พระจันทร์กับดวงดาว

ทิวลิปสีม่วง

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีเจ้าชายอยู่องค์หนึ่ง ชื่อ เจ้าชายจันทรา  เจ้าชายจันทราอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวมานาน เพราะ พ่อและแม่ของเจ้าชายจันทรา ได้หายสาบสูญไป เจ้าชายมีความพิเศษคือ เวลากลางวัน เจ้าชายจันทราจะกลายเป็นเจ้าชายพระอาทิตย์ ซึ่งมีความร้อนอยู่ในตัว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เจ้าชาย เพราะทุกคนที่เข้ามาล้วนแต่ต้องตายหมด  เจ้าชายเกลียดเวลากลางวันเกลียดเหลือเกิน แต่เจ้าชายก็ได้แต่มอง  พวกกลุ่มเมฆ ที่ลอยไปมารอบๆตัว  หลายครั้งเจ้าชายได้ถามเจ้าก้อนเมฆว่า 
เจ้าไม่เบื่อรึไง ที่พวกเจ้าได้แต่ลอยไปลอยมา 
 ก้อนเมฆหันมาแล้วพูดกลับว่า
 ข้าไม่เบื่อหรอกข้าชอบอยู่บนนี้ แม่ของข้าเคยบอกข้าว่า พอเราอยู่บนนี้ได้ไม่นานเมื่อถึงเวลา พวกเราก็จะตกลงไป
ลาก่อน เจ้าเมฆลอยลม ข้าหวังว่าจะได้พบเจ้าอีก
ลาก่อนเจ้าชายพระอาทิตย์  ข้าก็หวังว่าจะได้พบท่านอีกเช่นกัน
เมื่อถึงกลางคืน เจ้าชายจะมีความสุขที่สุด  

แล้วบางอย่างก็เกิดขื้น เมื่อเจ้าชายได้เห็นเจ้าหญิงดวงดาว ทั้งสองรักกันตั้งแต่นั้นมา 
ทั้งสองได้พูดคุยกันจนเช้า แล้วเจ้าหญิงก็จะลาลับไป
เจ้าหญิงองค์งาม เกือบเช้าแล้วท่านยังไม่หลับอีกหรือ
แล้วล่ะเจ้าชายท่านท่านจะอยู่ไหน
ข้าต้องกลายเป็นเจ้าชายพระอาทิตย์
ข้าจะรอท่าน แล้วตอนค่ำเราพบกัน
แล้วเจอกัน
วันนี้เจ้าชายมีความสุขที่สุด แม้จะเป็นเวลากลางวัน  แต่เจ้าชายก็ได้แต่นึกเจ้าหญิงดวงดาว 
แล้วเวลากลางคืนก็มาถึง  
เจ้าชาย
ดวงดาวของข้า
ท่านเหนื่อยไหมวันนี้
ข้าไม่เคยรู้สึกเหนื่อยเลยตั้งแต่ได้พบเจ้า
แล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชาย เหตุการณ์ก็ดำเนินไปเรื่อย ๆๆๆๆๆ  
 จนวันหนึ่ง เจ้าหญิงไม่สบาย
เจ้าชายก็ทำได้แต่มอง   เจ้าชายอยากกอดเจ้าหญิงเหลือเกินแต่เอื้อมยังไง ก็เอื้อมไม่ถึง
จนอาการของเจ้าหญิงเป็นมากขึ้น เจ้าหญิงคงใช้ชีวิตดวงดาวได้อีกไม่นาน   
เจ้าหญิงจึงบอกเจ้าชาย
เจ้าชาย
เจ้าหญิงของข้า 
เจ้าชาย ข้าคงอยู่ข้างท่านไม่ได้แล้ว
 ทำไมเจ้าพูดเช่นนั้น
ข้ากำลังจะตาย
ไม่จริง ไม่จริงใช่มั้ย  เจ้าบอกข้าซิ
เจ้าชาย ข้าอยากกอดท่านเหลือเกิน
ข้าก็เช่นเดียวกัน
แล้วหญิงกับเจ้าชายก็ได้แต่เอื้อมมือถึงกัน
และแล้วเจ้าหญิงก็ทนไม่ไหว
เจ้าชายถึงข้าจะเอื้อมไปหาท่านไม่ถึง
แต่ข้าจะอยู่กับท่านตลอดไป
ไม่ไม่ไม่ เราเกือบถึงกันแล้ว
เจ้าชายถึงข้าตายไปแล้ว แต่ท่านก็จะเห็นร่างของข้าอยู่
ข้าไม่อยากเสียเจ้าไป
ข้าก็ไม่อยากไป  แต่ข้าทนไม่ไหวแล้ว
เจ้าหญิงดวงดาว
ร่างข้าที่เหลืออยู่ อาจเป็นเพียงแค่ร่างกาย แต่ข้าจะรักท่านตลอดไป
ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้าเลย
ลาก่อนเจ้าชาย
เจ้าชายเสียใจ มาตลอด แล้วเจ้าชายก็ต้องทำใจว่าเจ้าหญิงไม่ได้อยู่แล้ว 
แต่เจ้าชายก็ไม่เคยรู้สึกขาดเจ้าหญิงไปเพราะ ร่างเจ้าหญิงยังอยู่ อยู่ข้างกาย
แม้เอื้อมไม่ถึง
แม้ไร้วิญญาน
แต่เจ้าชายก็รักเจ้าหญิงอยู่ นานเท่านาน   นาน