หน้าส่วนตัว
๏ เจ้านกขมิ้นเหลืองแก่
เจ้ายักแย่ยักย้อนไปนอนไหน
อยู่เมืองกรุงเล่าก็จัญไร
อยู่บ้านนอกไซร้ก็อัปรีย์
บินร่อนอ่อนแรงฝ่าแสงจ้า
เนิ่นนานแล้วอ้าจึ่งหมองสี
จากเหลืองอ่อนอ่อนอยู่ดีดี
บัดนี้เหลืองไหม้คล้ายนกเทียม ฯ
๏ แผ่นดินถิ่นเกิดแต่ปางเก่า
ก็ไร้เงาเจ้าเยื้อนมายาตรเยี่ยม
หรือหลงป่าฝาบ้านอะลูมิเนียม
เหนียมเหนียมอย่างเจ้าเล่าอยู่เป็น
หรือหลงใหลไพรป่าพนากว้าง
อ้างว้างโดดเดี่ยวไม่เหลียวเห็น
คืนค่ำย่ำดึกให้ลึกเย็น
ด้วยน้ำค้างแล่นเล่นอยู่บนกาย ฯ
๏ พี่เที่ยวค้นเที่ยวหาทั่วหล้าโลก
ไม่เห็นเจ้าเศร้าโศกโตรกใจหาย
แต่ค่อนคืนตื่นเช้าเข้าจำงาย
เปล่าดายเสาะหามานานปี ฯ
๏ โธ่โถโอ้เจ้านกขมิ้น
เจ้าสิ้นเสียแล้วหรือนี่
ปีกหางงามเหลืองเรืองรวี
ไป่มีงามเหลือระเรื่อแล้ว ฯ
๏ นกขมิ้นเหลืองอ่อนร่อนเวหา
จนกายาเหลืองแก่เสียแน่แน่ว
ไร้ชื่อไร้เสียงไร้วี่แวว
ไร้แก้วมณีที่เฝ้าควาน ฯ
ขณะนี้บ้านบทกวีหลังใหม่สมบูรณ์แล้วเชิญแวะเข้าไปเยี่ยมชมได้เล ยนะครับ
ที่ http://tuephar.cjb.ne
1006
