัก
อ้างถึง หลักหัวใจให้ฝึกฝน
สิ่งที่เพียรเรียนได้คือใจตน
ด้วยใจคนอื่นนั้นมันมากมาย ที่แปรปรวนล้วนรับความกลับกลอก
ล้วนย้อนยอกใจคนจนเสียหาย ใช้ชีวิตคิดรับความกลับกลาย หาความหมาย
ของรักน่าพักพิง ถึงวันนี้ที่ใจไม่สุขสม อย่าเศร้าตรมตลอดเลยยอดหญิง
ยังมีชายหมายปองครองรักจริง ร่วมสร้างสิ่งที่หวังสมดังใจ
ขอเวลาถ้ามีมาที่เขา อย่ามัวเอาแต่กั๊กแล้วผลักไส เริ่มจากน้อย
คอยเพิ่มต่อเติมไป อย่ามัวไร้เงาเร้นเช่นนี้เลย
คิดถึงยิ่งหญิงไร้เงาใครคู่
ชื่อมีอยู่ยินดีที่เปิดเผย
คือที่รักของฉันอันคุ้นเคย
เธอจะเอ่ยเรียกหาไม่ว่ากัน
ป.ล.ขอต่อท้ายหมายเลขลับ
เบอร์โทรกลับให้ไว้ไม่เปลี่ยนผัน
สื่อออนไลน์ไม่ห่างทางผูกพัน
อีเมล์นั้นแก้วโนรีที่เหมือนเดิม
11 กันยายน 2548 23:48 น.
ที่รักของฉัน
ที่เฉพาะเจาะจงนำส่งให้ บ้านที่ใจหม่นเศร้าจากเจ้าของ
ตำบลหงอยคอยเพ้อเฝ้าเหม่อมอง
อำเภอหมองดูคานมานานนม
จังหวัดชอบบอบช้ำด้วยคำรัก
รหัสหลักแปดสี่ไม่มีสม
วันที่เคลื่อน เดือนรอ พอศอตรม
เรื่อง ระทมจากรักเคยพักพิง
เรียน คนเศร้าเจ้าของซองจดหมาย
อ้างถึง ชายซึ่งพรากจากใจหญิง
สิ่งที่ส่งคงให้ด้วยใจจริง
จึงขอวิงวอนมาอย่าเศร้าใจ แม้ความรักหักหายกลายเป็นอื่น
ถึงขมขื่นควรรักอย่าผลักไส เก็บสิ่งดีที่งามเถิดทรามวัย เก็บเอาไว้เป็นยารักษาตน
คิดเสียว่าถ้าใช่ย่อมได้รัก ไม่ยากนักถ้าใช่ได้เห็นผล หากไม่ใช่ให้เห็นเหมือนเล่นกล
ย่อมดิ้นรนจากไม่คิดครอง
ขอให้คิดนิดหน่อยแล้วค่อยเศร้า ชีวิตนี้มีเราเป็นเจ้าของ
เอาใจใส่ไว้หน่อยคอยไตร่ตรอง อย่าหม่นหมองเสียใจเรื่องไม่ดี
คิดถึงมากจากใจให้ตระหนัก
จากที่รักของฉันอย่าขวัญหนี
จึงเขียนตอบมอบให้ด้วยไมตรี
ฉันคนนี้เคยเจอเหมือนเธอเป็น
หากสงสัยใครสนถึงคนเศร้า
โทรสุ่มเก้าสุ่มสี่เลขที่เห็น
โทรสารนานหน่อยคอยช่วงเย็น
เอ็มเอสเอ็นอีเมล์แก้วโนรี
5 ธันวาคม 2547 23:09 น.
ที่รักของฉัน
....นวมินทร์ปิ่นเกล้า ชาวไทย
ดุจพ่อรวมจิตใจ แห่งบ้าน
ลูกในแหล่งภาคใด มิแบ่ง ชาติเชื้อ
รวมกว่าหกสิบล้าน ร่วมล้วนบูชา
....ลุดิถีที่ห้า ธันว์มาส
ลูกหนึ่งขอรองบาท พ่อนั้น
ทรงรับสั่งโอวาท ทรงกล่าว
พออยู่พอกินกลั้น ก่อไว้เป็นผล
....ขอพระ ชนม์อยู่ยั้ง- ยืนนาน
องค์ ร่าเริงสำราญ ทั่วถ้วน
ทรง สดชื่นเบิกบาน ใจพ่อ
พระ แห่งชาติไทยล้วน แผ่นพื้นสยาม
....เจริญ นามสู่แคว้น แดนไกล
ยิ่ง กว่าประมุขใด ทั่วหล้า
ยืน ชนม์คู่ชาติไทย เป็นพ่อ แผ่นดิน
นาน เท่านานเปรียบฟ้า อยู่คุ้มปฐพี...
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า นายสมพร ทองสกุล
สมาชิกไทยโพเอ็ม
หน้าส่วนตัว
1581
