21 ธันวาคม 2552 21:48 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หมาตัวหนึ่ง อดอยาก ปากเหือดแห้ง
ด้วยสุดแล้ง อาหาร มานานโข
พบเนิ้อหมู ชิ้นใหญ่ ให้หิวโซ
ทำตาโต น้ำลาย กระจายฟอง
รีบขย้ำ กระชาก ลากเพราะหิว
วิ่งตัวปลิว สิ้นท่า หมาผยอง
ไม่สนใจ เพื่อนหมา ตั้งท่ามอง
ใครกล้าลอง กูฟัด กัดกระจาย
เมื่ออิ่มหนำ พุงกาง ถ่างแผ่หรา
หมู่เพื่อนหมา เมียงมอง ปองเนื้อหมาย
หวัดได้ลิ้ม ชิมบ้าง เหมือนอย่างนาย
หิวตาลาย เพื่อนจ๋า ข้าขอกิน
หมาเจ้าของ มองเนิ้อ ที่เหลือซาก
แม้ไม่มาก หัวใจ ให้ถวิล
กว่าจะได้ เนิ้อมา ข้าเหงื่อริน
เสี่ยงชีวิน เข้าแลก แทบวางวาย
มันลุกยืน เห่าผยอง พองขุมขน
บนถนน กลางไอแดด ที่แผดฉาย
ตะโกนก้อง บอกเพื่อนหมา ที่ตาลาย
ข้าเสียดาย ไม่เบา หากเจ้าลอง
ข้ามีข้อ แลกกัน ฉันท์เพื่อนหมา
มอบยศถา หัวหน้าใหญ่ ให้ทั้งผอง
ต้องคุ้มกัน ตัวเรา เฝ้าคุ้มครอง
ตามครรลอง กำหนด เป็นกฏเกณฑ์
ในซอยหนึ่ง จะเห็นหมา เดินหน้าเชิด
ราศรีเกิด สว่างใส ให้คนเห็น
ขนาบข้าง สองหมา ที่หน้าเป็น
เช้าจรดเย็น หมาหมู่ กรูติดตาม
ทิพย์โนราห์ พันดาว
20 ธันวาคม 2552 15:52 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หัวใจเธอ มีเขา เหมาไว้หมด
ฉันเลยอด ทำแทน ดั่งแฟนได้
ความรักเธอ เริ่มก่อน แล้วผ่อนปลาย
ฉันเลยกลาย อยู่ข้างใจ ใช่ตัวจริง
เธอบอกฉัน ไร้วัน หันคืนกลับ
ให้ฉันรับ เชื่อใจ ในทุกสิ่ง
แต่ลับหลัง เธอแอบ แนบอกอิง
คนใจจริง อย่างฉัน มันก็ตรม
ฉันทำได้แค่นี้ และที่รัก
หวังดีภักดิ์ ที่มอบ ตอบให้สม
รู้ไหมใจ คนเชลา เศร้าระทม
เพราะนิยม ลมปาก ที่ฝากมา
เพิ่งรู้ว่า ไออ้อมแขน แทนไม่ได้
เพราะรักง่าย หลงห้วง ห่วงเสน่หา
หวังทดแทน รักเก่า เขาเลิกลา
ท่วมสองตา เขามอบ ตอบกลับคืน
เพิ่งรู้ว่า แทนไม่ได้ ก็สายแล้ว
ใจติดแร้ว บ่วงรัก จำหักฝืน
เพราะรักเขา เหงาใจ ในทุกคืน
หวังมะรืน เจ็บเบา เหงาคงคลาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
20 ธันวาคม 2552 15:01 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คืนจันทร์งาม เต็มดวง ทรวงแห่งฟ้า
เหล่าดารา พร่างพราย รายดวงเด่น
หอมไอรัก สองเรา เคล้าเดือนเพ็ญ
คลับคล้ายเป็น สวรรค์สรวง แห่งดวงใจ
ในค่ำคืน สวรรค์งาม ยามเที่ยวท่อง
โอบประคอง ดูแลกัน ไม่หวั่นไหว
แม้ไอหนาว คราวผ่าน ม่านแห่งไพร
มีสองใจ ร้อยเรียง เคียงคู่กัน
เสียงไก่ขัน เจี้อยแจ้ว แว่วว่าสาง
เอียงสองปรางค์ อิงแอบ แนบกระสันต์
อุษาสาง แล้วดวงใจ ต้องไกลกัน
ฝากจำนรร ตรึงใจ ให้คนดี
อกที่อุ่น ในคืน จำฝืนจาก
ยิ้มมุมปาก เคยเห็น ต้องเร้นหนี
วจีเอย ปลอบปลุก ยามทุกข์มี
โถคนดี ต้องสิ้นคืน แห่งชื่นชม
คืนสุดท้าย คำลา มาหาญหัก
หวังเพียงพักตร์ ยังไกล ฤทัยขม
สายใยรัก เกลียวขาด สวาทตรม
คงชวดชม แม้ในฝัน นิรันดร
ทิพย์โนราห์ พันดาว
7 ธันวาคม 2552 12:10 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หนีไม่พ้น คำลวง ให้ทรวงอ่อน
เพียงเขาอ้อน ฝังใจ ไม่เฉลียว
คิดว่ารัก เขานั้น มั่นกลมเกลียว
เผลอนิดเดียว เกลียวคลาย สลายลา
เขาไม่รัก เราหรอก แค่หยอกเล่น
ใยจึงเห็น ว่ารัก เป็นหนักหนา
ในวันนี้ เขาห่าง แถมร้างลา
ถ้อยวาจา ให้กัน ผันเปลี่ยนแปร
เหมือนห่วงหา สิ่งใด ที่ในโลก
ล้วนเปลี่ยนโยก หมุนไป หวังใดแน่
ดุจความรัก จากห้วง แห่งดวงแด
เฝ้ามองแล ชะแง้ชม กลับขมทรวง
ในความเดียวดายขื่น คืนค่ำนี้
แว่ววลี จากใคร ใจยังห่วง
เพียงรำพัน ใช่บอก ออกจากทรวง
พร่ำมาลวง ให้ช้ำ ซ้ำรอยเดิม
เพราะไม่พ้น คำลวง ให้ทรวงอ่อน
หลงคำอ้อน จึ่งช้ำ ระกำเสริม
รอยแผลเป็น คราวแรก รักประเดิม
โดนซ้ำเติม อีกครั้ง เพราะพลั้งใจ
ทิพย์โนราห์ พันดาว
4 ธันวาคม 2552 18:43 น.
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง
ลมบางบาง พัดเหงา เงายอดไผ่
ลมลำเอียง พัดพ้อ รอเพียงใคร
บัวบังใบ ไหวพราว คล้ายหนาวลม
กล้วยไม้ซ่อน กลีบอ่อน อ้อนน้ำค้าง
ดาวเดือนคว้าง เมฆคล้อย ลอยผสม
ฟ้ามิเห็น จันทรา ว่าระทม
แอบสั่งลม พัดพา ว่ายังรอ
หริ่งระส่ำ ร่ำไร ไขขับเสียง
นกไพรเรียง ร้อยคำ พร่ำร้องขอ
บอกคนไกล ในทรวง ยังห่วงรอ
สิ้นเดือนทอ แห่งคืน ยังตื่นตา
ลมโลมเร้า อัญขัญไหว ใจสะอื้น
ในบางคืน ฤทัยหวาด ปราถนา
คิดถึงรัก คราวหวาน ที่ผ่านมา
ยังติดตรา ตรึงภวังค์ ฝังไม่คลาย
ป่านฉะนี้ ดวงใจ คงไหวหวาด
เพราะใจขาด สวาทครอง ที่ปองหมาย
ใต้เงาจันทร์ อำพราง น้ำค้างพราย
คนหนาวกาย รอขวัญ ผันมาเคียง
หนาวน้ำค้าง ในอรุณ กรุ่นไอสาง
ในหนทาง หมู่ดาว ยังพราวเสียง
หวั่นคนไกล ไม่สดับ กับสำเนียง
ลืมคนเคียง หรือเพียงฝัน วันเปล่าดาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
หน้าส่วนตัว
1120
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟทิพย์โนราห์ พันดาว
