28 มีนาคม 2547 10:28 น.
ทิวลิปสีม่วง
พ่อแม่ของมิกมางานนี้ด้วยพลอยจึงเข้าไปสวัสดีแม่ของมิกตกใจมาก ก่อนงานเริ่มแม่มิกได้ชวนพลอยไปเดินเล่น แม่ของมิกตัดสินใจที่จะบอกความจริงทุกอย่างให้พลอยฟังแม่มิกถามพลอยมอสที่กำลังจะแต่งงานกับปอฝ้ายคือมิกนะ วันนั้นเราตัดสินใจว่าจะหลอกพลอยเพราะถึงบอกไปมิกก็จำใครไม่ได้ พลอยอยากรู้ความจริงทั้งหมดค่ะ มิกรถคว่ำสมองเสื่อม พลอยแทบไม่อยากเชื่อพลอยร้องไห้เพราะจะโกธรใครก็ไม่ได้พลอยเสียใจมากพลอยเดินเข้าไปในงานเดินไปหาปอฝ้าย บอกว่าไม่สบายคงต้องกลับก่อนเมื่อกี้เกือบเป็นลม ปอฝ้ายก็ไม่ได้ว่าอะไรพลอยมองหน้ามอสอยู่สักพักพูดกับตัวเองว่าฉันรักคุณลาก่อน ขอให้คุณโชคดีแล้วพลอยก็ได้เดินจากไปพอกำลังจะเดินออกไปนอกงาน พลอยเห็นผู้ชายคนมีปืนเหน็บที่เอวเข้ามาในงาน พลอยก็ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้งตอนที่เดินกลับเข้าไปปอฝ้ายกับมิกก็ได้เข้าไปกล่าวความรู้สึกพลอยไปยืนตรงที่ใกล้ๆบันได พลอยเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนั้นยืนอยู่หลังสุด คนๆนั้นชักปืนแล้วเล็งไปที่มิก พลอยวิ่งขึ้นไปบนเวทีแล้วขึ้นไปบังลูกกระสุนปืนแทนมิกปังนัดเดียว แหวนหลุดจากมือพลอยล่วงลงสู่พื้นดิน พลอยก็ล้มลงไปมิกและปอฝ้ายรีบพาพลอยส่งโรงพยาบาล ระหว่างทางมิกได้นั่งมองแหวนที่หลุดจากมือพลอย
มิกเห็นภาพลางภาพบางอย่างที่มิกเคยทำให้ผู้หญิงคนนึงที่เค้ารัก พอถึงโรงพยาบาลพอพลอยเข้าไปสัก10-20นาทีหมอก็ได้ออกมาและบอกว่าคนไข้เรียกหาแต่คุณมิก มิกรีบเข้าไปหาพลอยพลอยบอกมิกว่าจำพลอยได้มั้ยมิกพลอยคนที่
มิกเคยรักไงแหวนวงนี้ที่มิกเคยซื้อให้พลอยไง น้ำตาไหลออกมาเป็นสายตลอดคำพูดของพลอย มิกตั้งแต่เราคบกันมาพลอยยังไม่เคยบอกมิกเลย อะไรเหรอมิก
ถาม พลอยรักมิก นาทีนึงมิกนึกทบทวนเรื่องทุกอย่าง คำพูดเดียวที่พลอยพูดทำให้มิกได้จำเรื่องทุกอย่างได้ มิกได้สวมแหวนวงนั้นให้พลอย น้ำตาหยดสุดท้ายที่ไหลออกมาก่อนพลอยจะจากไป มิกเดินออกมาแม่ของพลอยนั่งร้องไห้ มิกไปนั่งข้างแม่พลอยแล้วพูดว่าผมเสียใจครับ แม่ของพลอยหันมาพูดว่า พลอยรักมิกมากนะ เค้าถึงทำแบบนี้ หลังจากนั้นมิกกับปอฝ้ายก็ไม่ได้แต่งงานกัน
เพราะ ปอฝ้ายแย่งแฟนเพื่อนไม่ได้ถึงแม้พลอยไม่อยู่แล้ว
มิกก็ยังเลิกรักพลอยไม่ได้ ทุกวันนี้ มิกก็ยังรักพลอยอยู่
25 มีนาคม 2547 19:29 น.
ทิวลิปสีม่วง
มิกและพลอย เจอกันเรียนอยู่ตอนปี 4 ตั้งแต่นั้นมา มิกและพลอยก็รักกันมาตลอด พ่อ แม่ของมิกและพลอยรู้จักกัน ตั้งแต่นั้นมามิกและพลอย ก็รักกันมาจนถึงปัจจุบัน ปัจจุบันนี้มิกและพลอยทำงานแล้วพลอยปิดบริษัทส่วนตัว
ทุกเย็นมิกจะไปรับ พลอยกลับบ้านทุกครั้ง วันนั้นมิกพาพลอยไปเที่ยวพลอยได้เห็นแหวนวงนึงสวยมากมีลายดอกไม้ มิกจึงซื้อให้และสวมให้ด้วย แล้วมิกก็พาพลอยไปส่งที่บ้าน คืนนั้นก็ผ่านไปวันจันทร์พลอยไปทำงาน เย็นนั้นมิกไปรับพลอยสายมิกจึงขับรถด้วยความเร็วสูง มีรถตัดหน้า มิกรถคว่ำมีคนนำส่งโรงพยาบาล พลอยนั่งรอมิกด้วยความเป็นห่วงเพราะมิกไม่เคยมารับช้าขนาดนี้ พลอยจึงตัดสินใจกลับไปก่อน พอมาถึงที่บ้านพลอยได้เล่าเรื่องที่มิกไม่ไปรับให้แม่ฟัง แม่ทำท่าทางผิดปกติพลอยจึงสงสัย พลอยจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับมิกคะแม่ แม่บอกว่าทำใจดีดีนะ ฟังแม่นะระหว่างทางมิกประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ พลอยฟังแล้วน้ำตาไหลพรากพลอยบอกแม่ว่าพลอยจะไปหามิก แต่แม่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรเพราะเป็นแม่แม่ก็ทำ พอพลอยไปถึงที่โรงพยาบาลพ่อแม่ของมิกนั่งอยู่ที่น่าห้องไอซียู พลอยถามแม่มิกว่ามิกเป็นไงมั่งคะ แม่มิกร้องไห้บอกว่าอาการหนักมากหมอยังไม่ออกมาเลย พอหมอออกมาหมอเรียกพ่อกับแม่มิกเข้าไปหมอได้รายงานผลการตรวจ มิกได้รับการกระทบกระแทกบริเวณหัวอย่างแรง ทำให้
มิกสมองเสื่อมพ่อแม่มิกจึงตัดสินใจว่าจะบอกว่า มิกตายแล้วเพราะไม่อยากให้พลอยเสียใจ พอออกมาจากห้องแม่มิกร้องไห้แล้วบอกออกพลอยว่ามิกตายแล้ว พลอยร้องไห้ใหญ่แม่เข้าไปกอดพลอย คืนนั้นพลอยหยิบแหวนขึ้นมา แล้วนอนร้องไห้ทั้งคืนวันรุ่งขึ้นพลอยไปทำงานตั้งแต่นั้นมาพลอยใส่แหวนติดตัวไว้ตลอด พลอยเห็นแหวนก็จะนึกถึงมิกขึ้นมาทุกครั้ง พลอยจึงไปเที่ยวกับพ่อแม่ที่ต่างประเทศ พลอยเป็นคนที่ชอบดอกไม้จึงเลือกไปประเทศเนเทอร์แลน วันเวลาผ่านไปยิ่งพลอยอยู่กับดอกไม้ก็ยิ่งทำให้พลอยคิดถึงมิก นานเท่าไหร่พลอยก็ยังลืมเรื่องมิกไม่ได้พลอยจึงตักสินใจกลับไป 1เดือนผ่านไปวันเวลาเกือบทุกวันพลอยยังมีมิกในความทรงจำตลอดเวลา พลอยได้เจอเพื่อนสนิทชื่อว่าปอฝ้าย ตอนเด็กๆ เราสองคนสนิทกันมากไปไหนไปด้วยกันตลอด ช่วงนี้พลอยจึงกลับมาสนิทกับปอฝ้าย ปอฝ้ายเล่าทุกเรื่องให้พลอยฟังเพราะเราไม่อยากมีความลับปิดบังกัน วันนึงปอฝ้ายถูบังคับแต่งงานกับคนรู้จักของพ่อ เคยเห็นหน้ากันครั้งเดียวตอนเด็กๆ พลอยก็บอกว่าไปดูหน้าตาก่อนซิแล้วค่อยคิดอีกที หลังจากนั้นปอฝ้ายก็ได้ไปเจอ มอสปอฝ้ายเห็นครั้งเดียวปอฝ้ายถึงกับตกหลุมรัก วันต่อมาปอฝ้ายได้เล่าให้พลอยฟัง พลอยก็ดีใจด้วย ปอฝ้ายยินดีแต่งงานกับมอสปอฝ้ายชวนพลอยไปเป็นเพื่อนเจ้าสาว พลอยก็ตกลงจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ วันนั้นมาถึง
ปอฝ้ายสวยมาวันนั้นพลอยใส่แหวนมาด้วยทำให้เข้ากับชุดมากขึ้นเพราะมีลายดอกไม้ พอเข้ามาในงานพลอยเห็นมอสพลอยตกใจมากเพราะมอสหน้าเหมือน
มิกมากพลอยจึงคิดว่าอาจเป็นญาติมิกก็ได้
ภาค2กำลังจะมานะคะ
17 มีนาคม 2547 16:10 น.
ทิวลิปสีม่วง
เพราะเค้าทำให้เราได้รู้จักความเหงา
เรารู้จักกันโดยบังเอิญ เค้าเข้ามาทักเรา เค้าโทรมาหาทุกวันศุกร์ตอนเย็น
เค้าโทรมาบางครั้งเรา ก็เบื่อที่เค้าโทรมาหาอยู่ทุกวันศุกร์ แต่แล้ววันนั้น ชีวิตก็เปลื่ยนไปเค้าโทรมาหา เราไม่อยากรับเพราะ อ่านหนังสือ เรารับแล้วไม่พูดอะไรสักคำ แล้วเค้าก็วางไป เราก็ถอดสายโทรศัพท์ พอมาอีกวันนึง เค้าก็โทรมาอีก เราก็ทำเหมือนเดิม แต่ ครั้งนี้เรายกหูโทรศัพท์ ทิ้งไว้เลย แล้วเราก็ทำแบบนี้ ไป4ครั้ง แล้วเค้าก็ไม่โทรมาหาอีกเลย จากนั้น เราก็สอบเสร็จพอดี
เรานั่งรอโทรศัพท์เค้า ไม่เข้าเน็ท เพราะกลัวเค้าโทรมาแล้วไม่ติด รอวันแล้ววันเล่า เค้าก็ยังไม่โทร ทุกวันก็ขอให้เค้าโทรมา แต่ คงเป็นไปไม่ได้ ตั้งแต่นั้นมาก็รู้จักความเหงา รู้ว่าเวลาเค้าไม่โทรมา แล้วเหงาแค่ไหน วันนี้เหงาพรุ่งนี้ก็คงเหงา สิ่งที่เราหวังตอนนี้ คือ เราอยากขอโทษ กับสิ่งที่ทำ ลงไป อยากให้โทรมาหาเหมือนเดิม อยากคุยกับเค้าเหมือนเดิม แต่คงทำไม่ได้ เราก็คิดว่าจะส่งจดหมายไปหาเค้า เพราะเค้าเคย ให้ที่อยู่ไว้ เราเขียนจดหมายเสร็จแล้ว พระเจ้าไม่เข้าข้าง เราทำที่อยู่เค้าหาย ตอนนี้ หวังได้รอให้โทรจากเค้าดังเท่านั้น สิ่งแรกที่จะพูดกับเค้าคือ ขอโทษเราขอโทษจริงๆ ขอโทษ นะเบส
หน้าส่วนตัว
557
