28 มีนาคม 2549 10:56 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
เท่าไหร่แล้ว
๏ พระจันทร์เต็มดวง
ดาวร่วงไปไหน
พระจันทร์สวยใส
แต่ใจสวยเศร้า
ลมลัดพัดฉิว
พัดปลิวความเหงา
พัดหอบมาเข้า
หรือพัดเอาออกทิ้ง
พรายผ่านเพียงแผ่ว
แว่วแว่วเวิ้งวิ้ง
ปังปังปืนยิง
ยับนิ่งยวบนอน
โฮ่งโฮ่งเสียงเห่า
เบร๊า...เบร๊า...เสียงหอน
เสียงสวดอ้อนวอน
จ่งจรสู่สวรรค์ ฯ
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
12 มีนาคม 2549 18:25 น.
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
[b] ถมแผ่นดิน [/b]
๏ เช้าตรู่ของวันใหม่ใจดวงเก่า
เต้นเร่าเต้นเร่าอยู่หลุบตุบ
ยุบพองยุบพองคะนองยุบ
ดับดุบดับดุบกระทุบกระทับ
แปลกปร่าวาจาภาษาเอ่ย
มิเคยได้สดับ-สดับ
มิเคยได้รู้รับ-รู้รับ
แล้วก็ย่อยยับ-อ้อ! ยัง
ตาพร่าเมื่อแสงพราวเข้าตา
ตามัวเมื่อตาพร่าสะพรั่ง
พลาดผิดพลาดเผลอพลาดพลั้ง
ความหวังจึ่งสูญแฉลบไป
ยืนอยู่ยังยืนอยู่ยืนหยัด
นั่งอยู่เห็นถนัดชัดใกล้
นอนอยู่ยังนอนอยู่กลางใย
มืดไล้ลูบเข้าเร้ารุม
เคยมีหรือความคิดผิดแผก
เคยมีหรือรอยปริแตกจากห่อหุ้ม
เคยมีหรือมีดขององุ้ม
เคยมีหรือไฟสุมสูงเฉียดฟ้า ฯ
๏ รวีแต่งแดงระเรื่อเหนือขอบตึก
สำนึกยังฝังแน่นที่แก่นหล้า
หาได้ถูกปลุกให้ลุกมา
ยืนท้าทวยมารราญรบ
จึงต่อจึงเติบจึงตาม
จึงลุกจึงลามไม่จบ
จึงจากจึงพรากจึงพบ
จึงทบจึงท่าว...ถมแผ่นดิน ฯ
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๑ มีนาคม ๒๕๔๙
หน้าส่วนตัว
825
