ธรรมชาติกับความรัก วิมานดิน...

ทิพย์โนราห์ พันดาว

กระท่อมน้อยร้อยหลังคา..ด้วยหญ้าแฝก
น้ำค้างแรก ชุ่มฉ่ำ ....ชื้นลำไผ่
บัวในบึงคลึงผสม...ลมกวัดไกว
ชบาไพรเผยกลีบ ....รีบเบ่งบาน

โสนนาเหลืองงาม อร่ามทุ่ง
ริมฟ้ารุ่ง โปรยแสง....ดูแดงฉาน
วัวเขาตู้....เหยาะย่าง ข้างลำธาร
เลาะเล็มลาน...หญ้าอ่อน อ้อนชวนกิน

แคร่ไม้ไผ่ใต้เงา ..เจ้ากระท้อน
ชะอมช้อนช่องาม ตามกระถิน
ลมรำเพย พัดเอื่อย ...เรื่อยระริน
แว่วธารริน เซาะกราก ...รากลำพู

ดอกไม้ป่า ร่วงราย...ลงสายน้ำ
เหมือนจะย้ำความดายเดียว เปลี่ยวอดสู
กี่เหน็บหนาว ..กี่ร้าวราน ..ผ่านฤดู
หวังพธูครองใจ ..ในวิมาน

กระท่อมน้อยร้อยหลังคา... ด้วยหญ้าแฝก
แม้โลกแหลกดับสลาย กลายสังขาร
มิชื่นใจไหนเท่า ....เจ้าดวงมาลย์
ที่พบพาน...แรกซึ้ง...ประหนึ่งเธอ




                                             ทิพย์โนราห์ พันดาว