21 มกราคม 2554 21:18 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หนาวจัง หวังว่าหาไออุ่น
หนาวจัง ไอละมุน อยู่ไหนหนา
หนาวจัง ทางชีวิต คิดขึ้นมา
หนาวจัง คนสบตา หาไม่มี
หนาวจัง นั่นไง ใจใครนั่น
หนาวจัง ช่วยแบ่งปัน ได้ไหมนี่
หนาวจัง ใจดวงอ่อน อ้อนทุกที
หนาวจัง คู่ชีวี ยังมืดมน
หนาวจัง ใจดวงขม ยามลมผ่าน
หนาวจัง ความร้าวราน กี่ล้านหน
หนาวจัง ใยสวาท ยังพลาดดล
หนาวจัง ไอรักวน แล้วผ่านเลย
หนาวจัง ยามลมลูบ จูบผิวเนื้อ
หนาวจัง วอนลมเจือ ใจชาเฉย
หนาวจัง ขาดไออุ่น คนคุ้นเคย
หนาวจัง หัวใจเอย ใครช่วยที
หนาวจัง หวังว่าหาไออุ่น
หนาวจังว ลมอรุณ กรุ่นฟ้าเอ๋ย
หนาวจัง ลมลำเอียง เลี่ยงอย่างเคย
หนาวจัง หนาวจังเลย ได้แต่เปรย....กับลม
ทิพย์โนราห์ พันดาว
21 มกราคม 2554 21:07 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
กลางลมหนาว สะท้านทก อกระทึก
ยิ่งดื่นดึก ให้ระส่ำ กร่ำเหน็บหนาว
ดูดาวเดือน ที่เวิ้งฟ้า ยังพร่าพราว
สายลมกราว ราวไม้ ริมชายคา
หากฉันมี ไม้ขีดไฟ ในชีวิต
จะลิขิต ขีดประกาย ที่ปลายฟ้า
ให้แสงงาม จากปลายก้าน ผ่านสายตา
โลมอุรา ให้อุ่นร่าง กลางสายลม
ฉันจะจุด ก้านที่หนึ่ง ถึงความเศร้า
ให้สร่างเซา ล่มสลาย คลายความขม
เพื่อหัวใจ อันมั่นสุข ไม่ทุกข์ตรม
ให้ภิรมย์ วันคืน ยามตื่นตา
ฉันจะจุด ก้านที่สอง เพื่อปองรัก
ด้วยอยากพัก ความรักลวง เคยห่วงหา
ลืมความร้าว ยาวนาน ที่ผ่านมา
ด้วยตรึงตรา นับร้อย รอยแผลเป็น
ฉันจะจุด ก้านที่สาม ตามความคิด
ขอชีวิต ใสสว่าง ทางที่เห็น
อย่ามืดดำ ทุกเส้นทาง อย่างที่เป็น
ริ้วลำเค็ญ ให้เร้นหาย กับสายกาล
กลางลมหนาว สะท้านทก อกระทึก
ยิ่งดื่นตึก ยิ่งครวญคร่ำ จนร่ำสาง
เหลือเพียงเถ้า ไม้ขีดวาย ที่ปลายทาง
เพียงอำพราง ไม้ขีดไฟ ไม่เป็นจริง
ทิพย์โนราห์ พันดาว